لاک پشتي که هوس پرواز کرده بود

اقتباس از کليله و دمنه

قصه لاک پشتي است در هوس پرواز و نجات خود از برکه آبي که خشک و يا کم آب شده بود . به پيشنهاد دوستان پرنده اش قطعه چوبي آماده گرديد تا با گرفتن دو طرف آن توسط دوستان و مرکز آن توسط لاک پشت او را نيزبه پرواز در آورده و از اين سرزمين خشک به محلي آباد هجرت دهند ،مشروط براينکه لاک پشت در تمامي مراحل سفر تابع پرندگان دوست خود بوده و ازملامت کننده گان نرنجيده ودر صددپاسخ مردمي که با ديدن پرواز او قصد استهزائش را مي نمايند، برنيايد.
مهاجرت و پرواز آغازشد،لاک پشت به همراه دوستان بر فراز کوي و برزن از منظر مردم گذر نمود و مردم نيز با ديدن او فرياد برآورده که لاک پشت را ببينيد که هوس پرواز نموده است .
او تحمل تمسخر ديگران را نکرد و در صدد پاسخ برآمده و همين که دهان گشود همگان شاهد سقوط او گرديدند.
با نگرش عرفاني براين داستان مي توان نکاتي چند آموخت:
1-لاک پشت :مي تواند سمبل انسان چسبيده به زمين ؛يعني غرق در دنياي مادي باشد . چنين انساني ؛در قرآن کريم و روايات معصومين عليهم السلام ،مورد توبيخ واقع شده و خداوند مي فرمايد :«اثا قلتم الي الارض أرضيتم بالحيوة الدنيا من الآخرة»(التوبه /38)آيا چسبيده به زمين ورضايت به حيات دنيا در مقابل آخرت داده ايد ؟
2-پرواز :ب ه معني هجرت از جهان خاکي جهت وصول به ملکوت و مأواي اصلي و در نهايت آرامش در جوار قرب الهي است که البته اين پرواز بدون دو بال قرآن و عترت موفق نيست ،کما اينکه در داستان پرواز لاک پشت شاهد آن بوديم که بابال ديگران نمي توان پرواز نمود .
3-خشکيدن برکه آب :ناموفق و ناکافي بودن مطامع دنيايي است،زيرا که به بيان قرآن کريم متاع دنيا کم است درمقابل آخرت که براي متقين مي باشد «...قل متاع الدنيا قليل و الآخرة خير لمن اتقي...»(النساء/77)پس بايد در پي آب حياتي هجرت نمود که خشک نشود .
4-پرنده :اشاره به سالک و عارف راه خداست مشهوراست که «العارف طيار و الزاهد سيار »عارف پرنده و زاهد رونده است .

رهي را که زاهد به سالي رود
به يک لحظه شوريده حالي رود

5-کمک پرندگان به لاک پشت :اشاره به طي مراحل سلوک با همراهي و تبعيت از سالک عارف است والا هر لحظه امکان انحراف و بدعت و کج فهمي وجود دارد . به قول حافظ شيرين سخن :
طي اين مرحله بي همرهي خضر مکن
ظلمات است بترس از خطر گمراهي

6-سکوت :نصيحت پرندگان به لاک پشت ،اشاره به «صمت »در سلوک عرفاني و بيانگر کمال عقل است ؛زيرا که عمده گناهان از زبان صادر مي گردد و در روايت علوي نيز آمده است که «اللسان جرم صغير و جرم کبير»زبان عليرغم کوچکي آن واجد جرمهاي بزرگي مي گردد.
7-ملامت مردم :اشاره به «موت اسود »درعرفان بوده و به معني صبر بربلاهاي مردم است ؛زيرا که در مسيرالهي هميشه موانعي از جن وانس هستند که باز دارنده و مانع وصول به کمال مي گردند و قرآن کريم دراين خصوص مي فرمايد :...و لا يخافون لومة لائم ...»(المائده /54)اينها از ابزار مختلفي از جمله تطميع ،تمسخر ،تهديد ،تصغير و امثالهم استفاده مي کنند بر فرد طالب سلوک است که به قول قرآن کريم :«و کذلک جعلنا لکل نبي عدوا شياطين الانس و الجن ...»(الانعام /112)از همان بدو امر تا آخر مراتب سلوک مواظب اينها باشد .
8-سقوط:همان استغراق در ظلمات دنياست ،قطعاً کسي که هنوز وابستگيهاي دنيايي و تعلقاتش به مادون را رها نکرده اينها او را سنگينش خواهد نمود و باعث چسبيدن او به زمين مي گردد و چنين موجودي اگر چه تظاهر به سلوک وتمايل ظاهري به آن نمايد تا دربطن واقع چنين نباشد به مقصد نخواهد رسيد .

نتيجه :

با اين توضيحات نتيجه مي گيريم؛انساني که در بند دنياست درصورت تمايل به عروج :اولاً :بايد خود را آماده کند ؛ثانياً :راهبري لايق پيدا نمايد ؛ثالثاً :تبعيت محض از راهبري امام نمايد ،رابعاً :به ملامت ملامت کننده گان بي توجه باشد ؛و الا به سلامت نمي رسد .
منبع:نشريه راه موفقيت،شماره 14
/خ