زیادی تسبیح و تکبیر برای چیست؟
«چون انسان موجودی طبیعی و وابسته به زمان و مكان است، همواره میخواهد خدا را با خود و دیگران مقایسه كند و صفات مخلوقات را بر او جاری كند. برای بیرون آوردن انسان از این اشتباه، اینقدر در نماز، تسبیح و تكبیر وارد شده تا به انسان یادآور شود كه خداوند، بزرگتر از این است كه دارای اوصاف مخلوقات خود باشد.»(1)
آدرس دادن خاص مومنان است
«در تفسیر عبارت "الذی خلقنی فهو یهدین" میفرمودند: هدایت دو معنا دارد، یكی "ارائهی طریق" و دوم "ایصال الی المطلوب". ارائهی طریق به این نحو است كه مثلا اگر شما به كسی گفتید خانهی فلانی كجاست، میگوید از فلان كوچه برو، سمت چپ، پلاك چند. اما "ایصال الی المطلوب" این است كه دست شما را بگیرد و تا در خانه، شما را برساند. هر دو نوع هدایت از افعال پروردگار است؛ اما ایصال الی المطلوب، مخصوص مومنان و اهل تقواست. پس اگر كسی میخواهد كه دستش را بگیرند تا به مقصد برسد، باید تقوا پیشه كند.»(2)
لباس نمازگزار
همواره تاكید داشتند كه موقع نماز، لباس نمازگزار مرتب باشد. میفرمودند: «متوجه باشید كه با خدا میخواهید صحبت كنید.»(3)
در توبه کردن عجله کنید!
در مورد توبه میفرمودند: «هر گاه مرتكب گناهی شدید، در توبه عجله كنید. چون اگر توبه نكردید، اثر گناه در روح شما باقی میماند و برای دفعات بعد، خودداری از گناه مشكلتر خواهد شد.»(4)
نشان دادن مقام اهل بیت(علیهمالسلام)
ایشان میفرمودند: «روز قیامت خداوند میتواند جزای هر كس را خصوصی به او بدهد. اما این كه همه را یك جا جمع میكند، برای این است كه مقام اهل بیت را به همه نشان دهد.»(5)
خیرخواه مردم باشید
مرحوم آیة الله میرزا جواد آقا تهرانی(ره) میفرمود:
پیوسته برای رضای خداوند متعال خیرخواه مردم باشید. از رسول اكرم نقل است كه فرمود: «ان اعظم الناس منزلة عندالله یوم القیامة، امشاهم فی ارضه بالنصیحة لخلقه»؛ در روز قیامت با منزلتترین مردم نزد خداوند، كسی است كه در راه خیرخواهی برای خلق خدا، او كوشاترین آنان باشد و بیش از دیگران گام بردارد.
و از امام صادق(علیهالسلام) نقل است كه فرمود: «علیك بالنصح لله فی خلقه، قلن تلقاه بعمل افضل منه»؛ بر تو باد كه برای خدا خیرخواه خلق خدا باشی، زیرا هرگز خداوند را با عملی بهتر از آن دیدار نخواهی كرد.»(6)
پینوشتها:
1- محمد الهی خراسانی: 1384، مروارید علم و عمل، درنگی در زندگی و آموزههای عالم ربانی آیة الله میرزا حسنعلی مروارید، مشهد (چاپ یكم)، بنیاد پژوهشهای اسلامی، ص 79.
2- همان، صص 77 ـ 78.
3- همان، ص 81.
4- همان، ص 82.
5- همان، ص 79.
6- همان منبع، ص 88.
گروه دین و اندیشه تبیان، هدهدی .
