درد ساق پا چيست؟
به دردي كه در ناحيه پاييني استخوان ساق (درشت ني) يا ناحيه داخلي قسمت پايين پا احساس ميشود، درد ساق پا گويند.درد و ورم ساق پا اصطلاحي است كه موقعيتهاي خاصي را كه منجر به درد اين ناحيه ميشود، پوشش ميدهد اما در عين حال اصطلاح دقيقي نيست. اين موقعيتها شامل سندرم ناشي از فشار بر درشت ني، سندرم موضعي و شكستگي ناشي از فشار آني است.
سندرم فشار بر درشت ني مياني، باعث درد و حساسيت در سرتاسر درون ساق پا ميشود. شكستگيهاي ناشي از فشار ناگهاني نيز ممكن است در اين ناحيه اتفاق بيافتد. تصور ميشود كه علت درد قسمت پايين و جلوي ساق پا نوعي سندرم موضعي يا شكستگيهاي ناشي از فشار باشد. شكستگي درشت ني باعث بروز درد در ناحيه ساق پا ميگردد كه در زمان ورزش بيشتر ميشود. درد اين قسمت حتي در اثر كمترين تماس، احساس ميشود. علائم سندرم قسمت ساق پا شامل درد پا، حساسيتهاي عصبي مثل حس خارش يا سوزش يا احساس فرورفتن سوزن در پوست و يا ضعف ميشود.
آسيب همزمان به بافت همبند و ماهيچهها موجب فشار بر درشت ني مياني ميگردد. البته اين آسيب، بر اثر فشارهاي پيدرپي بر ساق پا به علت تمرينات بيش از حد و يا چرخش غيرطبيعي و نادرست پا به طرف داخل مثلاً هنگام دويدن به وجود ميآيد. مانند هنگامي كه بر روي جادهاي نامسطحميدويد.
ماهيچه بزرگي كه در قسمت پاييني و جلوي ساق قرار دارد باعث اين عارضه ميشود(Tibialis anterior) اين ماهيچه به دليل استفاده بيش از حد در حين فعاليت، آنقدر ورم ميكند كه بزرگتر از پوشش اطرافش ميشود.
گاهي اوقات براي كاهش فشار وارد بر ماهيچههاي اين قسمت به خصوص در مواردي كه مشكل حاد است لازم است كه شخص عمل جراحي نمايد. چرا كه تأخير در انجام جراحي ممكن است به بافت تغييرناپذير آسيب رسانده و يا موجب از دست رفتن عضو شود. درمان سندرم موضعي مزمن شامل تغيير و اصلاح فعاليتها و تمرينات و ماساژ عميق ميباشد.
اگر عارضه سندرم فوق در قسمت داخلي ساق (Medial tibial) ايجاد شود، براي درمان آن بايد به نكات زير توجه نمود:استراحت، يخ و داروهاي ضد التهاب از موارد ضروري در درمان اوليه اين بيماري است. علاوه بر اين شخص بايد از ورزشها و تمرينات لازم جهت احياي عضو آسيب ديده غفلت نورزد. اما چنانچه ناهنجاريهاي خاصي در ناحيه پا وجود داشته باشد بهترين كار جهت درمان، مراجعه به پزشك ارتوپد جهت توصيههاي لازم است.
اين شكستگيها، آسيبهايي ناشي از استفاده بيش از حد است و اغلب در افرادي اتفاق ميافتد كه برنامه منظم و مدوني براي ورزش خود ندارند. اين افراد به يك برنامه جديد ورزشي و يا تمريني متعهد ميشوند اما تدريجاً شدت تمرينات را افزايش نميدهند كه همين امر خصوصاً در ورزشهايي مانند دويدن و پريدن، موجب گسيختگيها و شكستگيهايي ميشود.
اين بيماري با استفاده از يخ و داروهاي ضد التهاب بهبود يافته و با استراحت كامل درمان ميشود.