راسخون: در جریان برگزاری بازی های المپیک توکیو در سال 1964، کشور مکزیک توانست بیش از آرژانتین نظر مسئولان فیفا را جذب نماید و میزبان جام جهانی نهم شود.

از جمله برتری های مکزیک، برگزاری بازی های المپیک 1968 بود که باعث می شد امکانات زیادی برای برگزاری جام جهانی در این کشور فراهم باشد. البته بلندی شهرهای مکزیک از سطح دریا، نگرانی هایی را بخصوص برای کشورهای اروپایی فراهم کرده بود.

از میان 138 عضو فیفا در آن زمان، 72 کشور برای حضور در رقابت های انتخابی جام جهانی ثبت نام کردند. مکزیک به عنوان میزبان مسابقات و انگلیس قهرمان دوره گذشته از انجام دیدارهای انتخابی معاف بودند. در کنگره فیفا در سال 1968 تصمیم گرفته شد سهمیه اروپا هشت تیم، آمریکای جنوبی سه تیم، کونکاکاف، آسیا-اقیانوسیه و آفریقا هرکدام یک تیم باشد.

رقابت های مقدماتی از اول آوریل 1968 تا 31 دسامبر 1968 به طول انجامید و شاهد اتفاقات فراوانی بود. در قاره اروپا، پرتقال تیم سوم جام جهانی قبل، فرانسه، اسپانیا، یوگسلاوی و هلند حذف شدند. در آمریکای جنوبی، آرژانتین با شکست در برابر پرو از حضور در جام جهانی محروم گردید. السالوادور از کونکاکاف، اسرائیل از آسیا و مراکش از قاره آفریقا برای نخستین بار به دور پایانی راه یافتند.

در دهم ژانویه 1970 در هتل ماریوایزابل مکزیکوسیتی، مسابقات قرعه کشی شد و نحوه برگزاری و زمان بازی ها اعلام گردید. جام جهانی با دیدار مکزیک و شوروی در 31 می آغاز گردید. دو تیم در این مسابقه به تساوی بدون گل دست یافتند. در این گروه، شوروی موفق شد با شکست دادن بلژیک (4-1) و السالوادور (2-صفر) به عنوان تیم اول صعود نماید. مکزیک هم با پیروزی بر بلژیک و السالوادور با امتیاز برابر، ولی تفاضل کمتر نسبت به شوروی، دومین تیم راه یافته به یک چهارم پایانی از گروه اول بود.

در گروه دوم، نتایج بسیار نزدیک به هم بود، ایتالیا قهرمان اروپا در سال 1968 با پیروزی در برابر سوئد (1- صفر) مسابقاتش را آغاز کرد. اروگوئه هم در اولین دیدار، اسرائیل نماینده آسیا را 2 بر صفر شکست داد. دیدار دو تیم ایتالیا و اروگوئه، بدون گل به پایان رسید و در کمال حیرت همگان، اسرائیل موفق شد پس از متوقف کردن سوئد (1-1)، ایتالیا را هم متوقف نماید (صفر-صفر). سوئد که برای صعود به همراه ایتالیا به یک پیروزی با اختلاف دو گل نیاز داشت، تنها توانست یک بار دروازه اروگوئه را باز کند تا اروگوئه به عنوان تیم دوم این گروه صعود کند.

در گروه سوم، انگلیس مدافع عنوان قهرمانی، توانست رومانی و چکسلواکی را با نتایج مشابه یک بر صفر شکست دهد ولی در برابر برزیل که برای اعاده حیثیت به مکزیک آمده بود، یک بر صفر مغلوب شد تا پس از این تیم که چکسلواکی را 4-1 و رومانی را 3-2 شکست داده بود، به مرحله بعد صعود نماید. آلمان غربی، اولین تیم صعود کننده گروه چهارم بود. این تیم هر سه تیم مراکش (2-1)، بلغارستات (5-2) و پرو (3-1) را به راحتی شکست داد تا بالاتر از پرو جواز حضور در یک چهارم نهایی را بدست آورد.

در مرحله یک چهارم نهایی، ایتالیا در یک بازی تماشایی میزبان مسابقات را 4-1 مغلوب کرد. اروگوئه با تک گل اسپاراگو، تیم قدرتمند شوروی را شکست داد. برزیل با گل های ریوه لینو، توستائو (2 گل) و جرزینهو، تیم شگفتی ساز پرو را 4-2 از پیش رو برداشت. آلمان غربی هم موفق شد پس از تساوی با انگلیس در وقت قانونی بازی، در وقت اضافی با تک گل گردمولر، به نیمه نهایی صعود نماید.

در مرحله نیمه پایانی، ایتالیا و آلمان غربی در برابر هم قرار گرفتند. در این مسابقه نفس گیر که 80000 تماشاگر آن را نظاره می کردند، ابتدا بونین سینیا در دقیقه 7، ایتالیا را پیش انداخت، این برتری تا آخرین لحظات بازی ادامه داشت، اما در دقیقه 90، شنلینگر که چهارمین جام جهانی را با پیراهن آلمان تجربه می کرد؛ بازی را به تساوی کشاند. دو تیم، در وقت های اضافی، نمایشی خارق العاده را ارائه دادند.

هیجان حاکم بر بازی چنان بود که بکن باوئر علی رغم شکستگی دست، به بازی ادامه داد. ابتدا گردمولر آقای گل جام جهانی 70، آلمان را پیش انداخت ولی یک دقیقه بعد بورگنیش نتیجه را مساوی کرد. در دقیقه 103، لوئیجی ریوا چهره استثنایی ایتالیا، درخط حمله گل برتری را به ثمر رساند. 6 دقیقه بعد، گردمولر دهمین گل خود را در این دوره به ثمر رساند تا یک بار دیگر همه چیز مساوی شود، ولی تنها یک دقیقه وقت لازم بود تا جیانی ریورا با گل خود، پایان بخش این ماراتن تماشایی فوتبال باشد وایتالیا را پس از 32 سال، فینالیست جام جهانی کند.

در دیگر دیدار این مرحله، تیم برزیل در ادامه پیروزی های درخشانش، اروگوئه را 3 بر یک در هم کوبید تا برای سومین بار طی 12 سال، در بازی نهایی جام جهانی حضور یابد. در دیدار رده بندی، آلمان غربی با تک گل وولفانگ اوورات به برتری دست یافت تا صاحب مدال برنز شود.

دیدار فینال

دیدار پایانی در بیست و یکم جولای 1970، در حضور 110000 تماشاگر در ورزشگاه آزتک مکزیکوسیتی برگزار شد. تیم برزیل با هدایت ماریوزاگالو (مهاجم برزیل در جام های 1958 و 1962) و حضور ستارگانی چون پله، کارلوس آلبرتو، جرزینهو، توستائو، ریوه لینو و جرسون شایستگی کامل برای قهرمانی داشت. این تیم درحالی در برابر ایتالیا صف آرایی نمود که هر پنج مسابقه قبلی خود را با اقتدار پشت سر نهاده بود. سلطان پله، ستاره بی بدیل جهان فوتبال در دقیقه هجدهم با یک ضربه سر تماشایی، برزیل را پیش انداخت. بونین سینیا در دقیقه 37، دروازه برزیل را باز نمود تا فشار روی ایتالیایی ها کمتر شود. دو تیم با همین نتیجه به رختکن رفتند. با شروع نیمه دوم، این برزیلی ها بودند که با ارائه یک بازی بی نظیر سه بار دیگر دروازه حریف اروپایی خود را گشودند تا فاتح همیشگی جام ژول ریمه شوند. طبق قانون فیفا، برزیل به عنوان اولین تیمی که سه بار فاتح جام جهانی شده بود، تندیس طلایی جام را برای همیشه از آن خود ساخت.

تابلوی افتخار

تعداد تیمهای شرکت‌کننده : 16 تیم

رده‌بندی نهایی : 1- برزیل 2- ایتالیا 3- آلمان غربی 4- اروگوئه

تعداد مسابقات : 32 بازی

تعداد گل : 95 گل

بهترین خط حمله‌ : برزیل (19 گل)

بهترین خط دفاع : انگلستان (4 گل)

آقای گل : گرد مولر ( آلمان غربی 10 گل)

بهترین بازیکن : پله (برزیل)

مجموع تماشاگران : 1673975 نفر

دیدار فینال ‌ـ ورزشگاه آزتک ( 21 ژوئن 1970 - مکزیکوسیتی)

برزیل 4 - ایتالیا 1