سفیر آلمان را فعلاً تا مدّتی نباید راه بدهند

سخنرانی رهبر حکیم انقلاب بعد از خروج سفرای اروپایی

چکیده:

به خیال خودشان، دولت ایران را می‏ترسانند و می‏گویند ما گفتگوهای انتقادی را قطع می‏كنیم. به درك كه قطع می‏كنید! اگر انتقادی هست، ما از شما انتقاد داریم. اسم این گفتگوها، از اوّل غلط بود. من از اوّل هم می‏گفتم كه بگویید این گفتگوها، انتقاد دو طرفه است. اگر انتقادات، انتقاد دوطرفه است، ما بیشتر از شما انتقاد داریم، تا شما از ما. شما چه انتقادی دارید؟ انتقاد شما به این است كه چرا ما به اصول اسلامی خود پایبندیم! این، افتخار ماست. ببینید دشمنان ملت ایران، چقدر وقیح ، ظالم، غیرمنصف، پررو و بددلند!
عزیزان من! كشور ایران اسلامی، امروز در حال عبور از یك مرحله بسیار مهمّ و حسّاس، مثل سالهای جنگ است. آن، یك طور بود؛ این، یك طور است. در این دوران، دشمنان مادر خارج از كشور - یعنی همین دولتها و ایادی استكباری - نشسته‏اند و به كشور ایران خیره شده‏اند تا ببینند آیا می‏توانند ملت ایران را از مواضع اصولی و اسلامی خود پایین بیاورند یا نه. همّتشان بر این است.
ببینید؛ در دنیا یك زنجیره وجود دارد كه در رأس آن، همین چند كشور استكباری دنیا - یعنی امریكا و بعضی از كشورهای اروپایی - قرار دارند، كه خودشان را كشورهای پیشرفته عالم می‏دانند. اینها در رأس زنجیره‏اند و پشت سرشان هم كشورهای كوچك و فقیر و ضعیف و دولتهای غیرمردمی قرار دارند كه توسط همان زنجیره، به طرفی كشیده می‏شوند. آن كشورهای زنجیره‏ای، هر كاری كه خودشان می‏خواهند و هر جهتی را كه مایلند انتخاب كنند، بر آن پشت سریها تحمیل می‏كنند. این بیچاره‏ها هم، آن زورگویان را به زورگویی عادت داده‏اند. كار این دو گروه، مثل بازی‏ای است كه بچه‏ها می‏كنند؛ یعنی چند نفر جلو می‏ایستند و بقیه هم دامن آنها را می‏گیرند و دنبالشان می‏دوند و حركت می‏كنند. به نظر من، تفصیر زورگویی دولتهای گردن كلفت زورگوی امروز، مقدار زیادی به گردن رژیمهایی است كه به خاطر ضعف خودشان، آنها را به پررویی و پرتوقّعی و زورگویی عادت داده‏اند.
در این میان، ایران اسلامی، هفده، هجده سال است كه به این كشورها خطاب می‏كند و می‏گوید: خودتان باشید، مستقل باشید، ملتهای خودتان را داشته باشید، خودتان را اداره كنید، به فرهنگ و استقلال و راه خودتان پایبند باشید، چرا دنباله‏روی می‏كنید؟ خود دولت و ملت ایران هم مثل كوه ایستاده‏اند و تسلیم پرروییها و زورگوییهای آنها نمی‏شوند. در حالی كه در گذشته، كشور ایران هم یكی از همان كشورهایی بود كه آن عقب عقبها، دامن جلویی را گرفته بود و دنبال اینها همین طور می‏دوید و حركت می‏كرد!
اینها پس از آن‏كه مسأله جنگ تمام شد، گفتند حال كه قضیه جنگ به اتمام رسید، شاید بتوانیم در اوضاع بعد از جنگ كه دولت و ملت ایران می‏خواهند بازسازی را شروع كنند، زیر فشار ضرورتها وادارشان كنیم كه از مواضع خودشان دست بكشند و بیایند باز دنباله روِ كشورهای استكباری شوند؛ ولی دیدند كه نشد. ملت ایران در طول این سالها، هم بحمداللَّه راه پیشرفت را طی كرده و گامهای بلندی در جهت توسعه كشور برداشته و كارهای زیادی انجام داده است، و هم از لحاظ مواضع سیاسی در مسائل بین‏المللی، روزبه روز مواضع خود را صریحتر و روشنتر و قاطعتر كرده و تسلیم آنها نشده است. به همین خاطر، در صددند كه فشار وارد كنند.
در این دوران، ملت ایران بایستی خیلی به فكر خودسازی باشد. ملت ایران باید تمام تلاش را در طول این سالهایی كه هنوز امید آنها قطع نشده است، مصروف كند، برای این كه بتواند اندك اتّكایی هم به خارج از مرزهای خود نداشته باشد - یعنی خودكفایی حقیقی به معنای تام و تمام كلمه - تا نتوانند زورگویی كنند.
همین جلسه‏ای را كه دیروز وزرای خارجه اروپا داشتند، ملاحظه كنید! حرفهای بیهوده و بی‏ادبانه‏ای زدند؛ مواضع غیر صحیحی اتّخاذ كردند؛ گفتند و برخاستند! هدف چه بود؟ هدف، فشار بر دولت و ملت ایران بود. ملت و دولت ایران باید نشان دهند كه در مقابل دولتهای زورگو و مستكبر و بی‏ادب، برخوردشان بسیار شدید و قاطع خواهد بود.
یكی از حرفهای بسیار غلط اینها این بود كه دور هم نشستند، عقلهایشان را یكی كردند و گفتند برویم از دولت ایران بخواهیم كه به موازین حقوق بشر احترام بگذارد! من هر چه با خودم فكر كردم كه روی موضعگیری اینها چه اسمی می‏شود گذاشت و معنای كارشان چیست، دیدم غیر از كلمه «وقاحت»، هیچ چیز دیگری نمی‏توانم نسبت به كار آنها بگویم. در بیان این مطالب، آقایان وقاحت به‏خرج دادند. حقوق بشر؟! دولتهای اروپایی، بیشترین نقض حقوق بشر را در طول این یك قرن اخیر انجام داده‏اند. صد سال ، و اگر كسی قبل از صد سال را هم پیش برود، همین است.
من تاریخ اروپا را تا حدود زیادی ورق زده‏ام و نگاه كرده‏ام. حداقل در این صد سال، همین آقایان اروپاییها، دو جنگ جهانیِ پر از مفسده به وجود آوردند. در كمتر از دو قرن، وقوع دو جنگ جهانی، كار اینها بود. همین آقایان اروپاییها؛ همینهایی كه دیروز در لوكزامبورگ نشستند و ریشهایشان را همقد كردند و با هم حرف زدند و حكمت(!) صادر نمودند، دهها كشور دنیا را استعمار كرده‏اند. اگر استعمار و تضییع حقوق ملتها گناه است، این گناه فقط بر گردن همین دولتهایی است كه نمایندگانشان دیروز نشستند و راجع به ایران حرف زدند كه حقوق بشر را رعایت كند! این، آتش‏افروزی دو جنگ جهانی خانمانسوز متعلّق به دهها سال گذشته است؛ اما در همین زمان خودمان، چه كسی كارخانه‏های سلاح شیمیایی را در عراق به وجود آورد كه آن همه فاجعه پدیدار شد؟ همین آقایان. چه كسی تأسیسات اتمی برای ساخت بمب اتم در عراق به وجود آورد كه همه منطقه را تهدید می‏كرد؟ همین آقایان. چه كسی جنایات اسرائیل را - كه هر روزی كه می‏گذرد، یك جنایت انجام می‏دهد - زمینه‏سازی و توجیه می‏كند؟ همین آقایان. كسانی كه در این جا نشسته‏اند، بازماندگانِ شهدای قانا هستند. سال گذشته، دولت صهیونیست، یكی از فاجعه‏آمیزترین جنایتهای خودش را در مقابل چشم این آقایان انجام داد. آیا لب باز كردند؟! آیا حتی یك كلمه تقبیح كردند؟! معاذاللَّه! این قدر وجودشان آمیخته با نقض حقوق بشر است.
الان در داخل سرزمینهای اشغالی، این همه جنایت می‏كنند. روزانه، خانه‏های عادّی مردم لبنان بمباران می‏شود. با هلی‏كوپتر، به روستاها و دهكده‏های لبنانی می‏آیند و می‏نشینند و آدمها را بر می‏دارند و سوار می‏كنند و به زندان می‏برند! این كارها، جلوِ چشم همین آقایان اروپاییها - كه از خودشان هستند - انجام می‏گیرد! یك كلمه حرف بزنند، ابداً! یك كلمه اخم بكنند، ابداً! در قضیه بوسنی هرزه‏گوین، آن همه فاجعه آفرینی شد؛ بعد كه دیدند خیلی دیگر زشت است - چون بقیه جنایات ممكن بود در خارج از اروپا انجام گیرد، ولی این جنایت در قلب اروپا انجام گرفت - به همین خاطر یك مقدار جنجال و هیاهو كردند؛ ولی هیچ عمل صحیح و واقعی انجام ندادند. همین حالا، هم مسلمانان به وسیله صربها زیر فشار قرار دارند. جنایتكارانی كه هزاران نفر را كشتند، یا زنده به گور كردند، یا در داخل زندانها از گرسنگی نابود كردند، الان راست راست در اروپا راه می‏روند؛ كسی هم معترضشان نیست! آن وقت این دولتهای اروپایی، با این همه جنایتهایی كه یا به وسیله خودشان و یا در مقابل چشمشان انجام گرفته است و حرفی نزده‏اند، چه طور رویشان می‏شود كه به ایران اسلامی - به یك نظام مردمی و به یك ملت رشید - بگویند: ناقض حقوق بشر؟! این، غیر از وقاحت چیز دیگری است؟ واقعاً اینها وقیحند!
به خیال خودشان، دولت ایران را می‏ترسانند و می‏گویند ما گفتگوهای انتقادی را قطع می‏كنیم. به درك كه قطع می‏كنید! اگر انتقادی هست، ما از شما انتقاد داریم. اسم این گفتگوها، از اوّل غلط بود. من از اوّل هم می‏گفتم كه بگویید این گفتگوها، انتقاد دو طرفه است. اگر انتقادات، انتقاد دوطرفه است، ما بیشتر از شما انتقاد داریم، تا شما از ما. شما چه انتقادی دارید؟ انتقاد شما به این است كه چرا ما به اصول اسلامی خود پایبندیم! این، افتخار ماست. ببینید دشمنان ملت ایران، چقدر وقیح ، ظالم، غیرمنصف، پررو و بددلند! دشمنان جمهوری اسلامی، این گونه‏اند.البته ملت ایران كه بزرگتر از این دشمنیها را دیده است، مثل كوه ایستاده است.
مگر كسی اهمیت می‏دهد كه اینها چه گفته‏اند؟ البته دستگاه دولتی ما كه بحمداللَّه مواضع بسیار خوبی در مقابل حركتهای زشت اینها داشته است، از حالا به بعد هم بایستی با كمال قدرت عمل كند و در مرحله اوّل، سفیر آلمان را فعلاً تا مدّتی نباید راه بدهد كه به ایران بیاید. بقیه هم كه می‏خواهند به عنوان یك حركت به اصطلاح آشتی‏جویانه برگردند، مانعی ندارد. خودشان رفته‏اند، خودشان هم برمی‏گردند. دیدند كه رفتنشان هیچ اهمیتی ندارد. اینها می‏خواهند برگردند، مانعی ندارد؛ اما در رفتن سفرای ایران به كشورهای آنها، هیچ عجله‏ای نباید بشود. باید سرِ صبر و فرصت ببینند چه چیزی مصلحت است؛ هر چه كه عزّت اسلامی اقتضا می‏كند - همان طور كه همیشه گفته‏ایم - همان گونه عمل كنند.
این نكته را، هم اروپاییها و هم دیگران بدانند. اروپا خیال نكند كه ما به او احتیاج داریم؛ ابداً. ما به اروپا هیچ احتیاجی نداریم. ما كشور خودمان را می‏توانیم بدون اروپا هم اداره كنیم. حالا فرض كنید، اگر چهار قلم كالای لوكس و تجمّلاتی از فلان جا می‏آید، نیاید؛ چه اهمیتی دارد. آنچه كه مورد نیاز ملت ماست، در داخل تولید می‏شود و اگر هم چیزی باشد كه ما لازم داشته باشیم، خیلی از كشورها هستند كه صف كشیده‏اند تا به ما بفروشند. چه نیازی به این چند دولت كشور اروپایی است كه خیال می‏كنند صاحب دنیا هستند؟!
البته به نظر من، در این قضیه اینها فریب صهیونیستها و امریكاییها را خوردند؛ یعنی زیر فشار امریكاییها قرار گرفتند، منتها نفهمیدند كه با چه كسی طرفند. نمی‏دانند كه ایران اسلامی، كشوری نیست كه بشود آن را با این حرفها از مواضعش پایین آورد، یا وادار كرد كه در مقابل كسی تسلیم شود. ایران كشوری است كه هجده سال با همه مشكلاتی كه ابرقدرتها برایش درست كرده‏اند، با صلابت و با قدرت و با عزّت تمام، خودش را به این جا رسانده است. ایران كشوری است كه از وضعیت روزهای انقلاب - كه هیچ چیز در اختیارش نبود؛ نه كارخانه ما كار می‏كرد، نه مزرعه‏ای داشتیم، نه صادراتی، نه وارداتی - خودش را به این جا رسانده است. امروز در این كشور، آن قدر حركتِ كاری،تولیدی، فعّالیتها و نشاطهای علمی و تحقیقی انجام می‏گیرد! این، باید به همه بفهماند كه این ملت، یك ملت زنده و بیدار و سازنده و دارای نشاط است و به كسی احتیاج ندارد. كسانی كه می‏خواهند با ایران ارتباط داشته باشند، باید بدانند كه اگر ارتباط، ارتباط استكباری شد، ملت ایران پس خواهد زد.
منبع: www.irdc.ir