نویسنده: بهزاد زمانی مقدم

 

 داروهای هومیوپاتی/ داروهای پرمصرف

میازم:
عمدتاً حاد

سوگرایی:
__

استعداد ابتلا به بیماری:
__

ارتباط با سرما و گرما:
__

محدوده‌ی عملکرد:

قلب، عروق خونی، عصب واگ، ریه‌ها و مفاصل. اثر ویژه این دارو بر بخش گردنی نخاع و قاعده مغز است.

ویژگیهای ساختاری:

افرادی پرخون و با صورتی متورم و کبود. زبان سفید یا زرد با رشته‌ای قرمز در وسط آن از نکات اختصاصی اوست.

تصویر شخصیتی دارو:

شروع همه مشکلاتش ناگهانی است (Bell., Acon.). احتقان از نکات کلیدی اوست به ویژه احتقان قاعده مغز، نخاع، ریه و معده. مننژیت، تشنج و تاری دید. سکته احتقانی، سر داغ، چشمان خون گرفته، در آفتابزدگی صورت برافروخته. سنگینی سر، سرگیجه و تهوع و زدن نبض در تمام بدن. سردرد عصبی شدید؛ سر داغ و صورت برافروخته با ضربانهای شدید شریانی. فشار خون بالا. پنومونی شدید و ناگهانی، در مرحله احتقانی. روماتیسم حاد به همراه تب شدید و نبض تند به همراه ادرار قرمز.

عوارض بالینی:

سکته، آسم، مشکلات مغزی، پرش عضلات، تشنج، اریزیپلاز، سردرد، مشکلات قلبی، تب شدید، مننژیت، پنومونی، روماتیسم، آفتابزدگی.

مدالیته‌ها:

تشدید:

با حرکت، بیرون آمدن از تختخواب، جابه جایی از مکان گرم به سرد، راست نشستن، پوشیده نبودن و در زمستان.

بهبود:

با دراز کشیدن، مالش، ماساژ، بی حرکت نگه داشتن سر.

ملاحظات:

- عمدتاً در موارد حاد سردرد شدید، آفتابزدگی، مننژیت، تشنج و روماتیسم حاد مصرف دارد.
- داروی خوبی برای فشار بالا، وقتی که به تصویر شخص نزدیک باشد.
- در تب نفاسی یا تب شیردهی یا تب روده‌ای و عفونی مصرف دارد.
منبع مقاله :
زمانی مقدم، بهزاد؛ (1386)، راهنمای درمان ‌هامیوپاتیک، تهران: اطلاعات