شاعر: فرشته پدرام

تقدیم به رادمردی
که همه وجودش
تفسیر گویای بالندگی بود

بودن برای چیست؟
نجیب همیشه سربلندم !
کور باد دیدگانم ...
اگر حماسه زیستن من
بی قصه عشق تو آغاز شود !
آقا جان!
چگونه از یاد می‌‏روی؟
و چگونه فراموش می‏‌شوی؟ ...
وقتی که تمام هستیم ...
در هجای واژه‏‌های سرخ درس عشق تو ...
جانی دوباره می‏‌گیرد !
من از کلام تو آموخته‌‏ام
آنچه مانا و خوب است
جاودانه بودن است !
آه  آقا جان !
سال‌ها بود که در امتداد مبهم یک توهّم کور ...
خویش را گم کرده‏ بودم ...
از ما مرنج ...
که خورشید هم از ما می‌‏رنجد !
از ما مرنج ...
برای ما ...
حرفی بزن (چیزی بگو) شعری بخوان! ...
تا باز هم این خسته تنها...
در صدف روشنایی
زاده شود ...
در پهناورترین مقیاس آیینه !
آقای شهیدان ...
هرگز نمی‌رد آن‌کس ...
که روح خدا ...
چون سلسبیل
در کالبدش جاری است !
»هرگز نمیرد آن‌که دلش زنده شد به عشق «