شاعر: فرشته پدرام
تقدیم به رادمردی
که همه وجودش
تفسیر گویای بالندگی بود
بودن برای چیست؟
نجیب همیشه سربلندم !
کور باد دیدگانم ...
اگر حماسه زیستن من
بی قصه عشق تو آغاز شود !
آقا جان!
چگونه از یاد میروی؟
و چگونه فراموش میشوی؟ ...
وقتی که تمام هستیم ...
در هجای واژههای سرخ درس عشق تو ...
جانی دوباره میگیرد !
من از کلام تو آموختهام
آنچه مانا و خوب است
جاودانه بودن است !
آه آقا جان !
سال‌ها بود که در امتداد مبهم یک توهّم کور ...
خویش را گم کرده بودم ...
از ما مرنج ...
که خورشید هم از ما میرنجد !
از ما مرنج ...
برای ما ...
حرفی بزن (چیزی بگو) شعری بخوان! ...
تا باز هم این خسته تنها...
در صدف روشنایی
زاده شود ...
در پهناورترین مقیاس آیینه !
آقای شهیدان ...
هرگز نمیرد آن‌کس ...
که روح خدا ...
چون سلسبیل
در کالبدش جاری است !
»هرگز نمیرد آن‌که دلش زنده شد به عشق «
