شاعر: مهدی شریفی شادفر

بر دلم باری گران مانده ‏ست
داغ یاری مهربان مانده ‏ست
جای پای سبزِ پروازش
از زمین تا آسمان مانده ‏ست
باغبان پرواز کرد، امّا
دسترنج باغبان مانده ‏ست
حاصل آن دست‌های سبز
این بهار بی‌‏خزان مانده‏ ست
از نگاهش لاله می‏‌رویید
لاله‏‌هایی که جوان مانده ‏ست
نام جاویدش چنان خورشید
بر بلندای جهان مانده ‏ست
پرتو اندیشه سبزش
از کران تا بیکران مانده‏ ست
این پیام سرخ جاویدان
بر لب ایرانیان مانده ‏ست
ما گلوی سرخ تاریخیم
شعله فریادمان مانده ‏ست