شاعر: مهدی شریفی شادفر
بر دلم باری گران مانده ست
داغ یاری مهربان مانده ست
جای پای سبزِ پروازش
از زمین تا آسمان مانده ست
باغبان پرواز کرد، امّا
دسترنج باغبان مانده ست
حاصل آن دست‌های سبز
این بهار بیخزان مانده ست
از نگاهش لاله میرویید
لالههایی که جوان مانده ست
نام جاویدش چنان خورشید
بر بلندای جهان مانده ست
پرتو اندیشه سبزش
از کران تا بیکران مانده ست
این پیام سرخ جاویدان
بر لب ایرانیان مانده ست
ما گلوی سرخ تاریخیم
شعله فریادمان مانده ست
