خواص موز
خواص موز
خواص موز
موز يكى از قديمىترين گياهان كشت شده در دنيا بوده و احتمالاً از يك گونه وحشى مشتق شده است. در واقع موز يك گياه شبهدرخت است كه مىتواند به ارتفاع 9 متر هم برسد. در كتابهاى طب سنتى با نامهاى «موز» و «طلح» آمده است. انواع آن را به انگليسى Banana و Plantain گويند. گياه آن از خانواده Musaceae مىباشد.
ترتيب باردهى آن به اين نحو است كه پس از هر باردهى برگها و ساقه از بين مىروند و از قسمت زيرزمينى گياه يك ساقه ديگرى متشكل از برگها خارج مىشود كه آن هم پس از ميوه دادن به نوبه خود از بين رفته، جاى خود را به ساقه ديگرى مىدهد.
تكثير موز از طريق پاجوشهايى است كه از ريشه آن مىزند و هنگامى كه اين پاجوشها به ارتفاع 80 سانتىمتر رسيدند، آن را جدا كرده و از فاصله 3 ـ 2 متر دورتر از بوته مادر مىكارند. موز، بومى مناطق حاره خاور دور است و در جنوب ايران نيز ارقامى از آن كاشته مىشود. ميوه موز ميوهاى است استوانهاى و قوسى كه بسته به نوع موز به قطر 12 ـ 3 سانتىمتر و به طول 30 ـ 5 سانتىمتر است. رنگ پوست ميوه معمولاً سبز مايل به زرد و يا زرد است كه پس از رسيدن و مدتى ماندن، كمى قهوهاى مىشود. در قسمت داخلى پوست، گوشت سفيد شيرين و در بعضى ارقام بسيار معطر و لذيذ واقع است. در ميوه موز معمولاً دانه رشد ننموده و وجود ندارد. معمولاً در حدود 40 درصد از موز را پوست و 60 درصد را گوشت تشكيل مىدهد.
كمك به حفظ مقدار قند خون
بهبود مشكلات مغزى و عصبى
كمك به كاهش فشار خون
حفاظت از ابتلا به بيمارىهاى قلبى
موز به هنگام رسيدن توليد گازى به نام اتيلن مىكند. در صورت مجاورت اين گاز با ساير ميوهها، سبب رسيدن آنها مىشود. براى جلوگيرى از اين فرآيند، موز را بايد جدا از ساير ميوهها نگهدارى كرد. در عين حال نيز از اين خاصيت موز مىتوان براى رسيدن ميوههايى كه هنوز كال هستند، استفاده مطلوب نمود.
در زیر برخى مواد مغذى كليدى موجود در 100 گرم موز را مشاهده مىكنيد.
انرژى (كالرى) 95
كربوهيدرات (گرم) 23
پروتئين (گرم) 3/1
فيبر (گرم) 1
پتاسيم (ميلىگرم) 400
ويتامين ث (ميلىگرم) 11
منيزيوم (ميلىگرم) 34
مس (ميلىگرم) 1/0
روى (ميلىگرم) 23/0
آهن (ميلىگرم) 8/0
چربى (گرم) 3/0
اسيدفوليك (ميكروگرم) 14
ويتامين ب 6 (ميلىگرم) 3/0
ويتامين ب 1 (ميلىگرم) 04/0
ويتامين ب 2 (ميلىگرم) 05/0
نياسين (ميلىگرم) 7/0
كلسيم (ميلىگرم) 10
فسفر (ميلىگرم) 28
منگنز (ميلىگرم) 7/0
سديم (ميلىگرم) 1
يد (ميلىگرم) 0027/0
آب (گرم) 74
براى كند نمودن رسيدن موز آن را در يخچال نگهدارى كنيد و براى تسريع رسيدن موز، آن را در يك پاكت كاغذى يا لاى روزنامه در دماى اطاق نگه داريد.
در طب سنتى هند موز نارس را ايجادكننده يبوست مىدانند. در واقع موز در صورتى كه رسيده باشد، ملين است و در عين حال براى درمان اسهال ساده و اسهال خونى مفيد است و بهبود زخمهاى روده را تسريع مىكند.
ميوه نارس و گلهاى پخته موز براى درمان بيمارى قند مفيد است. شيره گلهاى موز براى درمان اسهال خونى استفاده مىشود و ساقه و ريشه آن براى رفع اختلالات خونى مفيد است.
در چين بيشتر ريشه و شيره گياه و ميوه و گل آن مصرف درمانى دارد. در هندوچين از جوانههاى انتهايى شاخهها به مادران شيرده مىدهند تا ترشح شير آنها افزايش يابد. موز براى رفع ناراحتىهاى معده و اسهالهاى مزمن مفيد است. در اندونزى از جوشانده ميوه براى قطع خونريزى استفاده مىشود. در آفريقا از جوشانده ريشه و پوست گياه به صورت حمام گرم براى معالجه سرطان معده استفاده مىگردد. در برزيل از برگهاى جوان موز براى معالجه تومورها استفاده مىشود. ميوه موز براى درمان زخمهاى سرطانى مفيد است.
در طب سنتى چين از موز براى نرم كردن رودهها و ريهها و هم چنين درمان يبوست و زخمهاى گوارشى استفاده مىشده است.
به دليل جذب سريع قند موز، اين ميوه داراى شاخص گليسمى بالايى است. موز رسيده براى بيماران ديابتى توصيه نمىشود. هم چنين افرادى كه تمايل به كنترل وزن دارند، نبايد از موز رسيده استفاده كنند. موزهايى كه به رنگ زرد هستند داراى شاخص گليسمى متوسطى مىباشند. (در شمارههاى قبلى با اين شاخص آشنا شدهايد، اما به عنوان يادآورى بايد گفت كه اين شاخص نشان مىدهد به ازاى مقدار مشخصى از يك ماده غذايى مقدار قند خون چقدر بالا مىرود و اين شاخص نسبت به گلوكز كه داراى شاخص گليسمى 100 است سنجيده مىشود.)
نظر دانشمندان اين است كه در موز به طور مسلم يك عامل شفا بخش نيرومندى وجود دارد كه براى بهبود سلولهاى فرسوده زخمها و هم چنين جلوگيرى از التهاب معده بسيار مفيد است.
موز، سلولهاى پوششى سطحى معده را تقويت و مقاوم مىكند و موجب مىشود كه سد مقاومى در برابر نفوذ عوامل زيانآور ايجاد گردد.
در مجموع مىتوان موز را از جمله ميوههاى بسيار مفيد دانست و هرگز نبايستى از خواص شگفتانگيز آن غافل گرديد.
منبع: www.in-pezeshk.blogfa.com
/خ
مشخصات:
ترتيب باردهى آن به اين نحو است كه پس از هر باردهى برگها و ساقه از بين مىروند و از قسمت زيرزمينى گياه يك ساقه ديگرى متشكل از برگها خارج مىشود كه آن هم پس از ميوه دادن به نوبه خود از بين رفته، جاى خود را به ساقه ديگرى مىدهد.
تكثير موز از طريق پاجوشهايى است كه از ريشه آن مىزند و هنگامى كه اين پاجوشها به ارتفاع 80 سانتىمتر رسيدند، آن را جدا كرده و از فاصله 3 ـ 2 متر دورتر از بوته مادر مىكارند. موز، بومى مناطق حاره خاور دور است و در جنوب ايران نيز ارقامى از آن كاشته مىشود. ميوه موز ميوهاى است استوانهاى و قوسى كه بسته به نوع موز به قطر 12 ـ 3 سانتىمتر و به طول 30 ـ 5 سانتىمتر است. رنگ پوست ميوه معمولاً سبز مايل به زرد و يا زرد است كه پس از رسيدن و مدتى ماندن، كمى قهوهاى مىشود. در قسمت داخلى پوست، گوشت سفيد شيرين و در بعضى ارقام بسيار معطر و لذيذ واقع است. در ميوه موز معمولاً دانه رشد ننموده و وجود ندارد. معمولاً در حدود 40 درصد از موز را پوست و 60 درصد را گوشت تشكيل مىدهد.
تركيبات شيميايى:
فوايد كليدى:
كمك به حفظ مقدار قند خون
بهبود مشكلات مغزى و عصبى
كمك به كاهش فشار خون
حفاظت از ابتلا به بيمارىهاى قلبى
موز به هنگام رسيدن توليد گازى به نام اتيلن مىكند. در صورت مجاورت اين گاز با ساير ميوهها، سبب رسيدن آنها مىشود. براى جلوگيرى از اين فرآيند، موز را بايد جدا از ساير ميوهها نگهدارى كرد. در عين حال نيز از اين خاصيت موز مىتوان براى رسيدن ميوههايى كه هنوز كال هستند، استفاده مطلوب نمود.
در زیر برخى مواد مغذى كليدى موجود در 100 گرم موز را مشاهده مىكنيد.
انرژى (كالرى) 95
كربوهيدرات (گرم) 23
پروتئين (گرم) 3/1
فيبر (گرم) 1
پتاسيم (ميلىگرم) 400
ويتامين ث (ميلىگرم) 11
منيزيوم (ميلىگرم) 34
مس (ميلىگرم) 1/0
روى (ميلىگرم) 23/0
آهن (ميلىگرم) 8/0
چربى (گرم) 3/0
اسيدفوليك (ميكروگرم) 14
ويتامين ب 6 (ميلىگرم) 3/0
ويتامين ب 1 (ميلىگرم) 04/0
ويتامين ب 2 (ميلىگرم) 05/0
نياسين (ميلىگرم) 7/0
كلسيم (ميلىگرم) 10
فسفر (ميلىگرم) 28
منگنز (ميلىگرم) 7/0
سديم (ميلىگرم) 1
يد (ميلىگرم) 0027/0
آب (گرم) 74
چه مقدار مصرف كنيم؟
انتخاب و نگهدارى:
براى كند نمودن رسيدن موز آن را در يخچال نگهدارى كنيد و براى تسريع رسيدن موز، آن را در يك پاكت كاغذى يا لاى روزنامه در دماى اطاق نگه داريد.
خواص موز:
در طب سنتى هند موز نارس را ايجادكننده يبوست مىدانند. در واقع موز در صورتى كه رسيده باشد، ملين است و در عين حال براى درمان اسهال ساده و اسهال خونى مفيد است و بهبود زخمهاى روده را تسريع مىكند.
ميوه نارس و گلهاى پخته موز براى درمان بيمارى قند مفيد است. شيره گلهاى موز براى درمان اسهال خونى استفاده مىشود و ساقه و ريشه آن براى رفع اختلالات خونى مفيد است.
در چين بيشتر ريشه و شيره گياه و ميوه و گل آن مصرف درمانى دارد. در هندوچين از جوانههاى انتهايى شاخهها به مادران شيرده مىدهند تا ترشح شير آنها افزايش يابد. موز براى رفع ناراحتىهاى معده و اسهالهاى مزمن مفيد است. در اندونزى از جوشانده ميوه براى قطع خونريزى استفاده مىشود. در آفريقا از جوشانده ريشه و پوست گياه به صورت حمام گرم براى معالجه سرطان معده استفاده مىگردد. در برزيل از برگهاى جوان موز براى معالجه تومورها استفاده مىشود. ميوه موز براى درمان زخمهاى سرطانى مفيد است.
در طب سنتى چين از موز براى نرم كردن رودهها و ريهها و هم چنين درمان يبوست و زخمهاى گوارشى استفاده مىشده است.
كاربرد ويژه
منبع سريع انرژى:
به دليل جذب سريع قند موز، اين ميوه داراى شاخص گليسمى بالايى است. موز رسيده براى بيماران ديابتى توصيه نمىشود. هم چنين افرادى كه تمايل به كنترل وزن دارند، نبايد از موز رسيده استفاده كنند. موزهايى كه به رنگ زرد هستند داراى شاخص گليسمى متوسطى مىباشند. (در شمارههاى قبلى با اين شاخص آشنا شدهايد، اما به عنوان يادآورى بايد گفت كه اين شاخص نشان مىدهد به ازاى مقدار مشخصى از يك ماده غذايى مقدار قند خون چقدر بالا مىرود و اين شاخص نسبت به گلوكز كه داراى شاخص گليسمى 100 است سنجيده مىشود.)
ديابت:
فراموشى در سالمندان:
فشار خون بالا:
بيمارى قلبى:
نظر دانشمندان اين است كه در موز به طور مسلم يك عامل شفا بخش نيرومندى وجود دارد كه براى بهبود سلولهاى فرسوده زخمها و هم چنين جلوگيرى از التهاب معده بسيار مفيد است.
موز، سلولهاى پوششى سطحى معده را تقويت و مقاوم مىكند و موجب مىشود كه سد مقاومى در برابر نفوذ عوامل زيانآور ايجاد گردد.
در مجموع مىتوان موز را از جمله ميوههاى بسيار مفيد دانست و هرگز نبايستى از خواص شگفتانگيز آن غافل گرديد.
منبع: www.in-pezeshk.blogfa.com
/خ
تازه های مقالات
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}