بيک ناله بسوجم هر دو عالم

شاعر : بابا طاهر

که از سوز جگر خنياگرستم بيک ناله بسوجم هر دو عالم
همه خار و خسک در بسترستم ببالينم همه الماس سوده
چو ممن در ميان کافرستم مثال کافرم در مومنستان
بگرمي چون فروزان اخگرستم همه سوجم همه سوجم همه سوج
و يا پژمان گل نيلوفرستم رخ تو آفتاب و مو چو حربا
بشهر دل يکي صورت پرستم بملک عشق روح بي‌نشانم
بخوبي آفتاب خاورستم رخش تا کرده در دل جلوه از مهر
که مو تا جان ندادم وانرستم بمير اي دل که آسايش بيابي
ازين رو نام بابا طاهرستم من از روز ازل طاهر بزادم
بتن عود و بسينه مجمرستم بتا تا زار چون تو دلبرستم
به هفتاد و دو ملت کافرستم اگر جز مهر تو اندر دلم بي
همي مشتاق بار ديگرستم اگر روزي دو صد بارت بوينم
وز ايشان در رگ جان نشترستم فراق لاله رويان سوته ديلم
که حسرت سايه و محنت برستم منم آن شاخه بر نخل محبت
يکي بي سايه نخل بي‌برستم نه کار آخرت کردم نه دنيا
به پيکر هر سر مو خنجرستم نه خور نه خواب بيتو گويي
اگر خورسند گردم کافرستم جدا از تو به حور و خلد و طوبي
فروزنده‌تر و روشن ترستم چو شمعم گر سراندازند صدبار
که دوزخ جزوي از خاکسترستم مرا از آتش دوزخ چه غم بي
پريشان مرغ بي‌بال و پرستم سمندر وش ميان آتش هجر
چو طفل بي پدر بي مادرستم درين ديرم چنان مظلوم و مغموم
درين عالم ز هر کس کمترستم نمي‌گيرد کسم هرگز به چيزي