آیا عدم حضور در مدرسه و صرف تحصیل در منزل برای بسیاری از دانش­‌آموزان آمریکایی مفید بوده است؟
 
چکیده:
برخلاف روش متدوال تحصیل در مدارس معمولی، اعم از مدارس دولتی یا غیر انتفاعی، روش نوینی از دهه هفتاد میلادی در جهان برای تحصیل دانش‌آموزان ارایه شد. در این روش دانش‌آموزان به مدرسه نمی‌روند در عوض به صورت انفرادی یا گروهی طبق برنامه‌ای منظم زیر نظر والدین تحصیل می‌کنند. برنامه آموزشی این دانش‌آموزان زیر نظر اداره آموزش و پرورش ایالتی می-باشد. بیش از دو میلیون نفر در ایالات متحده با این روش آموزشی تحصیل می‌کنند. نکته جالب این جاست که موفقیت تحصیلی این دانش‌آموزان به طور متوسط از میزان پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان مدارس دولتی بیشتر بوده است.

تعداد کلمات : 1929  / تخمین زمان مطالعه : 9 دقیقه
 
 
نویسنده: Jamie Martin,
مترجم: حسین باقری
 
اکثر والدین به جای فرستادن فرزندان خود به یک مدرسه دولتی یا غیر انتفاعی، آنها را از طریق تدریس در منزل آموزش می­دهند. بیایید در خصوص نهضت تحصیل در خانه و خصوصیات آن کمی بیشتر بدانیم.
تحصیل در منزل چیست؟
چرا والدین این شیوه را انتخاب می­کنند؟ در کدام مناطق جهان این شیوه پرکاربردتر است؟
تحصیل در منزل، نهضتی در حال رشد در سراسر ایالات متحده و جهان است که در آن والدین به جای این که فرزندان خود را به مدارس دولتی یا غیر انتفاعی بفرستند، تصمیم می­گیرند که به آنها در منزل فراگیری علوم را بیاموزند. علت­های مختلفی برای این امر ذکر شده است، از جمله نارضایتی از عدم وجود گزینه­های مختلف آموزشی، تمایزات متعدد دینی یا فلسفه­های آموزشی و عدم امکان پیشرفت لازم و کافی فرزندان در مدارس با ساختار سنتی آموزشی.
نهضت تحصیل در خانه اولین بار در دهه هفتاد میلادی به وسیله نویسندگان و محققان مطرحی همچون جان هالت، دوروثی و ریموند مور پا به عرصه وجود گذاشت. این افراد در خصوص اصلاحات در نظام آموزشی دست به قلم شدند. آنها تحصیل در منزل را به عنوان راه­کاری جایگزین ارایه کردند. بر اساس آمار موسسه ملی تحقیقات تحصیلات خانگی، در سال 2012 بیش از دو میلیون کودک در ایالات متحده از طریق این شیوه تحصیل می­کردند. هر سال تعداد این دانش­آموزان با سرعت 7 تا 15 درصدی افزایش می­یابد. در بسیاری از کشورهای جهان و همچنین در همه 50 ایالت آمریکا این شیوه تحصیلی قانونی می­باشد.
ملزومات این شیوه آموزشی چیست؟
ملزومات قانونی این شیوه در هر یک از ایالت­های آمریکا نسبت به دیگری متغیر است. در حالی که برخی از آنها هیچ محدودیتی ندارند، برخی دیگر بررسی مکرر اسناد آموزشی یا آزمون­های استاندارد را در بازه­های زمانی منظم درخواست می­کنند.
بر اساس نظر هالت، نویسنده پرفروش­ترین کتاب در این زمینه به نام «آن چه که خودت داری را تدریس کن»، مهمترین چیزی که والدین می ­بایست در این شیوه بدانند این است که «فرزندانتان را دوست داشته باشید، از گروهی بودن آنها، حضور فیزیکی، انرژی، بی فکری و احساسات و علایق آنها لذت ببرید. آنها باید از تمامی صحبت­ها و سوالات خود لذت ببرند و به همان اندازه از جستجو برای یافتن پاسخ آن سوالات نیز سر ذوق بیایند». برای بیشتر والدینی که فرزندان خود را در منزل تربیت می­کنند، تنها شرط لازم، تمایل به انجام آن و تعهد به دوره آموزشی می­باشد.
آیا لازم است که والدین مدرک یا پیش زمینه تحصیلی داشته باشند؟نهضت تحصیل در خانه اولین بار در دهه هفتاد میلادی به وسیله نویسندگان و محققان مطرحی همچون جان هالت، دوروثی و ریموند مور پا به عرصه وجود گذاشت. این افراد در خصوص اصلاحات در نظام آموزشی دست به قلم شدند. آنها تحصیل در منزل را به عنوان راه­کاری جایگزین ارایه کردند. بر اساس آمار موسسه ملی تحقیقات تحصیلات خانگی، در سال 2012 بیش از دو میلیون کودک در ایالات متحده از طریق این شیوه تحصیل می­کردند. هر سال تعداد این دانش­آموزان با سرعت 7 تا 15 درصدی افزایش می­یابد. در بسیاری از کشورهای جهان و همچنین در همه 50 ایالت آمریکا این شیوه تحصیلی قانونی می­باشد.
در بیشتر مناطق آمریکا، نیازی به این امر نیست. بلکه هنگامی که فرزند آنها به سن لازم برای ورود به مدرسه رسید ولی در مدارس سنتی تحصیل ننمود، می­تواند تحصیل در منزل را شروع کند. در این زمان، دانش­آموز بر طبق ملزومات تحصیلی خاص ایالت محل زندگی خود، تحصیل را آغاز می­نماید.
این فرایند برای والدینی که پیش از آن فرزندان خود را به مدارس سنتی می­فرستادند و اکنون تصمیم گرفته­اند که تحصیل در منزل را شروع کنند کمی تفاوت می­کند. ابتدا می­بایست نامه­ای مبتنی بر انصراف از تحصیل به مدیر مدرسه یا رئیس آموزشی منطقه ارسال کنند. این نامه باید بیانگر توضیحات کامل در خصوص تمایل والدین برای جدایی فرزند از مدرسه و شروع تحصیل در منزل باشد. والدین پس از این اعلام، دستور العمل­های ویژه منطقه خود را دنبال می­کنند.
آیا در ایالت­ها به برنامه­های تحصیل در منزل بودجه­ای اختصاص می­یابد؟
برنامه­های تحت حمایت مالی دولت از ایالتی تا ایالت دیگر بسیار متفاوت است. اکثر خانواده­ها خود هزینه­های تحصیل در منزل را به عهده می­گیرند. در مناطق خاصی، ثبت نام در برنامه تحصیلی ایالتی یکی از گزینه­های انتخابی است. در این مورد، ایالت مزبور در قبال پذیرش تعهدِ رعایت شرایط لازم جهت تبعیت از برنامه ارایه شده، حمایت­های مالی خاصی را انجام می­دهد.
آیا شبکه ارتباطی بین والدینی که فرزندان خود را در منزل آموزش می­دهند وجود دارد؟
در بیشتر ایالت­ها و مناطق مختلف کشور، والدین به مجموعه­ای از منابع و شبکه­های اجتماعی دسترسی دارند. علاوه بر تشکیل تعاونی، که در آن خانواده­ها به صورت گروه­هایی دور هم جمع می­شوند و کلاس درس را تشکیل می­دهند، فعالیت­های دسته جمعی نیز مانند سخنرانی، گردش­های علمی، آموزش موسیقی، ورزش و بازی­های گروهی کودکانه برگزار می­شود.
چگونه بچه­هایی با سنین متفاوت را با همدیگر می­توان از این طریق آموزش داد؟

بیشتر بخوانید : مشکلات تحصیلی متداول در بین دانش‌آموزان


غالبا خانواده­ها موضوعات مشخصی را که لزوماً مخصوص رده یا سن خاصی نیست مانند تاریخ، ادبیات و هنر با یکدیگر ادغام می کنند. به عنوان مثال، ممکن است کودکانی با سنین متفاوت در خصوص دوره تاریخی مشخصی مطالعه کنند و سپس به تناسب سن و توانایی­هایشان به آنها تکلیف داده شود. برای مطالعه دروس دیگری همچون ریاضی و خواندن، پدر یا مادر خود باید شخصا به صورت انفرادی به ایشان آموزش دهند تا نیازهای فردی دانش­آموز مرتفع گردد. در این حین، بسته به سن هر کودک، دانش­آموزان می­توانند تکالیف انفرادی خود را انجام داده یا در اتاق دیگر بازی کنند.
اگر یکی از والدین مریض شود تکلیف چیست؟
یکی از بزرگترین مزایای روش تحصیل در منزل انعطاف پذیری آن است. در صورت لزوم این امکان وجود دارد که پدر یا مادر با صدور دستورالعمل­های لازم حتی هنگامی که در بستر خود در حال استراحت است اطمینان حاصل نماید که بیشتر جنبه­های اساسی کار روزانه فرزند تکمیل شده است. در چنین روزی می­توان فعالیت­های آموزشی را که نیازمند حضور مستقیم والدین است لغو نموده و بر دروسی که نیازمند تلاش فردی است تمرکز نمایند؛ مانند تمرین خوش­نویسی یا خواندن در کنار بستر مادر. در خانواده­هایی که از نعمت حضور همزمان پدر و مادر بهره می­برند، هر دو نفر می­توانند با توجه به برنامه روزانه خود در این امر یاری رسان باشند.
چه منابع یا برنامه­های درسی در این روش استفاده می­شود؟ چه موضوعاتی تدریس می­شوند؟
سرعت فزاینده افزایش تعداد دانش­آموزان محصل در منزل باعث ایجاد تنوعات زیادی در برنامه­های آموزشی و منابع شده است. فهرست این موارد بنا به تعدد فلسفه­های آموزشی، رویکردهای یادگیری، میزان زمان روزانه اختصاص یافته معلم و مواردی از این دست، دارای گزینه­های زیادی می­باشد.
نوعاً موضوعاتی که تدریس می­شوند موضوعات استانداردی هستند که در برنامه تحصیلی مدارس سنتی یافت می­شوند و همچنین موضوعاتی که کودک به آنها علاقه­مند است. کِن رابینسون، در پرفروش­ترین کتابش به نام اجزاء، می­نویسد «کلید دستیابی به دگرگونی [آموزشی] در گرو استانداردسازی تحصیل نیست بلکه در شخصی سازی آن است. این امر باعث کشف استعدادهای فردی کودکان و حفظ آنان در محیطی که تمایل به یادگیری دارند و به صورت طبیعی می­توانند به علایق خود پی ببرند می­شود». فضای تحصیل در منزل، محیطی طبیعی برای ارایه روش آموزشی ویژه­ با کمک والدین است. این روش آموزشی با علایق، توانایی­ها و سبک یادگیری کودک تطابق دارد.
آیا ساعت­های حضور دانش­آموزان همانند ساعت­های مدارس سنتی است؟ یا اینکه زمان بندی کلا­س­ها متفاوت است؟
فلسفه آموزشی که یک خانواده در روش تحصیل در منزل انتخاب می­کند به طور مشخصی ساختار روزهای تحصیل را تعیین می­کند. بسیاری از ما تنها با یک نوع از سبک تحصیل آشنا هستیم – نظام سنتی کتاب­های درسی، میزهایی در چند ردیف و آزمون­های استاندارد – اما فلسفه­های تحصیلی گوناگون دیگری نیز وجود دارد. این روش­ها شامل والدورف، مونتسوری، شارلوت میسون، سنتی، تحصیلات رهبری، یادگیری علاقه محور، مطالعه یکانی و سایر موارد است. افراد می­توانند آزادانه ایده­های مزبور را ترکیب نموده و بهترین روش را برای تطبیق با نیازهای فرزند خود انتخاب کنند.
آیا دانش­آموزان بر اساس تقویم سالیانه مدارس دولتی تحصیل می­کنند؟ آیا این دانش­آموزان از دانش­آموزانی که در مدارس دولتی تحصیل می­کنند پیش یا پس نمی­افتند؟
والدین آزادی کاملی در انتخاب ساختار زمان سالیانه تحصیلی فرزندان خود دارند؟ بسیاری از آنها تقویم مدارس سنتی را دنبال می­کنند. برخی دیگر سراسر سال تحصیلی مدرسه را انتخاب می­کنند و دیگران هفته­های مشخصی را هنگام نیاز به استراحت تعطیل می­کنند.
یکی از مزایای تحصیل در منزل این است که دانش­آموزان می­توانند بر اساس خلق و خوق و جدول زمانی شخصی خود پیشرفت کنند. تحقیقی که به وسیله موسسه ملی تحقیقات تحصیلات در منزل انجام گرفته است نشان می­دهد که میانگین درصدی نمره آزمون استاندارد این دانش­آموزان 87 است. این در حالی است که میانگین نمره دانش­آموزان مدارس دولتی 50 است. اگرچه این امکان وجود دارد که این دانش­آموزان در چندین نمره از سایرین پیش باشند اما در بقیه موارد از آنها عقب هستند.
آیا دانش­‌آموزان محصل در منزل تکلیف شبانه نیز دارند؟ چگونه رتبه­گذاری واقعی برای آنان انجام می­شود؟
روش تحصیل در منزل، به دلایل متعددی باعث می­شود که نیاز به تکالیف سنتی که اغلب به وسیله مدارس، خصوصا مدارس ابتدایی، اعمال می­شود مرتفع گردد. چون تعداد دانش­آموزان همانند مدارس دولتی نیست که تعداد آنها به 20 نفر یا بیشتر برسد، کار کلاسی روزانه معمولا در زمان کوتاه­تری انجام می­شود و نیاز به تلاش بیشتر متعاقب را برطرف می­نماید.
والدینی که معلم هستند با توجه به تحصیل یک در برابر یک، دائما بر تحصیل فرزندان خود نظارت می­کنند. نظارت مستقیم به والدین اجازه می­دهد تا کارایی یا نقطه ضعف فرزند خود را به دقت دنبال کنند. در نتیجه، تکالیف مناسب و بجا خواهند بود.
دانش­آموزان محصل در منزل، خصوصا هنگامی که بزرگتر شدند، اغلب در کلاس­های سنتی بیشتری شرکت می­کنند و تجربه بیشتری در تکمیل تکالیف خانگی معمولی پیدا می­کنند. برخی از مدارس دولتی به این دانش­آموزان اجازه می­دهند تا در کلاس­های مشخصی که انتخاب می­کنند شرکت کنند. هم چنان که بزرگتر می­شوند می­توانند در کلاس­های اجتماعی موسسات عالی شرکت کنند و مطالعات دانشگاهی خود را زودتر شروع کنند.
اگرچه معمولا در برخی از دروس نیازی به ارایه نمره نمی­باشد، بسیاری از خانواده­ها آزمون­های نمره محوری برگزار می­کنند. برخی از آنها این آزمون­ها را از طریق برنامه­های رایانه­ای انجام می­دهند. محیط تحصیل در منزل به فرزندان این اجازه را می­دهد که تا تسلط بر مواد آموزشی مورد نظر، با سرعت متناسب به خود پیشرفت کنند.
جهت ارتقاء به پایه بالاتر یا فارغ التحصیل شدن آیا این دانش­آموزان می­بایست در آزمون­های استاندارد یا آزمون­های ایالتی شرکت کنند؟ تحصیل در منزل چند سال طول می­کشد؟
در بسیاری از ایالت­ها، شرکت در آزمون­های استاندارد در طوالی منظم برای این افراد ضروری است. اما در بقیه ایالت­ها این طور نیست. اکثر خانواده­ها ترجیح می­دهند تا فرزندانشان در این آزمون­ها شرکت کنند تا از پیشرفت آکادمیک آنان اطمینان حاصل نمایند. سایر والدین بر این باور هستند که نیازی برای این کار تا سنی که بچه­ها به دبیرستان برسند نمی­باشد.
تحصیل در منزل را می­توان تا فارغ التحصیلی و ورود به دانشگاه ادامه داد. خانواده­ها می­توانند در تمام طول تحصیلات فرزند خود از این شیوه استفاده کنند یا اینکه تنها به مدت چند سال قبل از ورود کودک به جریان اصلی نظام جاری مدارس در منزل تحصیل کنند. بسیاری از دانشگاه­ها هم اکنون توجه بیشتری به مقبولیت این شیوه آموزشی دارند. حتی دانشگاه­های آیوی لیگ [هشت دانشگاه برتر شرق آمریکا] فارغ التحصیلان تحصیل در منزل را پذیرش و جذب کرده­اند.
 John Holt
 Dorothy
 Raymond Moore
 Teach Your Own
 Ken Robinson
 The Element
 Waldorf
 Montessori
 Charlotte Mason
 classical
 leadership education
 interest-led learning
 unit study
 the National Home Education Research Institute
 Ivy League

برگرفته از سایت: www.parents.com