مقدمه
این اثر نفیسِ مذهَّب، اینک به شماره 1224ـ153/م جزء اموال فرهنگی موزه آستانه حضرت معصومه (س) به ثبت رسیده و به مثابه یکی از شاخصه‏ه ای کتابت، تذهیب و تجلید دوره صفوی به معرض تماشای علاقه‏مندان گذارده شده است.

این اثر خطی، قرآنی است که قطع آن را می‏توان وزیری نامید؛ هر ورق آن به ابعاد 19/5 ضربدر 30 سانتی‏متر و صفحات افتتاح و اختتام، تمامی اوراقش در ده سطر به خط فاخر ثلث ریحان بر کاغذ ترمه سمرقندی تحریر یافته است.

کاتب این مُصْحَف شریف، حاجی غیاث‏الدین محمد بن احمد خلیلی تبریزی (1) است که به سال 992هـ.ق در زمان حکومت سلطان‏محمد خدابنده (چهارمین امیر خاندان صفوی) کتابت آن را به اتمام رسانیده و بر زمینه زرافشان غباری در ده سطر به طرز خاصی در سه ستون، متفاوت با کتابت متن و سایر ملحقات آن به رنگ قهوه‏ای روشن به این ترتیب رقم زده است:

الحَمْدُللّه‏ِ الَّذی أنْجَزَ وَعْدَهُ وَ نَصَرَ/عَبْدَهُ فَوَفَّقَ کاتِبَ هذَا الجامِعِ الحَمیدِ//المُنْزَلِ مِنْ حکیمٍ حمیدٍ الّذی هُوَ/ المُصْحَفُ الثّامِنُ والخمسونَ مِنَ المَصاحِفِ/ المرقومةِ المختومةِ عَلی یَدِ/ العَبْدِ الفانی وَ هُوَ العبیدُ/ الجانی خادِمُ کلامِ‏اللّه‏ِ/ الغَنیِّ حاجی غیاثُ‏الدّین/ محمّد بن أحمد الخلیلیّ التّبریزی/ فی سَنَةِ إثْنَی وَ تِسْعینَ وَ تِسْعَمِائة/.

مقایسه سال‏های کتابت و وقف اثر، معلوم می‏دارد که پس از گذشت 106 سال از تاریخ کتابت آن، به هنگام سلطنت شاه‏سلیمان صفوی (صفی دوم) توسط «فاطمه» مادر پادشاه به وقفیت آستانه مقدسه حضرت‏معصومه (س) سپرده شده است و وقفنامه آن در یکی از اوراق آستر کتاب در پانزده سطر به قلم تحریری به شرح ذیل ثبت شده است:


نسخه‏ شناسی یک جلد قرآن نفیس وقف بر آستانه مقدسه حضرت معصومه

متن وقف بر آستان مقدسه حضرت معصومه
هُوَ الواقِفُ عَلَی الضَّمایِر
 

بسم‏اللّه‏ الرحمن الرحیم
الحَمْدُللّه‏ِ الَّذی نَزَّلَ القُرآنَ و بَیَّنَ الأحکامَ والصَّلوةُ والسَّلامُ عَلی فَخْرِ المُرْسَلینَ وَ سَیِّدِ الأنامِ الَّذی نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الأمینُ/عَلی قَلْبِهِ لِیَکونَ نَذیرَ الأنامِ وَ لَهُ الأیِمَةُ الکِرامُ الَّذینَ هُمْ حَفَظَةُ الشَّرعِ وَ حَمَلَةُ القُرآنِ لَکَ قیامُ السّاعَةِ والسّاعةُ القیامِ، و بعد، سبب/

تبیین این کلمات صحّت آیات شرعیّت بیّنات آنکه وقف مخلّد شرعی فرمودند وکلاء اجلاء نواب مستطاب قمر رکاب خورشید/احتجاب قُدسیة‏الألقاب فاطمه‏ سیرت مریم‏ سریرت خدیجه‏ منزلت صفوراطینت بلقیس‏ مرتبت پرده‏ نشین حرم سلطنت و شهریاری/

محجوبه حجابِ عظمت و بختیاری، حاکمه سراپرده دولت و کامرانی، حاویه اسباب دولت دوجهانی، گرامی دُرجِ گوهرِ گرانبهای شاهی، زیبنده/برج مهر عالم‏افروز شاهنشاهی، علیه عالیه متعالیه، أدامَ اللّه‏ُ أیّامَ دَوْلَتِها و حِشْمَتِها لَکَ یَومُ الدّین، این قرآن مجید و فُرقان حمید را بر/

روضه منوره مقدسه متبرکه معصومه مطهره جلیلة‏القدر والمنزلة صَلَواتُ‏اللّه‏ِ عَلَیها و عَلی آبائِهَا الطّاهرین که واقع است/در مدینة‏المؤمنینِ قم و تولیت آن را تفویض فرمودند به متولی جلیل‏القدر آستانه مزبوره و بعد از او به هر کس که حَسَب‏الرقم مبارک اشرف/

متولی باشد، مشروط به آنکه از روضه مقدسه به جای دیگر نقل ننمایند، مگر آنکه در نقل از آنجا رعایت حفظ و حراست/آن منظور باشد و حُفّاظ و زُوّار روضه مزبوره تلاوت نمایند و ثواب آن را به روزگار فرخنده آثار نواب اشرف اقدس ارفع هُمیون/

اعلی و نواب مستطاب واقفه موفّقه عاید ساخته، بعد از فراغ از تلاوت فاتحه به جهت خلود دولت ابدمدت بخوانند و/صیغه شرعیه جریان یافت، فَمَن بَدَّلَهُ بَعْدَ ما سِمِعَهُ فَانَّما إثْمُهُ عَلَی الَّذینَ یُبَدِّلونَهُ إنَّ اللّه‏َ سَمیعٌ عَلیمٌ و کانَ ذلِکَ فی التّاسعِ/

مِن شَهْرِ جُمادَی‏الأولی ختم بالاحسن والاولی مِنْ شُهورِ سَنَةِ ثَمانٍ و تِسْعینَ وَ ألْفٍ

واقف نام خود را در یک نقش مُهر مربع متضمن یک بیت شعر به این شرح:
«در حشـر [که] مادر سلیمان
از فاطمه دارد چشـم احسـان»

به خط نستعلیق با تزئینات اسلیمی، در سمت چپ از پیشانی وقف‏نامه به جای گذارده است.ذیل وقف‏نامه را مرحوم علاّمه محمدباقر بن محمدتقی مجلسی به عنوان وکیل واقف در شش سطر تح
ریری به شرح ذیل رقم زده و نقش مُهر خود را به جای گذارده است.

بسم‏اللّه‏ الرحمن الرحیم/ لَقَدْ أجْرَیْتُ الصّیغةَ عَلَی الشُّروطِ/ المَرْقومةِ وکالةً عَنِ الحضرةِ العلیّةِ العالیةِ/ و کَتَبَ الدّاعی لِدَوامِ الدَّولَةِ القاهِرةِ/ الباهِرةِ أحْوَجُ العِبادِ إلی عَفْوِ رَبِّهِ/ الغَنیِّ محمّد باقرُ بْنُ محمّد تقیّ عُفیَ عَنْهُما/

با نقش یک مُهر با سجع «محمد باقرالعلوم» در ذیل دست‏خط ایشان، ایضا یک اثر انگشت در همین قسمت مشاهده می‏شود (2)

آن‏گونه که از مفاد وقف‏نامه مستفاد می‏شود، مُصْحَف مورد بحث را مرحوم علامه مجلسی در تاریخ جمادی‏الاول سال 1098هـ.ق به هنگام سلطنت شاه‏سلیمان صفوی وکالتا از سوی مادر پادشاه به وقفیت «روضه منوره در مدینة‏المؤمنین قم» سپرده است.

حواشی این صفحه توسط کتاب‏داران دوره صفوی تا قاجاریه به نشانه تحویل و تحول کتاب به این شرح رقم گذاشته شده است:«به تاریخ 23 شهر جُمادَی‏الاول سنه 1125 مطابق سیچقان‏ئیل (3) ملاحظه و تحویل کتاب‏دار سرکار شد»
مُهر مربع «محمدرحیم بن محمدمهدی حسینی»

«به تاریخ شهر محرم سنه 1172 ملاحظه و تحویل کتاب‏دار شد» با نقش مُهر مربع «محمدخلیل بن محمد الحسینی 1129»«به تاریخ 3 شهر ربیع‏الثانی سنه 1143 مطابق سنه لوی‏ئیل(4)

ملاحظه و تحویل تحویل‏دار شد». با نقش مُهر «محمدخلیل بن محمدمهدی الحسینی 1129».«به تاریخ 24 شهر ذی‏حجة‏الحرام سنه 1111 مطابق لوی‏ئیل

در خزانه سرکار ملاحظه و عرض دیده شد» با نقش مُهر بیضوی «محمدمعصوم بن ابوطالب».«به تاریخ 13 شهر رمضان‏المبارک سنه 1102 قوی‏ئیل (5) ملاحظه شد»،

با نقش مُهر بیضوی «محمدامین بن محمدمهدی الحسینی»«به تاریخ 19 شهر رمضان سنه 1104 تخاقوی‏ئیل (6) ملاحظه شد»با نقش مُهر بیضوی «لا اله الا اللّه‏ محمد امین‏اللّه‏ علیّ ولیّ‏اللّه‏»

«به تاریخ دهم شهر جمادی‏الاولی سنه 1125 در خزانه سرکار عرض دیده شد» با نقش مُهر «یا علی بن ابوطالب».به علاوه دو مورد تحویل و تحول کتاب‏داران در سال‏های 1172 و 1253 در ذیل صفحه مقابل وقف‏نامه.

یادداشت‏های کتاب‏داران مؤید وجود تنظیمات نظارتی در کتابخانه‏های صفوی است، ایضا دریافته می‏شود که غالب متصدیان از یک خانواده هستند و کتاب‏داری در مدت هفتاد سال به صورت موروثی منتقل شده است.

شروع نسخه شریف، صفحات دوم و سوم پس از وقف‏نامه، در دو صفحه متقابل سراسر مذهّب و مرصّع با نقش لچک ترنج و هر ترنج با کتیبه‏ای به خط رِقاع تحریر سفیدابی شامل کلام قرآنی «إنَّهُ لَقرآنٌ کریمٌ/ فی کتابٍ مَکْنونٍ/ لایَمَسُّهُ إلاَّ المُطَهَّرونَ/ تَنْزیلٌ مِنْ رَبِّ العالَمین» می‏باشد.

پس از دو صفحه اخیر، متن شریف آغاز می‏گردد و دو صفحه (7) نخستین، فاتحة‏الکتاب و آغاز سوره مبارکه بقره به تحریر سفیدابی خط رِقاع و هر صفحه در شش سطر بر زمینه کلاً زرپوش مرصع با جدول ستون‏بندی و شرفه است .

و دو کتیبه در صدر و ذیل مشتمل بر عنوان، شماره آیات و محل نزول سوره مذکور دارد؛ تزئینات اخیر نمونه‏های ارزشمندی از تذهیب و کتاب‏آرایی در مکتب اصفهان است.

ـ مسطر عموم صفحات داخلی این مجلد به استثنای افتتاح و اوراق اختتامیه به ابعاد 10ضربدر17 سانتی‏متر و هر صفحه در ده سطر به شیوه‏ای تنظیم یافته که شروع صفحات یک‏درمیان به تحریر مشکی و سطر دیگر به قلم زر، طلای اشرفی است .

و نمونه بسیار نفیسی از رنگین‏نویسی و توأمان‏نگاری در رنگ و خط را عرضه می‏دارد. مسطر کلیه صفحات با جدول‏کشی‏های متعدد زر، لاجورد، شنجرف و... احاطه شده و حاشیه‏های خارجی در عموم اوراق، زرافشان پرموری و طبعا آهار مهره شده است.

سر سوره‏های این مُصْحَف شریف کلاً مذهَّب و مرصّع بوده، عناوین و شماره آیات آنها به قلم سفیداب به خط رقاع تحریر یافته است؛ تذهیب سر سوره‏ها عموما در آغاز سوره اجرا گردیده بجز چند مورد استثنایی نظیر سوره الانفال که تذهیب سر سوره در صفحه ماقبل از متن سوره است.

در سر سوره‏ها بنا به ضرورت مکانی و موقعیت سطرها، تغییراتی در شیوه تنظیم و اجرای آنها داده شده است. در یک مورد (سوره مبارکه الصافات) عنوان سوره بدون عدد آیات و به صورت دوپاره به شکل «سورة الصّافات» قید شده است، و یا نظیر عنوان «سورة فُصّلت» فقط نام سوره تحریر یافته. ایضا محل نزول سوره نیز استثنائا ذکر می‏گردد.

نظیر سوره مبارکه «ص»، و به‏طور کاملاً استثنایی دو صفحه شروع سوره مبارکه «کهف» و پایان سوره «الاسری» همانند افتتاح کتاب سراسر مذهّب و مرصّع اجرا شده است.

در آغاز کلیه سوره‏ها، وقفیت اثر به صورت عبارت‏های «وقف حضرت معصومه (ع)»، «وقف آستانه معصومه (ع)»، «وقف خاص» و «وقف» به قلم شنجرف افزوده شده تا علاوه بر صفحه مستقل وقف‏نامه در افتتاح نسخه.

اجزای کتاب شریف نیز به‏طور مجزا نشانه وقفیت را به همراه داشته باشند و در یک مورد کاملاً منفرد، عبارت «وقف حضرت معصومه (ع)» در گوشه سمت راست فوقانی از مسطرِ آغازِ سوره مبارکه «توبه» قید شده است.
 

علایم و نشانه‏ ها

تقسیمات معمول در مصاحف خطی در این جلد نیز به صورت‏های مختلف درج و اجرا شده است و در آنها، بیان تقسیمات گوناگون با ابداعات هنری همراه شده و بویژه نشانه‏های پایانی آیات به صورت گل‏های شش‏پر مذهّب و تقسیمات پنج‏گانه و ده‏گانه آیه‏ها (خمس و عشر یا تخمیس و تعشیر) به شکل شمسه‏های مذهّب در حاشیه

صفحات اجرا شده‏اند؛ در این طرح‏ها کلمات «خمس» و «عشر» به قلم سفیداب و به خط کوفی زینتی به‏گونه‏ای تحریر یافته‏اند که در نگاه نخستین، کلمات کاملاً شبیه یکدیگرند (عکس).

حاشیه این طرح‏ها را شرفه‏های پایه‏بلند به رنگ لاجوردی تکمیل می‏نماید؛ این شرفه‏ها مختص به خمس‏ها هستند و با اندکی دقت می‏توان دریافت که شمسه‏های عشر بدون شرفه و یا با شرفه‏های بسیار کوتاه به‏گونه‏ای که طول شرفه‏ها می‏تواند وجه تمایز تقسیمات پنج‏گانه و ده‏گانه باشد (عکس).

در بسیاری موارد علاوه بر شمسه‏ها، کلمات عشر نیز در جوار شمسه‏های مربوطه به تحریر شنجرفی افزوده شده‏اند.

تقسیمات دیگر این مجلد شریف، نظیر حزب، جزو، الجزو، نصف، نصف‏القرآن، و تقسیمات کم‏استعمال، همانند «نصف‏القرآن باعتبارالحروف» و «نصف‏القرآن باعتبارالکلمات» و تعیین مواضع سجدات (8) با کلمه «سجده»، همگی به تحریر شنجرفی در حاشیه صفحات افزوده شده‏اند تا راهنمای قاریان باشند.

الحاقات مزین در اختتامیه این نسخه شریف به دنبال سوره مبارکه «ناس» آغاز می‏گردد و بخش عمده آنها را بیش از دو صفحه اسماء جلاله شامل می‏شود که به طرز خاصی در هر سطر سه و چهار اسم از اسماءاللّه‏ رنگین‏نویسی به تحریر زر، لاجورد و شنجرف با یک کتیبه مذهّب و عنوان «هُوَاللّه‏ُ الَّذی لا اله الا هو» به قلم سفیداب و خط رِقاع آغاز می ‏شود.

پس از اسماء جلاله پنج سطر دعای بعد از تلاوت با یک سطر عنوان «الدُّعاءُ الَّتی تُتْلی بَعْدَ خَتْمِ القرآنِ و یُسْتَحَبُّ قِرائَتُها» به تحریر شنجرفی، زر و لاجورد است و نهایتا رقم کاتب به شیوه‏ای که پیش از این بیان شده به ملحقاتِ مزینِ این مصحف نفیس خاتمه می‏دهد.

ـ این مجلد جمعا شامل 305 برگ است که دو ورق آن را برگ‏های آستر و بدرقه تشکیل می‏دهد و عموم صفحات آن به شیوه ایرانی راده‏گذاری شده است تا قاریان، نسخه‏برداران و بویژه صحافان و مرمت‏کاران را در حفظ توالی اوراق و تسلسل کلام ربانی یاری نماید.

جلد

این مجلد شریف را جلد سوخت طبله‏دار(9) از تیماج سرخ ـ قهوه‏ای با رویه زرپوش و طرح لچک ترنج با شاخه‏های اسلیمی و حواشی واگیره‏دار پوشانیده، اندرون آن معرّق و مرصّع با نقش شاخه‏های اسلیمی روی چهار قطعه ورق طلا با حواشی واگیره‏ای اجرا شده است؛ سرطبل مربوط، طلاپوش و نظیر رویه با طرح لچک ترنج و به شیوه مرسوم دارای یک نیم‏ترنج است.

رویه، عطف و سرطبل، بویژه تزئینات اندرون جلد به دلیل ظرافت بسیار به‏طور جزئی مصدوم و برخی قسمت‏های کوچک از تزئینات آن کسر است، شیرازه این مجلد ته‏دوخت و گسیختگی دارد، اوراق آستر و بدرقه آن شکافته و در معدودی صفحات به علت هجوم حشرات، سوراخ‏های ریزی پدید آمده است؛

به منظور پیش‏گیری از گسترش آسیب‏ها و تثبیت وضعیت این نسخه نفیس، نیازمند اقدامات حفاظتی ـ مرمتی است، گرچه برخی علایم کوچک از وصّالی‏های ناشیانه بویژه در جلد آن وجود دارد که محتملاً از دوره قاجاریه است.

این نسخه شریف از نمونه‏های بسیار نفیس کتابت، جلدسازی و هنر تذهیب ایرانی دوره صفویه است که هر بخش آن حاکی از احاطه هنرمندان و فن‏آوران این مرز و بوم بر قواعد کاغذسازی، استخراج رنگ‏های اصیل از مواد معدنی، خوش‏نویسی، تذهیب، صحافی و جلدسازی است.

علی‏رغم همه جستجوهایی که به عمل آمد، متأسفانه نشانی از مذهِّب، صحاف و جلدساز این اثر نفیس به دست نیامد، لیکن این امر چیزی از نفاست خط و تذهیب و ظرافت جلد آن، که همچون شاه‏کاری از هنرهای ایرانی است، نمی‏کاهد.

در خاتمه، نگارنده ضروری می‏داند به خاطر مساعدت‏هایی که بویژه از سوی مقام محترم تولیت آستانه حضرت معصومه (س) و مسؤولان محترم موزه قم به‏عمل آمد و دست‏یابی به بایگانی، تهیه عکس و بررسی این مجلد کلام‏اللّه‏ را میسّر ساخت، از آن عزیزان قدردانی نماید.
 

پی نوشت :

1-مؤلف کتاب راهنمای قم، چاپ تهران، 1317هـ.ش، چاپ‏خانه مجلس، ص91. نام کاتب را با افزودن الحسینی به صورت حاج غیاث‏الدین محمد بن احمد الحسینی التبریزی ذکر نموده است.

ایضا مرحوم محمدتقی دانش‏پژوه در فهرست نسخ خطی کتاب‏خانه آستانه مقدسه قم، ص هفدهم نام کاتب را غیاث‏الدین محمد بن احمد خلیلی حسینی تبریزی ثبت نموده است، دلایل مغایرت‏ها با اصل سند، بر نگارنده معلوم نشد.

2-در صورتی که اثر انگشت را متعلق به مرحوم مجلسی فرض کنیم، موضوع به لحاظ تاریخی اهمیت ویژه‏ای می‏یابد. در عین حال به احتمال ضعیف‏تر، اثر انگشت می‏تواند به شخص واقف تعلق داشته باشد.

3-اسامی سال‏ها با منشأ اویغوری است؛ نظیر سال موش، سال گاو و...
4-اسامی سال‏ها با منشأ اویغوری است؛ نظیر سال موش، سال گاو و...
5-اسامی سال‏ها با منشأ اویغوری است؛ نظیر سال موش، سال گاو و...
6-اسامی سال‏ها با منشأ اویغوری است؛ نظیر سال موش، سال گاو و...

7-مرحوم بیانی در احوال و آثار خوشنویسان، دانشگاه تهران، ج4، 1358هـ.ش، ص118 این دو صفحه را متن و حاشیه ذکر نموده است، لیکن با همه دقتی که به عمل آمد، چنین موردی در هیچ یک از اوراق این مجلد مشاهده نشد.

8-در تعیین مواضع سجده‏ها، ذکری از تقسیم آنان به سجده‏های واجب و مندوبه یا مستحب نشده است، و فقط تعیین سجده‏های واجب مورد نظر بوده است.

9-مرحوم دانش‏پژوه در فهرست یادشده جلد را لولادار ذکر نموده‏اند؛ احتمالاً منظور آن فقید، طبله‏دار یا سرطبل‏دار بوده است. (فهرست نسخ خطی آستانه، ص17).
 

منبع:
میراث جاویدان

نویسنده: قربان عزیززاده
* این مقاله در تاریخ 1401/2/16 بروز رسانی شده است