بدان که: وجوب زکات از ضروریات دین است. و منکر با التفات به آنکه ضروری است، مرتد و کافر است. و خداوند تعالی زکات را در قرآن مجید قرین نماز قرار داده است و هیچ یک بدون دیگری قبول نیست.

و زکات سبب نمو مال و ترقی ایمان و سلامتی جان و مال و پاکیزگی از کثافت گناه است.

قال تعالی: والذین یکنزون الذهب و الفضه و لا ینفقونها فی سبیل الله فبشرهم بعذاب الیم # یوم یحمی علیها فی نار جهنم - الایه. یعنی: کسانی که ضبط و جمع می کنند طلا و نقره را و آن را در راه خدا انفاق نمی کنند (یعنی زکات واجب آن را نمی دهند) پس بشارت ده ای پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم آنها را به عذاب دردناک، روزی که داغ می کنند آن پولها را در آتش جهنم پس می زنند آن را بر پیشانی ها و پشتها و پهلوهای آنان (و می گویند: ) این همان پولهای شماست که ضبط کردید و زکات آن را ندادید. پس بچشید عذاب آنچه کردید.

حقیر گوید: ظاهر آیه آن است که عین همان پولهاست که در آتش داغ می کنند و به آنان می زنند و استبعادی ندارد. آن خدایی که بدن انسان را بعد از خاک شدن زنده می کند، پولها را هم آورد.

قال تعالی: و لا یحسبن الذین یبخلون بما آتاهم الله من فضله هو خیر لهم بل هو شر لهم سیطوقون ما بخلوا به یوم القیامه - الایه. یعنی گمان نکنند کسانی که بخل می کنند در مالی که خدا به آنان لطف فرموده و حق واجب آن را نمی دهند که این خیر است برای آنان، بلکه شر و عذاب است. طوق خواهد شد بر گردن آنان آنچه ندادند حق واجب آن را در روز قیامت.

در کافی به سند معتبر از حریز نقل شده است که گفت: امام صادق (علیه السلام ) فرمود: هیچ کسی نیست که دارای طلا و نقره باشد و منع کند زکات آن را و ندهد، مگر آنکه خداوند حبس فرماید او را در روز قیامت در صحرایی و مسلط فرماید بر او افعی گزنده ای. هر چه می خواهد فرار کند، برای او ممکن نیست. پس وقتی که بیچاره می شود تسلیم می شود، پس او را می گزد و می شکند مانند آنکه شما ترب را می شکنید و ریزه ریزه می کنید، پس درست می شود و طوق می شود بر گردن او. و این است معنی کلام خدا که فرمود: ((سیطوقون ما بخلوا به یوم القیامه )). و همچنین آن کسی که زکات حیوانات را نمی دهد، خدا مسلط کند بر او حیوانات را که او را بگزند و پایمال کنند. و همچنین زکات غلات زمین را که ندهد، آن زمین تا طبقه هفتم طوق عذاب شود برای او.

در کتاب کافی به سند صحیح از زراره از امام صادق (علیه السلام ) نقل فرموده است که: هر بنده که مقدار یک درهم از مورد حق مضایقه نماید، مبتلا شود که در غیر حق دو مقابل آن صرف نماید. و هیچ کسی نیست که حق واجب در مال خود را منع کند، مگر آنکه خداوند طوق کند او را به ماری از آتش در روز قیامت.

و به همین مضمون روایات دیگر نقل شده در کتاب کافی و وسائل و غیره.

و در چند روایت وارد شده که: ملعون است، ملعون است، آن مالی که زکات آن داده نشود.

و فرمودند: کسی که یک قیراط زکات را ندهد، نه مؤ من است و نه مسلمان.

پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم به چند نفری که زکات نمی دادند فرمودند: برخیزید از مسجد ما بروید زیرا که زکات نمی دهید. و در وقت مرگ کسی که زکات نداده درخواست بازگشت به دنیا می کند که جبران آن را بکند و برای او ممکن نخواهد بود.

و از چند روایت استفاده می شود کسی که زکات نمی دهد، خون او حلال است لکن اجرای این حکم مخصوص امام زمان صلوات الله علیه می باشد.

امام صادق (علیه السلام ) فرمود: کسی که قیراطی از زکات را منع کند، پس بمیرد اگر بخواهد یهودی یا نصرانی.

در وصیت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم به امیرالمؤ منین (علیه السلام ) آمده: یا علی، کافر شده به خدای عظیم از این امت ده طایفه. و شمرد یکی از آنها را مانع الزکات. و بیاید تمام آن در فصل اول از باب پنجم ان شاء الله تعالی.
روایات در مذمت منع زکات در کتاب وسائل و مستدرک زیاد است.


منبع : حوزه نت