امام صادق(ع) به ما یاد داده­ اند، خداوند خیر و خوبی هرکسی را که بخواهد محبت امام حسین(ع) را به دلش می­ افکند. مگر نه این که حضرتش چراغ هدایت است و کشتی نجات؟ پس بر ماست این محبت را به زیباترین شکل­ ها بروز دهیم.
 
از کنار نمازخانه­ ی دانشگاه که می­ گذرد، دانشجویان شیعه را می ­بیند که مشغول سیاه­پوش کردن در و دیوار هستند. محرم دارد از راه می ­رسد و او هم اگر چه شافعی مذهب است؛ اما نباید بی­کار بنشیند؛ ولی از دستش چه کاری برمی­ آید؟

به پایانه ­ی مسافربری که می­ رسد، سوار مینی ­بوس می ­شود و راه «دهگلان » را در پیش می­ گیرد.

کمی جلوتر چشمش به تابلوی کنار جاده می ­افتاد: «دهگلان سی و شش کیلومتر»

یک­دفعه فکری بکر به ذهنش می ­رسد: «سی و شش را اگر دو برابر کنیم می ­شود،  هفتاد و دو. من اگر مسیر رفت و برگشت را به شکل دوی استقامت طی کنم می شود، هفتاد و دو کیلومتر، آن هم به یاد هفتاد و دو شهید دشت کربلا.»
***
مسیر را با پارچه نوشته ­ای که بر سینه دارد می­ دود؛ همه تحسینش می­ کنند. از جمله رئیس دانشگاه که می­ خواهد به او وام تشویقی بدهد؛ اما او لبخندی می­ زند و می­ گوید: «من برای وام گرفتن این کار را انجام ندادم؛ حتی اگر کوچک‌ترین جبرانی هم در کار نبود من باز این راه را می‌رفتم، چون به امام حسین ارادت دارم.»
 
 نویسنده: بیژن شهرامی
 
 

 .........................................................

1- از شهرهای کردستان