آثار تهمت زدن در روایات

حضرت صادق (ع ) فرمود: همین که مؤ من به برادر (دینی ) خود تهمت زند، ایمان از دلش زدوده شود، چون نمک در آب. (1)

حضرت صادق (ع ) می فرمود: هر کس به برادر دینی خود تهمت زند، احترامی میان آن دو به جا نماند. (2)

امیر المؤ منین (ع ) فرمود: کار برادر دینی خود را به بهترین وجه آن حمل کن، تا آن گاه که کاری کند و راه توجیه را بر تو ببندد، و هیچ گاه به سخنی که از دهان برادرت بیرون آید، گمان بد مبر، در صورتی که برای آن سخن محمل خوبی می یابی. (3)

شرح:

مقصود این است که هر گاه گفتاری یا کرداری از برادر دینی سرزند که دارای دو وجه است: یکی نیک و یکی بد، باید تا آنجا که مقدور انسان است، آن را بر وجه نیک حمل کند، گر چه احتمال طرف دیگر را هم بدهد و تجسس و وارسی کردن هم جایز نیست و خداوند از آن نهی فرموده، مگر آن که راهی بر توجیه نیکوی آن به دست نیاوری.

پی نوشت:

(1) اذااتهم الؤ من اخاه انماث الایمان من قبله کما ینماث فی الماء. (باب التهمة مسوء الظن، ح 1)
(2) من اتهم اخاه دینه فلاحرمة بینهما. (عنلت: ح 2).
(3) ضع اءمر اءخیک علی اءحسنه حتی یاءتیک ما یغلبک منه و لا تظنن بکلمة خرجت من اخیک سوءا و اءنت تجدلها فی الخیر محملا. (همان، ح 3)


منبع: حوزه نت