نوجوانی و زیبایی

«دوست دارم زیبا باشم؛ خوب به نظر بیایم و حس خوبی نسبت به خودم داشته باشم.» این­ ها جمله ­هایی است که در دنیای نوجوانی بیش­تر به سراغ ما می­ آید و به دنبال آن، تصمیم­ هایی گرفته می­ شود و رفتارهایی از ما سر می­ زند. جماعت دوستان هم در این زمینه به چند گروه تقسیم می ­شوند: گروهی که به­ شدت به ظاهر خود اهمیت می­ دهند و از همه­ ی کارهای دیگر خودشان بازمی­ مانند؛ گروهی که به ظاهر و آراستگی خود کار ندارند و سرگرم دنیای ساختگی خودشان هستند و گروهی که می ­توانند بین این دو، تعادل ایجاد کنند. واقعیت قضیه این است که تمایل به زیبایی درون همه ما هست و آنچه باید به آن اضافه شود، مدیریت رفتارهایی است که به زیبا بودن یا زیباپسندی ختم می ­شود.


زیبایی درجه­ ی یک و دو

زیبایی درجه­ ی دو را همه می­ توانیم ببینیم، درک کنیم و خیلی زود شناسایی نماییم؛ مثل این­که رنگ لباس جدید خیلی به ما می ­آید و دیگران هم سریع به آن پی برده ­اند؛ ولی زیبایی درجه­ ی یک و اصلی را هرکس نمی­ تواند ببیند؛ زود هم شناسایی نمی ­شود؛ ولی وقتی دیگران با آن روبه ­رو می­ شوند، دل­شان نمی­ خواهد از آن دور شوند؛ مثل زیبایی­ های درونی و اخلاقی. وقتی شما با فرد امانت­ دار، راست­گو، سخت­کوش، هدفمند، خیرخواه و مانند آن روبه ­رو می­ شوید، در دل­تان زیبایی شخصیتی او را تحسین می­ کنید و دوست دارید مثل او شوید. تفاوت اصلی زیبایی­ ها در همین است که زیبایی ­های ظاهری با تمام جذابیتی که دارند، به­ تدریج بی­ مزه می­ شوند و خاصیت خودشان را از دست می­ دهند؛ ولی زیبایی­ های واقعی، ماندگارند.


هزینه­ ی زیبایی

راستی چقدر برای زیبا شدن هزینه کنیم؟ منظور من فقط هزینه ­ی پولی نیست، بلکه هزینه­ ی وقتی و شخصیتی هم هست. بعضی­ ها حاضرند برای این کار بیش­تر از هرچیز دیگری زمان صرف کنند، پول خرج کنند و به هرقیمت که شده از دیگران نگاه و تأیید را التماس کنند: تو رو خدا منو نگاه کن! اوضاع وقتی بدتر می­ شود که ضدحال جدی بخورند و طرف مقابل راحت و رک به او بگوید: «اصلا هم این تیپ به تو نمی­ آید!!» آن وقت است که کاخ رویایی آقا و خانم زیباطلب به هم می ­ریزد و روحیه ­ی ویرانی پیدا می­ کند که بعضی وقت ­ها به مسائل مهم زندگی­ اش مانند تحصیل، لطمه می­زند. به­ نظر می­ رسد زیبایی در حد عادی و منطقی، گزینه­ ی بهتری باشد.


نمایش زیبا بودن

اطراف ما کسانی هستند که فیلم زیبا بودن را بازی می ­کنند؛ رنگ و لعاب چهره­ ی­شان را تغییر می­ دهند، لحن صحبت کردن­شان را عوض می­ کنند، زبان بدن و نحوه ­ی نشست و برخاست خود را به گونه ­ای تنظیم می ­کنند که توی چشم باشند. از آن­جا که آدم­ های زمانه­ ی ما بسیار باهوش­ اند، این فیلم ­ها هم سریع لو می­ روند و مُشت آقا و خانم بازیگر خیلی زود باز می ­شود و باز خودش می­ ماند و فیلمی که دیگر کسی حاضر نیست آن را تماشا کند. بعضی­ ها هم در دنیای مجازی و پروفایل­ های شخصی، به دروغ عکس دیگری را جای عکس خود می­ زنند که مثلا طرف­داران بیش­تری پیدا کنند!!


زیبایی و آرامش

خوب به نظر آمدن و انتخاب رنگ­ های زیبا برای پوشش، احساس خوبی در ما ایجاد می­ کند. مشاهده­ ی زیبایی دیگران هم وقتی با چارچوب­ هایش همراه باشد، این حس خوب را تولید می­ کند. آنچه آرامش ما را در این مسیر به هم می ­ریزد، بهای اضافی دادن به قشنگ بودن است. زمانی که معیار اصلی خوب یا بد بودن ما، زیبا و زشتی ظاهری خودمان و دیگران باشد، دیگر از آرامش خبری نیست؛ ولی هنگامی که زیبایی را با خط ­کش آراستگی اندازه می­ گیریم، شرایط بهتری خواهیم داشت و آرامش بیش­تری را تجربه می­ کنیم.


توسعه­ ی زیبایی

تجربه­ ی زیبایی ­های متنوع، می­ تواند نگاه ما را در این زمینه بزرگ کند. هنگامی که با کتاب زیبایی روبه ­رو می­ شویم، آن­گاه که ساختمان زیبایی را مشاهده می کنیم، وقتی به شهری زیبا سفر می­ کنیم، زمانی که کوهی بلند، سرسبز و سرشار از ابهت چشم ما را می­ گیرد، وقتی کلمات زیبایی را بر زبان می ­آوریم، مهارت­ های قشنگی از خودمان بروز می­ دهیم، قلم زیبایی داریم و طرح­ های دوست­ داشتنی می­ کشیم؛ زمانی که نتایج زیبایی از زندگی به دست می ­آوریم و هر آنچه ما را از بن­ بست زیبایی­ های معمولی خارج می­ کند، آن وقت است که می ­توانیم روح با عظمتی را از خودمان نشان دهیم که محو هرکس و هرچیز نمی ­شود. شاید این جمله را زیاد دیده باشید: «به چشمانت بیاموز که هرکس ارزش دیدن ندارد.»


هفت قانون زیبایی:

1. هرگونه زیاده­ روی در رسیدگی به خود ممنوع است؛ چون ما را از هدف­ های بزرگ­تر و مهم­تر بازمی ­دارد.
 
2. زیبایی به گونه ­ای نباشد که دیگران را به دردسر بیندازد.
 
3. زیبایی به دلیل ارزش بالایی که دارد، نیازمند مراقبت است.
 
4. زیبایی فقط به آنچه دیگران می ­بینند نیست؛ بسیاری از زیبایی­ های درونی هستند که دیده نمی­ شوند؛ ولی در رفتار ما بروز می­ کنند و اثر بیش­تری روی دیگران دارند.
 
5. خداوند زیبایی را دوست دارد و می­ تواند ما را نزد دیگران زیبا جلوه دهد.
 
6. هرچه به خداوند و دستورات او نزدیک ­تر می ­شویم، زیبایی ماندگارتری پیدا می­ کنیم.
 
7. رقابت در زیبایی ممنوع است؛ چون هرنوع رقابت در زیبایی، ممکن است به خودفراموشی ما منجر شود.

نویسنده: ابراهیم اخوی