استفاده از اثر انگشت برای جلوگیری از ورود کودکان به سایت‌های مخرب
یک نوجوان موفق شده است تا برنامه‌ای را توسعه دهد که براساس اثر انگشت می‌تواند سن شخص را برآورد کند.
همانطور که می‌دانید اثر انگشت هر کس منحصر به فرد است و از این امر همچنین می‌توان در زمانی استفاده کرد که کودک شما در حال سرچ و جستجو در اینترنت است.
پاریتوش که خود یک نوجوان و محصل است 16 ساله است، نمی‌توانست آنچه را که کودکان جوانتر در مورد اینترنت صحبت می‌کردند و در مورد آنچه در اینترنت دیده بودند را نادید بگیرد و گاهی اوقات او از آنچه که می‌شنید، می‌ترسید. مثلا بچه‌ها خیلی کم سن و سالتر از آن هستند که درباره خشونت و خودکشی صحبت کنند. این باعث می‌شد که او به این فکر بیفتد که آیا ممکن است راهی برای محافظت از بچه‌ها از محتوای آنلاین شبکه‌های مضر وجود داشته باشد، قبل از اینکه آنها را ببینند، و او به زودی به فکر یک ایده افتاد: اثر انگشت.
وی در ادامه گفت: چیزهای وحشتناک وجود دارد که در سایت‌های عمومی چند منظوره وجود دارد و در این نوع سایت‌ها به بچه‌هایی که در حال بازدید آنلاین هستند، توجه نمی‌شود.
خطوط ریز و پراکنده و کوچک موجود در انگشتان ما هویت منحصر به فرد ما است. پاریتوش می‌گوید: اثر انگشت منحصر به فرد یکی از ویژگی‌های تمایز هر فرد نسبت به فرد دیگر است. دو نفر می‌توانند ویژگی‌هایی را در چهره‌های خود به صورت مشابه داشته باشند، اما هیچ دو نفری حتی دوقلوهای یکسان یک اثر انگشت ندارند.
الگوی یک اثر انگشت هرگز تغییر نمی‌کند و با گذشت زمان، و با افزایش سن افراد، فضاهای بین هریک از رگه‌های کوچک روی انگشتان کمی گسترده‌تر می‌شود. همانطور که مردم رشد می‌کنند، اثر انگشت آنها نیز گسترش می‌یابد. پاریتوش به این فکر می‌کرد که او می‌تواند چکار کند تا این تغییرات را با تشخیص سن تطابق دهد. او نیاز به اثر انگشت افراد زیادی داشت.
بسیاری از پایگاه داده‌های اثر انگشت وجود دارند، اما هیچ یک از آنها بر اساس سن طبقه بندی نشده‌اند، وی می‌گوید: زمان رفتن به شکار اثر انگشت بود.
این نوجوان از مردم در پارک‌ها و مدارس خواست تا فرم‌های رضایت نامه را امضا کنند. او سپس یک دستگاه به نام اسکنر نوری را برای ایجاد تصاویر اثر انگشتان مردم استفاده کرد. بیش از سه ماه، با جمع آوری 650 نفر و 3200 اثر انگشت، پاریتوش پایگاه داده‌های خود را داشت. او می‌گوید که وزن فرم‌های رضایت نامه، 3 کیلوگرم کاغذ [6. 6 پوند] است. اما ارزشش را داشت؛ این فرد اثر انگشت را بر اساس سن افراد طبقه بندی کرد.
این نوجوان سپس پایگاه داده‌های خود را به نزد ریتش ویاس برد. او با مطالعه بیومتریک چگونگی شناسایی افراد را بر اساس ویژگی‌های آنها را به دست آورد. ویاس در موسسه ملی فناوری در دهلی نو، هند کار می‌کند. پاریتوش با مطالعه و تحقیقات خود آموخت که چگونه یک گروه از اثر انگشت‌ها را می‌تواند بکار گیرد و با استفاده از آنها سن را تشخیص دهد.
پاریتوش با مطالعه و تحقیقات خود آموخت که چگونه یک گروه از اثر انگشت‌ها را می‌تواند بکار گیرد و با استفاده از آنها سن را تشخیص دهد.در ابتدا، پاریتوش پایگاه داده خود را به رده‌های سنی گروه بندی کرد. یک گروه 5 تا 14 ساله بودند. دومین گروه نوجوانان 14 تا 18 ساله بودند و در آخرین گروه نیز افراد 18 سال و یا بالاتر قرار داشتند. پس از آن، این نوجوان یک برنامه کامپیوتری را توسعه داد که یک اثر انگشت جدید را با نمونه‌هایی که قبلا در مجموعه خود ذخیره کرده بود، مقایسه می‌کرد. این برنامه، اندازه فضای بین اثر انگشت افرادی را که در محدوده سنی خاص قرار داشتند را تطبیق می‌داد. این کار به او اجازه داد تا سن فردی که اثر انگشت جدید را ارائه کرده بود را برآورد کند و دقت این برنامه 88.6 درصد تخمین زده شد.
این نوجوان در ماه اکتبر در نمایشگاه بین المللی علوم و مهندسی اینتل (ISEF) نتایج خود را ارائه داد. این نمایشگاه توسط اینتل و توسط انجمن علمی و عمومی ایجاد شده است. این رقابت سالانه تقریبا 1800 نوجوان را از سراسر جهان جمع آوری می‌کند تا پروژه‌های علمی خود را ارائه دهند. (این انجمن همچنین اخبار علمی را برای دانش آموزان منتشر می‌کند.)
پاریتوش می‌گوید سیستم او برای شناسایی بسیار سریع سن کودکان می‌تواند استفاده شود. او برنامه خود را به صورت آزاد در دسترس همه قرار خواهد داد. او یادآور شد: بسیاری از شرکت‌ها شروع به ساخت لپ تاپ‌هایی با اسکنر اثر انگشت کرده‌اند.
او همچنین می‌خواهد پروژه خود را ارتقاء دهد تا روزی بتواند به جای اثر انگشت، افراد را براساس چهره‌هایشان شناسایی کند. او می‌گوید که می‌تواند برنامه جدید خود را بسیار قدرتمند کند. بسیاری از رایانه‌ها یا گوشی‌های قدیمی اسکنر اثر انگشت ندارند، اما همه آنها یک دوربین وب یا دوربین جلو دارند. با نگه داشتن ایمنی رایانه‌ها، او امیدوار است محافظت از اطرافیانش را امکان پذیر کند.
پاریتوش که خود یک نوجوان و محصل است 16 ساله است، نمی‌توانست آنچه را که کودکان جوانتر در مورد اینترنت صحبت می‌کردند و در مورد آنچه در اینترنت دیده بودند را نادید بگیرد و گاهی اوقات او از آنچه که می‌شنید، می‌ترسید. مثلا بچه‌ها خیلی کم سن و سالتر از آن هستند که درباره خشونت و خودکشی صحبت کنند. این باعث می‌شد که او به این فکر بیفتد که آیا ممکن است راهی برای محافظت از بچه‌ها از محتوای آنلاین شبکه‌های مضر وجود داشته باشد، قبل از اینکه آنها را ببینند، و او به زودی به فکر یک ایده افتاد: اثر انگشت.
وی در ادامه گفت: چیزهای وحشتناک وجود دارد که در سایت‌های عمومی چند منظوره وجود دارد و در این نوع سایت‌ها به بچه‌هایی که در حال بازدید آنلاین هستند، توجه نمی‌شود.
خطوط ریز و پراکنده و کوچک موجود در انگشتان ما هویت منحصر به فرد ما است. پاریتوش می‌گوید: اثر انگشت منحصر به فرد یکی از ویژگی‌های تمایز هر فرد نسبت به فرد دیگر است. دو نفر می‌توانند ویژگی‌هایی را در چهره‌های خود به صورت مشابه داشته باشند، اما هیچ دو نفری حتی دوقلوهای یکسان یک اثر انگشت ندارند.
الگوی یک اثر انگشت هرگز تغییر نمی‌کند و با گذشت زمان، و با افزایش سن افراد، فضاهای بین هریک از رگه‌های کوچک روی انگشتان کمی گسترده‌تر می‌شود. همانطور که مردم رشد می‌کنند، اثر انگشت آنها نیز گسترش می‌یابد. پاریتوش به این فکر می‌کرد که او می‌تواند چکار کند تا این تغییرات را با تشخیص سن تطابق دهد. او نیاز به اثر انگشت افراد زیادی داشت.
بسیاری از پایگاه داده‌های اثر انگشت وجود دارند، اما هیچ یک از آنها بر اساس سن طبقه بندی نشده‌اند، وی می‌گوید: زمان رفتن به شکار اثر انگشت بود.
این نوجوان از مردم در پارک‌ها و مدارس خواست تا فرم‌های رضایت نامه را امضا کنند. او سپس یک دستگاه به نام اسکنر نوری را برای ایجاد تصاویر اثر انگشتان مردم استفاده کرد. بیش از سه ماه، با جمع آوری 650 نفر و 3200 اثر انگشت، پاریتوش پایگاه داده‌های خود را داشت. او می‌گوید که وزن فرم‌های رضایت نامه، 3 کیلوگرم کاغذ [6. 6 پوند] است. اما ارزشش را داشت؛ این فرد اثر انگشت را بر اساس سن افراد طبقه بندی کرد.
این نوجوان سپس پایگاه داده‌های خود را به نزد ریتش ویاس برد. او با مطالعه بیومتریک چگونگی شناسایی افراد را بر اساس ویژگی‌های آنها را به دست آورد. ویاس در موسسه ملی فناوری در دهلی نو، هند کار می‌کند. پاریتوش با مطالعه و تحقیقات خود آموخت که چگونه یک گروه از اثر انگشت‌ها را می‌تواند بکار گیرد و با استفاده از آنها سن را تشخیص دهد.
پاریتوش با مطالعه و تحقیقات خود آموخت که چگونه یک گروه از اثر انگشت‌ها را می‌تواند بکار گیرد و با استفاده از آنها سن را تشخیص دهد.در ابتدا، پاریتوش پایگاه داده خود را به رده‌های سنی گروه بندی کرد. یک گروه 5 تا 14 ساله بودند. دومین گروه نوجوانان 14 تا 18 ساله بودند و در آخرین گروه نیز افراد 18 سال و یا بالاتر قرار داشتند. پس از آن، این نوجوان یک برنامه کامپیوتری را توسعه داد که یک اثر انگشت جدید را با نمونه‌هایی که قبلا در مجموعه خود ذخیره کرده بود، مقایسه می‌کرد. این برنامه، اندازه فضای بین اثر انگشت افرادی را که در محدوده سنی خاص قرار داشتند را تطبیق می‌داد. این کار به او اجازه داد تا سن فردی که اثر انگشت جدید را ارائه کرده بود را برآورد کند و دقت این برنامه 88.6 درصد تخمین زده شد.
این نوجوان در ماه اکتبر در نمایشگاه بین المللی علوم و مهندسی اینتل (ISEF) نتایج خود را ارائه داد. این نمایشگاه توسط اینتل و توسط انجمن علمی و عمومی ایجاد شده است. این رقابت سالانه تقریبا 1800 نوجوان را از سراسر جهان جمع آوری می‌کند تا پروژه‌های علمی خود را ارائه دهند. (این انجمن همچنین اخبار علمی را برای دانش آموزان منتشر می‌کند.)
پاریتوش می‌گوید سیستم او برای شناسایی بسیار سریع سن کودکان می‌تواند استفاده شود. او برنامه خود را به صورت آزاد در دسترس همه قرار خواهد داد. او یادآور شد: بسیاری از شرکت‌ها شروع به ساخت لپ تاپ‌هایی با اسکنر اثر انگشت کرده‌اند.
او همچنین می‌خواهد پروژه خود را ارتقاء دهد تا روزی بتواند به جای اثر انگشت، افراد را براساس چهره‌هایشان شناسایی کند. او می‌گوید که می‌تواند برنامه جدید خود را بسیار قدرتمند کند. بسیاری از رایانه‌ها یا گوشی‌های قدیمی اسکنر اثر انگشت ندارند، اما همه آنها یک دوربین وب یا دوربین جلو دارند. با نگه داشتن ایمنی رایانه‌ها، او امیدوار است محافظت از اطرافیانش را امکان پذیر کند.
کلمات مورد استفاده در متن
اپلیکیشن: برنامه کاربردی دارای استفاده یا عملکرد خاص
بیومتریک: فن آوری‌های مورد استفاده برای شناسایی افراد بر اساس اندازه گیری ویژگی‌های بیولوژیکی که منحصر به فرد است. اثر انگشت یک مثال اصلی از فناوری بیومتریک است.
برنامه کامپیوتری: مجموعه‌ای از دستورالعمل‌هایی است که کامپیوتر برای انجام بعضی تحلیل‌ها یا محاسبات استفاده می‌کند. نوشتن این دستورالعمل‌ها به عنوان برنامه نویسی کامپیوتر شناخته می‌شود.
پایگاه داده: مجموعه‌ای از داده‌های سازمان یافته.
نمایشگاه بین المللی علوم و مهندسی اینتل (Intel ISEF): در ابتدا و در سال 1950 راه اندازی شد و این یکی از سه انجمن جامعه شناسی و عمومی است. در حال حاضر هر ساله حدود 1800 دانش آموز دبیرستانی از بیش از 80 کشور از این فرصت استفاده می‌کنند.
سرچ: یک اصطلاح در اینترنت برای چیزی که می‌تواند در اینترنت یافت شود.
اسکنر نوری: دستگاهی است که از نور برای اسکن یک تصویر یا قطعه متن به طور مستقیم یا به کمک یک سیستم کامپیوتری استفاده می‌کند. برخی از اسکنر بارکدها در فروشگاه مواد غذایی برای شناسایی یک محصول و قیمت آن استفاده می‌شوند. سایر افراد می‌توانند اثر انگشت را در یک سیستم برای مقایسه با دیگران اسکن کنند.
گوشی هوشمند: تلفن همراهی که می‌تواند بسیاری از توابع، از جمله جستجوی اطلاعات در اینترنت را انجام دهد.
فن آوری: استفاده از دانش علمی برای اهداف عملی، به ویژه در صنعت و یا دستگاه‌ها، فرآیندها و سیستم‌هایی که از این تلاش‌ها منتج می شود.
منبع: سایت ساینس نیوز فور استیودنتس
بیومتریک: فن آوری‌های مورد استفاده برای شناسایی افراد بر اساس اندازه گیری ویژگی‌های بیولوژیکی که منحصر به فرد است. اثر انگشت یک مثال اصلی از فناوری بیومتریک است.
برنامه کامپیوتری: مجموعه‌ای از دستورالعمل‌هایی است که کامپیوتر برای انجام بعضی تحلیل‌ها یا محاسبات استفاده می‌کند. نوشتن این دستورالعمل‌ها به عنوان برنامه نویسی کامپیوتر شناخته می‌شود.
پایگاه داده: مجموعه‌ای از داده‌های سازمان یافته.
نمایشگاه بین المللی علوم و مهندسی اینتل (Intel ISEF): در ابتدا و در سال 1950 راه اندازی شد و این یکی از سه انجمن جامعه شناسی و عمومی است. در حال حاضر هر ساله حدود 1800 دانش آموز دبیرستانی از بیش از 80 کشور از این فرصت استفاده می‌کنند.
سرچ: یک اصطلاح در اینترنت برای چیزی که می‌تواند در اینترنت یافت شود.
اسکنر نوری: دستگاهی است که از نور برای اسکن یک تصویر یا قطعه متن به طور مستقیم یا به کمک یک سیستم کامپیوتری استفاده می‌کند. برخی از اسکنر بارکدها در فروشگاه مواد غذایی برای شناسایی یک محصول و قیمت آن استفاده می‌شوند. سایر افراد می‌توانند اثر انگشت را در یک سیستم برای مقایسه با دیگران اسکن کنند.
گوشی هوشمند: تلفن همراهی که می‌تواند بسیاری از توابع، از جمله جستجوی اطلاعات در اینترنت را انجام دهد.
فن آوری: استفاده از دانش علمی برای اهداف عملی، به ویژه در صنعت و یا دستگاه‌ها، فرآیندها و سیستم‌هایی که از این تلاش‌ها منتج می شود.
منبع: سایت ساینس نیوز فور استیودنتس
مقالات مرتبط
تازه های مقالات
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}