بیماری التهاب روده، یکی از اختلالات مرتبط با دستگاه گوارش است که باعث عفونت و التهاب بلندمدت در روده می‌شود. دستگاه گوارش شامل دهان، مری، روده کوچک و بزرگ است. این سیستم مسئول تجزیه غذا، استخراج مواد مغذی و دفع مواد زاید است. التهاب در هر کجای دستگاه گوارش، این روند طبیعی را مختل می‌کند. التهاب روده، می‌تواند بسیار دردناک و مخرب بوده و در برخی موارد حتی ممکن است تهدیدی برای زندگی به حساب آید. در این مقاله با روش تشخیص و راه های درمان التهاب روده آشنا خواهید شد.
 

روش‌های پزشکی درمان التهاب روده

هدف از درمان التهاب روده کاهش التهابی است که موجب ایجاد نشانه‌ها و علائم التهاب روده در شما شده است. در بهترین حالت، درمان علاوه بر کاهش درد موجب بهبودی و کاهش خطرات ناشی از بیماری می‌شود. درمان التهاب روده شامل دارو درمانی و درمان با جراحی است.
 

درمان التهاب روده با دارو

 

۱- دارو‌های ضدالتهاب

دارو‌های ضد التهابی اغلب، اولین گام در درمان بیماری التهاب روده است. این دارو‌ها عبارتند از: کورتیکواستروئید‌ها و آمینوسالیسیلات‌ها، از جمله مسالیمین، بالسالازید و اولسالازین. اینکه کدام یک از این دارو‌ها تجویز شود بسته به این دارد که کجای دستگاه گوارش دچار عفونت و التهاب است.
 

۲- دارو‌های سرکوبگر سیستم ایمنی بدن

این دارو‌ها به طرق مختلف واکنش‌های ایمنی بدن که مواد شیمیایی تحریک کننده التهاب، ترشح می‌کنند را سرکوب می‌کنند. برای برخی از افراد ترکیب این دارو‌ها بهترین گزینه است.
 

۳- آنتی بیوتیک

آنتی بیوتیک‌ها علاوه بر سایر دارو‌ها و یا زمانی که عفونت موجب بیماری است، مورد استفاده قرار می‌گیرد، برای مثال در بیماری کرون پروینال.


 

۴- سایر دارو‌ها و مکمل‌ها

علاوه بر مواردی که گفته شد، برخی دارو‌های دیگر هستند که علائم بیماری را کاهش می‌دهند، اما حتما باید مصرف آن‌ها تحت نظر پزشک باشد:

دارو‌های ضد اسهال: یک مکمل فیبر، متاموسیل یا متیل سلولز، می‌تواند به کاهش اسهال خفیف تا متوسط کمک کند. برای اسهال شدید، لورئامید ممکن است موثر باشد.

مسکن‌ها: برای درد‌های کم، استامینوفن توصیه می‌شود. اما بروفن، ناپروکسن سدیم یا دیکلوفناک می‌توانند علائم بیماری را شدیدتر کنند.

مکمل آهن: اگر خونریزی در روده شما مشاهده شود، احتمال کم خونی و فقر آهن وجود دارد و به مکمل آهن نیاز خواهید داشت.

مکمل کلسیم و ویتامین دی: بیماری کرون و استروئیدی که برای درمان آن به کار می‌رود، خطر ابتلا به پوکی استخوان را در بیمار افزایش می‌دهد؛ بنابراین برای پشتیبانی از استخوان‌ها کلسیم و ویتامین دی ممکن است تجویز شود.
 

درمان التهاب روده با جراحی

اگر ایجاد تغییر در سبک زندگی و رژیم غذایی، دارو و هیچ یک از درمان‌ها نتیجه ندهند، پزشک ممکن است جراحی را پیشنهاد کند.

جراحی برای کولیت زخمی: جراحی اغلب برای درمان کولیت زخمی به کار می‌رود. این به معنای برداشتن کل روده و مقعد است. در این جراحی یک سوراخ کوچک در شکم ایجاد می‌شود تا پزشک قسمت انتهایی روده را به پوست شکم و مقعد متصل کند. پس از آن مدفوع بعد از جمع شدن در این کیسه تخلیه می‌شود.

جراحی برای کرون: نیمی از افراد مبتلا به کرون، حداقل یکبار به جراحی احتیاج پیدا می‌کنند. اگرچه جراحی این بیماری را درمان نمی‌کند. در این جراحی، قسمتی از دستگاه گوارش که آسیب دیده است برداشته می‌شود و سپس قسمت‌های سالم دوباره به هم وصل می‌شوند.

مزایای این جراحی معمولا موقتی است. این بیماری اغلب دومرتبه عود می‌کند. بهترین روش این است که پس از جراحی، از دارو برای به حداقل رساندن خطر عود مجدد استفاده شود.
 

درمان طبیعی التهاب روده

بسیاری از افراد مبتلا به اختلالات گوارشی برخی از انواع طب مکمل و جایگزین را برای درمان استفاده می‌کنند. اما با توجه به مطالعات انجام شده، تعداد کمی از این درمان‌ها مطمئن و موثر هستند. برخی از این درمان‌های خانگی رایج عبارتند از:

پروبیوتیک ها: محققان معتقدند که اضافه کردن باکتری‌های مفید؛ پروبیوتیک‌ها، که معمولا در دستگاه گوارش یافت می‌شود، ممکن است به مبارزه با التهاب روده کمک کند. اگرچه تحقیقات در این زمینه محدود است، اما شواهدی وجود دارد که مصرف پروبیوتیک‌ها را مفید دانسته‌اند. ماست، پنیر، سیر، پیاز، موز، مارچوبه و ... حاوی پروبیوتیک هستند.

روغن ماهی: روغن ماهی به عنوان یک ضد التهاب عمل می‌کند و برای تسکین درد ناشی از التهاب پیشنهاد می‌شود، اما هنوز تاثیر آن اثبات نشده است.

ژل آلوئه ورا: آلوئه ورا ممکن است دارای آثار ضد التهابی برای افراد مبتلا به کولیت زخمی باشد، اما همچنین می‌تواند باعث اسهال شود.

زردچوبه: کورکومین، ترکیب اصلی موجود در زردچوبه است. در آزمایشات بالینی این ماده با درمان استاندارد کولیت زخمی ترکیب شده است. شواهدی وجود دارد که زردچوبه به درمان التهاب روده کمک می‌کند، اما تحقیقات بیشتری نیاز است.

طب سوزنی: تنها یک آزمایش درباره مزایای طب سوزنی در درمان التهاب روده انجام شده است. این روش می‌تواند با قرار دادن سوزن در بدن، به درمان و تسکین طبیعی درد کمک کند.

پریبیوتیک: پروبیوتیک‌ها باکتری‌های مفید هستند، اما پریبیوتیک‌ها ترکیبات طبیعی موجود در گیاهان، مانند کنگر فرنگی، است که به سوخت و ساز باکتری‌های مفید در روده کمک می‌کند. مطالعات نتایج مثبتی در اثر استفاده از آن‌ها برای مبتلایان کرون نشان داده‌اند.
 

تشخیص التهاب روده

پزشک معمولا بعد از بررسی و نفی احتمال سایر بیماری‌ها، التهاب روده را در شما تشخیص خواهد داد. برای کمک به تشخیص و درمان التهاب روده، ممکن است به چند آزمایش نیاز باشد، از جمله:
 

آزمایش خون

آزمایش کم خونی یا عفونت: ممکن است پزشک با آزمایش خون، کم خونی یا علائم عفونت ناشی از باکتری یا ویروس را مورد بررسی قرار دهد. کم خونی شرایطی است که در آن گلبول قرمز کافی برای حمل اکسیژن در خون وجود ندارد. 

آزمایش مدفوع: یک نمونه مدفوع از شما گرفته می‌شود تا اثر خون در آن بررسی شود.
 

اندوسکوپی

کولونوسکوپی: عملیاتی است که به پزشک اجازه می‌دهد تا کل روده شما را با استفاده از یک لوله نازک، انعطاف پذیر، روشن و دارای دوربین مشاهده کند. در طی این روش، پزشک شما همچنین می‌تواند نمونه‌های کوچکی از بافت را برای بررسی آزمایشگاهی برداشت کند. گاهی این نمونه می‌تواند در تشخیص بسیار کمک کننده باشد.

سیگموئیدوسکوپی منعطف: پزشک با استفاده از یک لوله باریک، بلند و منعطف دهانه مقعد و سیگموئید؛ قسمت آخر روده بزرگ را بررسی می‌کند. اگر این نواحی به شدت ملتهب باشند، پزشک می‌تواند از این تست به جای کولونوسکوپی استفاده کند.
 
آندوسکوپی بالایی: در این روش، پزشک با استفاده از از یک لوله باریک، بلند و منعطف، همراه با نور و دوربین، مری، معده و قسمت ابتدایی بالای روده کوچک را بررسی می‌کند. این آزمایش در زمانی که حالت تهوع، استفراع، مشکل در خوردن یا درد شکمی داشته باشید، پیشنهاد می‌شود.

آندوسکوپی کپسول: این آزمایش گاهی برای کمک به تشخیص بیماری کرون کمک کننده است. شما یک کپسول دارای دوربین را می‌بلعید. این دوربین تصاویر را به کمربندی که می‌پوشید ارسال می‌کند و بعد از آن دوربین بدون دردسر از بدن شما دفع می‌شود. برای تایید بیماری کرون، ممکن است همچنان به اندوسکوپی و بافت برداری نیاز باشد.

انتروسکوپی با کمک بالون: با استفاده از این آزمایش، پزشک می‌تواند قسمت‌هایی از روده کوچک را ببیند که آندوسکوپ‌های معمولی به آنجا دسترسی ندارد. این تکنیک زمانی مفید است که آندوسکوپی کپسولی، ناهنجاری‌هایی را نشان داده است، اما تشخیص هنوز قطعی نیست.


منبع: سایت ستاره