روزگار سیاهی بود. ظلم و ستم رژیم شاه تمامی نداشت. مردم حتی نمی‌توانستند در سوگ سرور و سالارشان امام حسین علیه‌السلام سوگواری کنند. رژیم ستمگر شاهنشاهی مردم سوگوار را هم به خاک و خون می‌کشید. امام خودش را مسئول می‌دانست و نمی‌توانست در مقابل وقایع روز بی‌تفاوت بماند. نمی‌توانست یک­جا ساکت بنشیند. درهمان روزهای محرم آن سال، روز سیزدهم خرداد سال 42 به مناسبت عاشورای حسینی در مدرسه‌ی فیضیه‌ی قم، سخنرانی کوبنده‌ای درباره‌ی رژیم شاهنشاهی کرد و پرده‌های تاریک جنایات رژیم و اربابان آمریکایی و اسرائیلی‌ شان را کنار زد.