آنچه که از فواید و فضایل استعمال عطر در روایات ذکر گردیده منحصر در مردان نیست؛ بلکه معطر بودن، هم برای زنان و هم برای مردان مطلوب و پسندیده است؛ به ویژه در آداب همسرداری و خانواده، استعمال بوی خوش از سوی زنان مورد تأکید فراوان دین اسلام قرار گرفته است.

پیامبر خدا (ص) فرموده اند: «بر زن لازم است خود را به بهترین عطرش خوشبو کند، بهترین لباس هایش را بپوشد، به بهترین وجه زینت کند و با چنین وضعی صبح و شب با شوهرش ملاقات نماید»[1].

این کار علاوه بر اینکه ارضای غرایز جنسی را در مسیر صحیح خود و در کانون خانواده قرار می دهد موجب تحکیم روابط خانوادگی می گردد؛

اما گاهی برخی عوامل، غرایز جنسی را خارج از چارچوب خانواده تحریک و تشدید می کنند. یکی از آن عوامل، استعمال عطر توسط بانوان در بیرون منزل و در برخورد با نامحرم است.[2] از همین رو در برخی احادیث از استعمال عطر از سوی زنان برای نامحرمان شدیداً نهی شده است.

رسول خدا (ص) می فرمایند: «هر زنی که خود را معطّر کند و از خانه بیرون رود، تا زمانی که به خانه اش باز گردد، مورد لعنت و نفرین قرار می گیرد».[3] بنابراین آنچه که از سوی اسلام حرام اعلام گردیده و مراجع تقلید نیز بر آن تأکید نموده اند، این است که استعمال عطر و ادکلن باعث خوشایندی و جلب توجه و استشمام نامحرم گردد.[4] از سوی دیگر استحمام یک روز در میان عمل مستحب شمرده شده [5] و با آن ضمن حفظ نشاط و شادابی و تقویت بدن، بوی عرق کاهش می یابد و برای از بین بردن آن نیاز به عطر و ادکلن تند نیست.


پی نوشت ها:
[1] . الکافى، ج 5، ص 508.
[2] . براساس دستورات اسلامى این موضوع اختصاص به بیرون از خانه ندارد و حتى اگر زنى در خانه‏اش‏خود را براى نامحرمى معطر نماید فعل حرام انجام داده است.
[3] . وسائل الشیعه، ج 20، ص 161.
[4] . ر. ک: پرسش‏ها و پاسخ‏هاى دانشجویى، دفتر 18، احکام نگاه و پوشش، سید مجتبى حسینى، قم، دفتر نشر معارف، هفتم، 1386 ش، ص 111 و هم‏چنین استفتاءاتى که در این زمینه از سوى مراجع صورت پذیرفته است.
[5] . وسائل الشیعه، ج 2، ص 31.

منبع: حوزه نت