آشنایی با قرص های چاقی

انواع قرص های چاقی

 

پاکسیل (پاروکستین)

داروهای مهار کننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) عموما باعث افزایش وزن نمی‌شوند، چراکه داروهای ضدافسردگی با افزایش سروتونین باعث می‌شوند، شما احساس سیری نمایید.

اما پاکسیل در این بین یک استثناء است.

هرچند پاکسیل یکی از داروهای خوب ضد اضطراب است، اما اگر در دوران مصرف دارو شروع به افزایش وزن کردید، با مشورت و توصیه پزشکتان می‌توانید نوع دارو را عوض کرده و از سایر مهارکننده های سروتونین همچون پروزاک یا زولفت(Zoloft) استفاده نمایید.
 

والپوریک

والپوریک (Depakote یا والپوریک اسید) دارویی است که برای درمان اختلال دو قطبی، تشنج و پیشگیری از میگرن استفاده می‌شود.

تحقیقی که در سال ۲۰۰۷ برروی بیماران صرعی انجام شد نشان داد ۴۴ درصد از زنان و ۲۴ درصد از مردان که از این دارو استفاده می‌کردند، حدود ۵ کیلوگرم و یا حتی بیشتر وزن اضافه کرده‌اند.
 

فلوکستین (Prozac یا پروزاک)

هرچند که فلوکستین معمولا برای با کاهش وزن همراه است، اما بعضی از اوقات می‌تواند باعث چاقی شود.

یک تحقیق ۶۰ هفته‌ای نشان می‌دهد هرچند بیمارانیکه با فلوکستین درمان می‌شدند در شش ماه اول مصرف حدود ۵ کیلو و بیشتر وزن کم کردند، اما از نیمه های دوره دوباره شروع به افزایش وزن نمودند.

افرادیکه برای درمان افسردگی فلوکستین مصرف می‌کنند و می‌خواهند وزن کم کنند، بانظر پزشک می‌توانند از داروی ولبوترین (بوپروپیون) بعنوان جایگزین فلوکستین استفاده نمایند.
 

رِمِرون (میرتازاپین)

رمرون یکی از داروهای درمان افسردگی است که سروتونین و نوراپی نفرین را که با کاهش وزن ارتباط دارند افزایش می‌دهند.

بااینحال فعالیت آنتی هیستامین‌ای این دارو ممکن است بتواند باعث افزایش وزن شود.

این دارو بعضی از اوقات به افراد مسن که وزنشان کم تر از حد معمول است، داده می‌شود.
 

زیپرِکسا (اولانزاپین)

داروهای ضدسایکوتیک آتیپیک (Atypical antipsychotics) همچون زیپراکسا یا کلوزاریل (کلوزاپین) یکی دیگر از قرص های چاقی است.

تحقیقی که در سال ۲۰۰۵ انجام شد نشان داد که ۳۰ درصد افرادیکه زیپراکسا مصرف می‌کنند، ۷ درصد وزن بدنشان در طول ۱۸ ماه بدلیل مصرف این دارو بوده است.

این دارو برای درمان اسکیزوفرنی و افسردگی دوقطبی مصرف می‌شود، برای جایگزین آن می‌توان با توصیه پزشک از گدون (زیپرازیدون) و ابیلیفای(aripiprazole) استفاده نمود.

همچنین می‌توان برای کم‌کردن عوارض چاق کننده دارو از داروی متفورمین در کنار این دارو استفاده نمود.
 

دلتازون (پردنیزولون)

کورتیکواستروئیدهای خوراکی از قبیل دلتازون یکی دیگر از قرص های چاقی است که می‌توانند خطر افزایش وزن را در افراد بخصوص آنهائیکه دارو را بصورت دراز مدت مصرف می‌کنند، افزایش می‌دهند.

تحقیقی که در سال ۲۰۰۶ برروی مصرف بلندمدت کورتیکواستروئیدهای خوراکی انجام شد، اعلام نمود که ۶۰ تا ۸۰ درصد افراد مصرف کننده، افزایش وزن پیداکرده‌اند.

افرادیکه مقدایر بالای این دارو را برای درمان آسم و بیماری التهابی روده استفاده می‌کنند بیشتر از افرادیکه میزان کمی از این دارو برای درمان آرتریت روماتوئید استفاده می‌کنند، در خطر چاقی قرار دارند.

ورزش، رژیم غذایی و در بعضی مواقع مصرف متفورمین می‌تواند اثرات جانبی دارو را کاهش دهد.
 

تورازین (کلرپرومازین)

داروی تورازین همچنین ملاریل (تیوریدازین) فعالیت‌های آنتی هیستامینی داشته که باعث افزایش اشتها می‌شود.

هرچند این داروها اثر کم‌تری نسبت به زیپراکسا و کلوزاریل دارند، اما بدلیل سایر اثرات جانبیشان و همچنین تاثیر کم‌ترشان برروی اسکیزوفرنی کم‌تر استفاده می‌شوند.
 

آمیتریپتیلین (Elavil، Endep، Vanatrip)

داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای (TCAs) از قبیل آمی تریپتیلین بیشتر از سایر داروهای ضدافسردگی و میگرن با چاقی مرتبط هستند.

فعالین آنتی هیستامینی دارو دلیل چاق کنندگی آن است.

این داروها کم‌تر برای افسردگی استفاده می‌شوند چراکه مصرف بیش از حد آنها می‌تواند باعث مشکلات قلبی شود.
 

داروهای ضدآلرژی (فکسوفنادین و پزودوافدرین)

فعالیت آنتی هیستامینی در داروهای اعصاب اغلب باعث افزایش وزن می‌شود، هرچند می‌شود این فعالیت را از داروهای ضدافسردگی حذف کرده و یا کاهش داد، اما در داروهای ضد حساسیت و آلرژی فعالیت آنتی هیستامنی حیاتی بوده و قابل حذف نیست.

یک تحقیق در سال ۲۰۱۰ نشان داد افرادیکه داروهای ضدحساسیت می‌تواند ۵۵ درصد شانس چاقی را در افراد افزایش دهد.

آنتی هیستامین باعث مختل شدن فعالیت آنزیم خاصی که تنظیم کننده مصرف غذا در بدن است، می‌شود.
 

دیابینیز، اینسولاز (کلورپروپامید)

بعضی از داروهای درمان دیابت نوع ۲ باعث کاهش وزن می‌شوند، در حالیکه بعضی از دیگر باعث افزایش وزن می‌گردند.

داروهای حاوی سولفونیل اوره از جمله دیابینیز و اینسولاز باعث تحریک تولید و فعالیت انسولین که کاهش دهنده قند خون و افزایش دهنده اشتهاست، می‌شوند.

داروهایی همچون متفورمین، بیِتا و ژانویا بیشتر برای کاهش وزن مناسب اند.
 

انسولین (Insulin)

انسولین یکی دیگر از قرص های چاقی است که می‌تواند باعث افزایش وزن شود.

اما انواع خاصی از انسولین همچون انسولین طولانی اثر لِویمیر تاثیر کم‌تری بر چاقی دارند.

تحقیقی نشان می‌دهد که افراد در سه سال اول دریافت انسولین حدود ۵ کیلوگرم افزایش وزن داشته‌اند.

بیشتر از نصف این وزن در سه ماه اول بوجود آمده است.
 

آتنولول (Tenormin)

داروهای بتا بلاکر(Beta-blockers) داروهایی برای درمان فشار خون بوده که در این بین آتنولول، متوپرولول و ایندرال جزء پرمصرف ها می‌باشند.

یکی از تحقیقات در زمینه این داروها نشان می‌دهد افرادیکه از داروی آتنولول استفاده نموده‌اند ۲٫۵ کیلوگرم وزن بیشتر از سایر افراد در ماههای اولیه وزن اضافه می‌کنند.

این داروها سرعت سوزاندن کالری را کاهش داده و باعث خستگی می‌شود.
 

داروهای پیشگیری از بارداری

این داروها معمولا باعث افزایش وزن شناخته می‌شوند، اما این ادعا هنوز ثابت نشده است.

درحقیقت پروژستونهای طولانی اثر تزریقی بنام مدروکسی پروژسترون استات (DMPA) تنها دارویی است که با افزایش وزن ارتباط داشته و تاثیر آن اثبات شده است.


منبع: سایت راستینه