ظاهر ما چیزای زیادی رو درباره شخصیت ما لو می‌ده. اینکه متعلق به چه طبقه‌ای هستیم، علائق اجتماعی‌ و گروهی‌مون چیه و شاید از رنگ‌ها و برندهایی که انتخاب می‌کنیم چیزهای دیگه‌ای هم لو بره. اما لباس و ظاهر ما همه چیز نیست. خصوصا تو کشورها و محیط‌هایی که آدم‌ها ملزم به رعایت قیدهایی هستن، تشخیص اینکه چه آدمی پشت اون لباسا زندگی می‌کنه غیرممکنه.

شاید با دیدن جوونی که مطابق سلیقه شما لباس نپوشیده طوری قضاوت کنید که بر اساس پیش‌داوری‌های شما درباره اون تیپ لباس پوشیدن باشه. بعید نیست در نظر آدمایی که رفتار و لباس رسمی دارن کسایی که لباسای رنگی پنگی و کهنه می‌پوشن پیشاپیش محکوم به رفتار و سبک زندگی دیوانه‌واری بشن. از کجا معلوم اون پسری که موهاشو نیم متر بالای سرش سیخ کرده، پسر متعهد و راستگو و خوبی نباشه. کی می‌دونه اون دختری که لباسای رنگی پنگی از طرح‌های ساده خودش درست کرده، پول لباس خریدن نداره یا انقدر خلاق و شاده که می‌خواد خودش طراح و خیاط لباساش باشه.

وقتی با پیش‌داوری اونم از روی لباس با کسی مواجه می‌شیم، احتمال اینکه خیلی زود عکس نظر ما ثابت بشه خیلی زیاده. و شاید مجبور باشیم از بهترین دوست‌مون عذرخواهی کنیم که اولین باری که دیدیم‌ش بر اساس لباسش اونو قضاوت کردیم.

اگه به خودمون یاد بدیم که آدما رو بر اساس ظاهرشون قضاوت نکنیم، شانس داشتن ده‌ها دوست خوب رو به خودمون دادیم و شناختمون از آدما و محیط‌مون شناخت واقعی‌تری می‌شه.


منبع: سایت رنگی رنگی