وقتی صحبت از رابطه مادر و نوزاد به میان می‌آید، انسان‌ها بیشترین دلبستگی را از خود نشان می‌دهند. در مراحل اولیه رشد که معمولا تا دو سالگی است، این رابطه قوی‌تر است، چون نوزاد بیشتر به مادر خود وابسته است. معمولا بیشتر نوزادان برای بقا باید به مادرشان وابسته باشند، چون از نظر غریزی این امکان را ندارند. تحقیقات عمیق روی روش‌های زندگی حیوانات هم نشان می‌دهد که آن‌ها بیش از آنچه ما فکر می‌کردیم، توجه و مراقبت مادرانه دارند. درواقع، برخی حیوانات، مادران بهتری نسبت به برخی انسان‌ها هستند.


فیل‌ها

فیل‌ها به عنوان غول‌های جنگل از آفریقا تا آسیا، صبورترین مادران روی زمین هستند. آن‌ها بعد از دو سال بارداری و تجربه سخت‌ترین درد زایمان برای به دنیا آوردن بزرگترین نوزادان جهان، هنوز غریزه مادرانه‌ای دارند که نمی‌توان آن را نادیده گرفت. این بسیار جالب است که بعد از زایمان، سایر فیل‌های ماده گله هم به حفظ و مراقبت از بچه‌ها کمک می‌کنند، حتی آن‌هایی که خودشان بچه ندارند. این پرستاران تمام وقت از همه نظر به بزرگ شدن بچه فیل کمک می‌کند تا وقتی که خودش بتواند زنده بماند.

مادر و سایر اعضای گله از بچه‌ها در مقابل شکارچیان محافظت می‌کنند و جان آن‌ها را حفظ می‌کنند. بچه‌ها همیشه در میان گله راه می‌روند تا از دید شکارچیان پنهان بمانند. این فقط به همین جا ختم نمی‌شود، بلکه رابطه بین بچه فیل و مادر تا زمان بلوغ آن‌ ادامه می‌یابد.


میرکت‌ها

میرکت‌ها (دم عصایی) گوشتخواران کوچکی از خانواده خدنگ‌ها هستند، اما بیشتر از آن‌ها حس مادرانه دارند. آن‌ها همیشه در گروه‌های متشکل از حدود ۲۰ عضو یا بیشتر با ساختار مادرسالاری زندگی می‌کنند و نیاز بچه‌ها را پیش از نیاز‌های سایر اعضا قرار می‌دهد. در این گروه ها، یک زوج توله‌های جدید تولید می‌کنند و بقیه گروه امنیت و رضایت توله‌ها را تضمین می‌کنند تا وقتی که آن‌ها از شیر گرفته شوند. سخت‌ترین وظایف به خاله‌ها و خواهرانی واگذار می‌شود که وظیفه دارند امنیت بچه‌ها را تامین کنند.


کوالا‌ها

کوالا‌ها یکی از گونه‌های در معرض انقراض جهان هستند. آن‌ها زندگی بسیار ضداجتماعی دارند، اما بین مادر و فرزندانی که هنوز وابسته هستند، پیوند وجود دارد. کوالا‌ها معمولا در جنگل‌های اکالیپتوس زندگی می‌کنند و غذای اصلی آن‌ها را برگ‌های این درختان تشکیل می‌دهد. برگ‌ها سرشار از موادسمی هستند و نوزادان هنوز برای خوردن این غذا آماده نیستند. این همان جایی است که مادران برای از شیر گرفتن فرزندانشان معجزه می‌کنند. شیر مادر در رژیم غذایی آن‌ها بسیار مهم است، اگرچه برگ‌ها به مادران کمک نمی‌کنند شیر بیشتری تولید کنند. مادران مجبورند برای تغذیه فرزندانشان به مدفوع خود متوسل شوند.


خرس‌های قطبی

خرس‌های قطبی بهترین مادران دنیا هستند، آن‌ها نه تنها فرزندان خود را تغذیه می‌کنند، بلکه به معنای واقعی کلمه خودشان را آب می‌کنند تا شیر مورد نیاز آن‌ها را تامین کنند. آن‌ها با چنگ و دندان و صبر زیاد از فرزندانشان مراقبت می‌کنند. وقتی زمستان می‌آید، خرس‌های قطبی به خواب زمستانی می‌روند، اما غمگین‌ترین بخش ماجرا این است که بیشتر آن‌ها در این دوران بچه دارند. خواب زمستانی با سه توله بدون هیچ ذخیره غذایی برای بیشتر حیوانات حکم مرگ قطعی را دارد.

اما خرس‌های قطبی مادر اطمینان حاصل می‌کنند که به اندازه کافی چاق شده اند تا نیاز‌های زمستانی فرزندشان را تامین کنند. این تلاش وقتی سخت‌تر می‌شود که آن‌ها محبور شوند دو توله یا بیشتر را بدون غذا به مدت سه ماه بزرگ کند. خرس مادر در حالی که تلاش می‌کند توله‌های خود را هنگام گرسنگی نخورد، مجبور است با خرس‌های نر هم مبارزه کنند که بچه‌ها را می‌کشند و می‌خورند فقط برای اینکه فرصتی برای جفتگیری با مادرشان پیدا کنند. این کار ممکن است دو سال طول بکشد تا اینکه بچه‌ها به اندازه کافی بزرگ شوند تا از خود مراقبت کنند.


تمساح‌ها

تمساح‌ها یکی از بزرگترین خزندگان روی زمین هستند و غریزه مادری شگفت انگیزی دارند. این مادران بعد از تخمگذاری در لانه، با قوی‌ترین نیروی گاز گرفتن در دنیا ساعت‌ها در لانه می‌مانند تا از تخم هایشان مراقبت کنند. از تخم درآمدن ممکن است تا چهار روز طول بکشد و مادران بدون اینکه چیزی بخورند، کل این زمان را در لانه روی تخم‌های خود می‌خوابند. وقتی زمان بیرون آمدن از تخم فرارسید، مادران به فرزندانی که نمی‌توانند پوسته سخت تخم را بشکنند، کمک می‌کنند. سپس تا جایی که بتوانند این قاتلان کوچک را در دهان خود به سمت آب می‌برند.
 
تمساح‌ها وحشی و آدمخوار هستند، اما نه برای فرزندانشان، مادر یک سال با سایر تمساح‌ها و گوشتخواران مبارزه می‌کنند تا بچه هایش زنده بمانند. همچنین آن‌ها به فرزندانشان شنا کردن، غذاخوردن و مخفی شدن از دشمنان را یاد می‌دهند.


گوش خیزک‌ها

وقتی صحبت از حشرات می‌شود، هیچ کس به گوش‌خیزک‌ها فکر نمی‌کند، چون آن‌ها در طول روز پنهان می‌شوند و فقط شب‌ها فعال هستند و از گیاهان و حشرات تغذیه می‌کنند. مراقبت مادرانه در بیشتر حشرات رایج نیست، اما درمورد گوش‌خیزک‌ها اینطور نیست. گوش خیزک‌های ماده معمولا برای تخم‌هایشان گرما فراهم می‌کنند و آن‌ها را از شکارچیان حفظ می‌کنند.  همچنین برای پیشگیری از قارچ و عفونت آن‌ها را تمیز می‌کنند. گوش خیزک‌های ماده همچنین به فرزندان خود کمک می‌کنند تا پوسته خود را بریزند و از آن‌ها محافظت می‌کنند تا به مرحله دوم پوست انداختن برسند.


اورانگوتان‌ها

از خانواده میمون ها، معمولا گونه‌های سیاه شامپانزه‌ها و گوریل‌ها را می‌شناسیم. اما گونه‌ دیگری هم وجود دارد که قهوه‌ای مایل به قرمز هستند و زیستگاهشان طبیعت جنگلی است. اورانگوتان‌های ماده معمولا بعد از هر هشت سال یا بیشتر بچه‌دار می‌شوند، یعنی زمان کافی برای گذراندن وقت با بچه هایشان دارند. این نوزادان معمولا در دو سال اول رشد به مادرشان وابسته هستند. مادران معمولا هنگام غروب لانه را برای نوزادانشان گرم می‌کنند و شب‌ها آن‌ها را در آغوش می‌گیرند و نوازش می‌کنند. آن‌ها تا پنج سالگی به فرزندان خود شیر می‌دهند، به همین دلیل مادران مقاومی در خانواده میمون‌ها هستند. رابطه مادر و نوزاد حتی بعد از بلوغ هم پایان نمی‌یابد و تا آخر عمر یک پیوند خانوادگی محکم می‌ماند. 


فک‌های چنگی

این گونه از فک‌ها بچه‌های خود را به سختی در محیط پوشیده از یخ بزرگ می‌کنند. جایی که زیستگاه خرس‌های قطبی هم هست که منبع اصلی غذایشان فک‌ها هستند. فک‌های ماده با حفر لانه‌هایی زیر یخ از نوزادان خود محافظت می‌کنند. در این دوره، فک‌های ماده به فرزندانشان شیری می‌دهد که تقریبا ۴۸درصد چربی دارد.

همچنین فک‌های ماده تا ۱۲ روز بدون اینکه خودشان چیزی بخورند، به بچه هایشان شیر می‌دهند. در این مدت است که ماده‌ها ۳ کیلوگرم از چربی خود را از دست می‌دهند و فرزندانبعد از گذشت دو هفته از تولدشان ۲ کیلوگرم وزن می‌گیرند. رابطه مادر و فرزندی فک‌ها تا زمانی ادامه می‌یابد که به طور مستقل بتوانند زنده بمانند.


یوزپلنگ‌ها

سریع‌ترین مادران زمین بهترین مادران هم هستند. یوزپلنگ‌ها در شکار بسیار شجاع هستند، اما ذات حفاظت‌کننده آن‌ها از بچه‌هایشان بیشتر از همه گربه‌های وحشی است. یوزپلنگ‌ها با یک دوره بارداری سه ماهه بچه دار می‌شوند.
 
آن‌ها معمولا سه تا هشت توله به دنیا می‌آورند. مادران در مراقبت از نوزادان خود کار سختی دارند، چون معمولا یوزپلنگ‌ها بدون هیچ غریزه‌ای برای بقا در محیطی به دنیا می‌آیند که شکار تنها راه بقا در آن است. این مادران، بیشترین مراقبت از توله‌هایشان را فراهم می‌کنند و به آن‌ها مهارت‌های شکار را می‌آموزند که نزدیک به دو سال طول می‌کشد. این بچه گربه‌ها معمولا با هم زندگی می‌کنند تا وقتی از مادرشان جدا شوند و بتوانند تنهایی ادامه دهند.


عنکبوت‌های گرگی

برای بسیاری از ما، تار عنکبوت به معنای خانه عنکبوت است. اما عنکبوت گرگی مادر دور تار چنبره نمی‌زند تا تخم بگذارد.آن‌ها  معمولا کیسه‌های تخم خود را به بدنشان می‌بندند و آن‌ها را با خود حمل می‌کنند. مادران حتی بعد از اینکه بچه‌ها از تخم درآمدند به آن‌ها اجازه می‌دهند پشتشان سوار باشند. در این دوره آن‌ها حداکثر مراقبت را از نوزادانشان در برابر شکارچیان می‌کنند.


منبع: سایت برترینها