سوره اسراء  ( قسمت19)

مَن کَانَ یُرِیدُ الْعَاجِلَةَ عَجَّلْنَا لَهُ فِیهَا مَا نَشَآءُ لِمَن نُّرِیدُ ثُمَّ جَعَلْنَا لَهُ جَهَنَّمَ یَصْلَهَا مَذْمُوماً مَّدْحُوراً «18»

 هر کس پیوسته زندگى دنیاى زودگذر را بخواهد، به مقدارى که بخواهیم و براى هرکه اراده کنیم، در این دنیا بشتاب فراهم مى‏ کنیم، سپس جهنّم را برایش قرار مى‏ دهیم که با شرمندگى و طردشده، وارد آن خواهد شد. 
 
نکته ها
 از دیدگاه قرآن، دنیاطلبى و دنیاگرایى اگر سبب غفلت از آخرت و انحصار خواسته‏ ها در دنیا باشد، نکوهیده است. این نکته در آیات فراوانى مطرح شده است، از جمله: «یَعلمون ظاهِراً مِن الحَیوة الدّنیا و هم عَن الآخرة هم غافِلون»(روم، 7)، «فأعرض عن مَن تَولّى عن ذکرِنا و لم یُرِد الاّ الحیوةَ الدّنیا»(نجم، 29) و «أرَضیتُم بالحَیوة الدّنیا»(توبه، 38)

 در جهان مادیّات نزاع و درگیرى زیاد است و همه کس به همه آرزوهایش نمى‏ رسد، پس باید اندازه و سهمیه ‏اى باشد که چه کسى چه مقدار داشته باشد: «عجّلنا له فیها ما نشاء لمن نرید»، امّا در دنیاى معنویات، چون تزاحم و محدودیّتى نیست، همه صد درصد کامیاب مى‏شوند و راه براى بیشتر هم باز است. «کان سعیهم مشکورا»( اسراء، 19)
 
پیام ها
 1- دنیا زودگذر است. «العاجلة»

 2- انسان، با اراده خلق شده و در انتخاب آزاد است، ولى اراده‏ ى الهى اصل است. «یرید... لمن نُرید»

 3- آنچه زشت است، خصلت دنیاگرایى است، نه اصل دنیا. «کان یُرید العاجله»

 4- خواست انسان بى‏ حدّ و حصر است، پس‏ باید در چهارچوب اراده‏ ى الهى محدود شود. «ما نشاء»

 5 - همه‏ ى دنیاخواهان، به دنیا نمى‏ رسند. «لمن نُرید»

 6- دنیاطلبان دو دسته‏ اند: برخى دنیا و آخرت را مى‏ بازند، «خسر الدنیا و الآخرة» بعضى به بخشى از خواسته‏ هاى دنیایى‏شان مى‏ رسند. «عجّلنا له فیها ما نشاء»

 7- دنیاطلبان و صاحبان اهداف مادّى، شاید به مقدارى از نام و نان برسند، ولى قیامت شان تباه است. «جعلنا له جهنّم»

 8 - پایان دنیاطلبى، پشیمانى و دوزخ است. «جعلنا له جهنّم»

 9- دنیاطلبان، هم در آتش مى‏ سوزند (عذاب جسمى)، هم تحقیر مى ‏شوند (عذاب روحى). «یَصلیها مَذموماً مَدحوراً»


منبع: وبلاگ فرهنگ قرآن