فراموشی خلقت

وَ ضَرَبَ لَنا مَثَلاً وَ نَسِیَ خَلقَهُ

امیر اسماعیل گیلکی ، پسر خوانده ای داشت که دچار مرض ابله شد و زیبایی صورتش در اثر این بیماری از بین رفت . روزی وی به همراه اسماعیل ایستاده بود و قاضی ابومنصور که در آنجا حاضر بود ، این ایه را خواند :

لَقَد خَلَقنَا اِلانسانَ فی اَحسَنِ تَقویمٍ ثُمَ رَدَدناهُ اَسفَلَ سافِلین ( تین /4-5 )

همانا ما انسان را در نیکوترین صورت آفریدیم سپس او را به صورت پست ترین پستان برگرداندیم .

چون خود قاضی نیز چهر ی زیبایی نداشت ، پسر در پاسخ گفت : وَ ضَرَبَ لنا مَثَلاً وَ نَسِیَ خَلقَهُ ( یس / 78 ) برای ما مثلی زد و خلقت خویش را فراموش نمود .

قاضی خجل گشت و دیگران از فطانت پسر متعجب شدند .


منبع: وبلاگ فرهنگ قرآن