انتظار می‌رود کل زباله جهانی از نزدیک به 2 میلیارد تن در سال 2016 به 4 میلیارد تن برسد و تا سال 2050 با رشد جمعیت شهری مصرف کننده محور، دو برابر شود. از آن جا که رشد جمعیت باعث افزایش مصرف و ایجاد ضایعات می‌شود، مدیریت این پسماند یک چالش بزرگتر می‌شود. از اینترنت اشیاء (IoT) می‌توان برای توسعه روشهای هوشمندانه‌تر و مؤثرتر در مدیریت و کاهش ضایعات استفاده کرد.
 
IoT  یک فناوری نظارت است، که رد یابی دقیق و جمع آوری داده‌های بلادرنگ را امکان پذیر می‌کند. این می‌تواند به مشکلاتی مانند زمان جمع آوری زباله، و تصفیه و دفع زباله کمک کند.
 

یک شهر هوشمند چگونه مدیریت زباله‌ها را انجام می‌دهد؟

IoT  می‌تواند از طریق سیستم‌های فیزیکی – سایبری، اتوماسیون را فعال کند و شیوه مدیریت پسماند را تغییر دهد. در حال حاضر برخی از شهرها از ترکیبی از IoT و سنسورهایی برای کار با سیستم‌های هوشمند مدیریت پسماندها، استفاده می‌کنند.
 
به عنوان مثال، Songdo  در کره جنوبی یک شهر هوشمند با هدف است که از ترکیبی از IoT و سنسورها برای کار با سیستم مدیریت پسماند استفاده می‌کند. هدف شرکت Songdo این است که از طریق سیستم مدیریت بسیار خوب و راحت زباله تا سال 2020 ، 76 درصد زباله‌های خود را باز یافت کند.
 
 
توضیح شکل. سطل های خودکار دفع زباله از طریق لوله‌های زیر زمینی به یک مرکز پردازش زباله متصل می‌شوند. Weli'mi'nakwan / Flickr، CC BY
 
این شهر به یک سیستم مدیریت ضایعات بدون کامیون متصل شده است. سطل‌های خود کار دفع زباله در سطح شهر واقع شده است. لوله‌های پنوماتیک به طور مستقیم زباله‌ها را از محل به داخل شبکه زیر زمینی لوله‌ها و تونل‌ها می‌مکند.
 
این سیستم به یک مرکز پردازش زباله مرکزی موسوم به "کارخانه جمع آوری زباله‌های منطقه سوم" متصل می‌شود. زباله‌ها در آن جا به طور خود کار مرتب شده و باز یافت می‌شود، دفن می‌شود، یا برای به دست آوردن انرژی سوزانده می‌شوند. برخی از مزایای مهم گزارش شده بهره‌وری انرژی بیشتر و کاهش محل دفن زباله و هزینه‌های انرژی است.
 

جهان در موردSDG ها "دور از واقعیت" است

در سال 2018 ، 4.2 میلیارد نفر یا 55٪ از جمعیت جهان در شهرها زندگی می‌کردند. تا سال 2050، دو سوم مردم جهان شهری خواهند بود. افزایش شه رنشینی دارای پیامدهای جدی در پایداری محیط زیست بوده و بارهای مهمی را بر زیر ساختها از جمله مدیریت پسماند تحمیل می‌کند.
 
برنامه ریزی پایداری بسیار مهم است - این شامل سرمایه گذاری در سیستم های حمل و نقل عمومی، ایجاد فضاهای عمومی سبز و بهبود برنامه ریزی شهری و مدیریت پسماند است. مقیاس مشکل پسماندهای شهری، داشتن رویکردهای دقیق‌تری را برای باز یافت و باز یابی منابع ضروری می‌کند.
 
مدیریت پسماند یک چالش بزرگ برای شهرهای سراسر جهان است. در اجلاس توسعه پایدار سازمان ملل متحد در سپتامبر گذشته، دبیرکل سازمان ملل متحد آنتونیو گوترس خواستار تسریع در تحقق اهداف توسعه پایدار (SDG) شد.
 
در این اجلاس رسماً برنامه جدید توسعه پایدار و 145 اقدام شتاب SDG به عنوان دستور جلسه پذیرفته شد. چهل و دو مورد از این اقدامات مربوط به SDG11  - شهرها و اجتماعات پایدار است.
 

بحران زباله استرالیا

استرالیا با جمعیتی که به سرعت در حال رشد است، در حدود 25.5 میلیون نفر، با بحران زباله دست و پنجه نرم می‌کند.
 
سریعترین شهر در حال رشد استرالیا ملبورن در ویکتوریا است. دولت در 20 سال گذشته میزان ضایعاتی که ایجاد می‌کند را دو برابر کرده است. مشکلاتی در نیو ساوت ولز و کوئینزلند نیز دیده شده است.
 
در آگوست سال 2019 ، بازیافتSKM ، که فعالیتهایی در ویکتوریا ، تاسمانی و استرالیا جنوبی دارد، به عنوان دریافت کننده به ثبت رسید. این شرکت برای پرداخت هزینه تعمیر و نگهداری ماشینهای مرتب سازی زباله، یک کمک هزینه دولت 10 میلیون دلاری دریافت کرد. تعبیه اینترنت اشیاء در سیستم های مدیریت پسماند باعث بهبود بهره‌وری منابع، رد یابی و اندازه گیری می‌شود.  اینترنت اشیاء همچنین به عنوان یک مکانیزم پاسخ گویی (برای مدیریت و گزارش مدیریت زباله) برای مدیریت پسماند شهرها عمل می‌کند. با این وجود، شوراها مجبور شدند مواد قابل بازیافت خود را پس از آن که سازمان حفاظت از محیط زیست دستور داد سرویس بازیافت شیشه این شرکت را متوقف کنند، به محل دفن زباله بفرستند.
 
زیرساخت ویکتوریا یک سیستم جمع آوری زباله شش سطحی را برای کاهش آلودگی زباله‌های قابل باز یافت پیشنهاد داده است. استفاده از کیسه‌های پلاستیکی یک بار مصرف از اول نوامبر 2019 ممنوع شده است. این ممنوعیت بخشی از اقدامات دولت ایالتی برای کاهش آلودگی پلاستیک و میزان زباله‌های موجود در محل‌های دفن زباله و تقویت صنعت بازیافت ویکتوریاست. به طور مشابه، زباله‌های الکترونیکی از دفن ممنوع شدند.
 
دولت ایالتی 135 میلیون دلار برای ایجاد بخش زباله پایدار و تولید منابع بازیابی سرمایه گذاری کرده است.
 
ملبورن همچنان به مدرن سازی مدیریت پسماند خود ادامه می‌دهد. شورای شهر در سال 2018 متراکم سازهای زباله با انرژی خورشیدی CleanCUBE را در قسمت های با تراکم بالای شهر نصب کرد.
 
علاوه بر کاهش49 درصدی رد پای زباله‌های عمومی، این شهر به طور متوسط ​​تعداد جمع آوری کننده‌های زباله و به همین دلیل کامیون‌های زباله را که در خیابان‌ها پرسه می‌زنند، کاهش داده است. این امر باعث کاهش ازدحام ترافیک و کاهش انتشار کربن شده است. اما آیا چنین تدابیری برای مقابله با رشد جمعیت شهری کافی خواهد بود؟
 

چه کار دیگری می‌توان انجام داد؟

زیر ساخت ویکتوریا در حال مشاوره دادن به دولت ایالتی در مورد چگونگی ایجاد صنعت باز یافت و بازیافت قوی و پایدار است. گزارش اولیه آن گزینه‌های مختلفی را ارائه می‌دهد، از جمله:
 
* مقابله با زباله‌های مواد غذایی، که بیشتر از یک سوم زباله‌های خانگی که به سمت محل دفن زباله می‌روند را تشکیل می‌دهد.
 
* بر تولید کنندگان برای استفاده از محصولات بازیافت شده بیشتر فشار وارد آورید.
 
* اصلاح مالیات محل دفن زباله برای ایجاد انگیزه برای کاهش دفع زباله به محل‌های دفن زباله و ترغیب استفاده مجدد و بازیافت بیشتر منابع. از وجوهی که توسط مالیات جمع آوری شده می‌توان در بخش بازیافت پشتیبانی و باز یابی منابع استفاده کرد.
 
* استفاده از پلاستیک‌های یک بار مصرف را ممنوع کنید.
 
این گزارش همچنین یک سیاست "زباله به انرژی" را پیشنهاد می‌کند - تبدیل زباله‌های مواد غذایی به الکتریسیته کم انتشار.
 
ما پیشنهاد می‌کنیم که ملبورن (و سایر شهرهای استرالیا) می‌توانند استراتژی و سیاست مدیریت زباله خود را برای ارتقاء بهره وری منابع با استفاده بیشتر از اینترنت اشیاء توسعه دهند. تعبیه اینترنت اشیاء در سیستم های مدیریت پسماند باعث بهبود بهره‌وری منابع، رد یابی و اندازه گیری می‌شود.  اینترنت اشیاء همچنین به عنوان یک مکانیزم پاسخ گویی (برای مدیریت و گزارش مدیریت زباله) برای مدیریت پسماند شهرها عمل می‌کند.
 
استفاده از اینترنت اشیاء از این طریق باعث تقویت صنایع باز یافت و به طور خاص در استرالیا خواهد شد تا در صدر اجرای دستور کار SDG 2030 قرار بگیرند.
 
منبع: Dr David Teh، Dr Tehmina Kh – The Conversation