بازگشت به ورزش در فضای باز با استفاده از واقعیت افزوده

تصویر: سالن ورزشی 20 متری شناور پاریس با نیروی انسانی در امتداد ساین حرکت می‌کند. Carlo Ratti ، نویسنده ارائه داد.
 
 
هنگامی که فردریش لودویگ جان، که شاید "پدر ژیمناستیک" و مخترع بارفیکس‌های افقی و موازی باشد، اولین سالن بدن سازی یا Turnplatz خود را در سال 1811 افتتاح کرد، تصمیم گرفت آن را در فضای باز در برلین مستقر کند.
 
در آن زمان - و از هزاران سال قبل - فعالیت بدنی در درجه اول فعالیتی در فضای باز بود. فقط در قرن بیستم، ورزشگاه‌ها به دلیل افزایش تنظیمات مجدد فعالیت‌های بدنی و لزوم مقایسه نتایج با رقبا، شروع به استفاده از فضای سرپوشیده کردند.
 
اما آیا فناوریهای دیجیتالی امروزی، که به ما امکان می‌دهد تمرینات بدنی خود را در زندگی روزمره اندازه بگیریم، می‌توانند مدل‌های قرن گذشته را به چالش بکشند؟ آیا می توان دو باره شهرها را به سالن‌های رو باز تبدیل کرد؟
 

تکنیک، همچون گذشته به آموزش خارج از منزل رو می‌آورد

به عنوان پیوست‌هایی تازه اختراع شده به بدن‌هایمان، الکترونیک شخصی به ما کمک می‌کند تا همه چیزها را در زندگی‌هایمان، از جمله فعالیت بدن، اندازه گیری کنیم. اینترنت اشیاء از طریق کفش‌ها، دستبندها یا کمر بندهای متصل، در چند سال گذشته در حال تبدیل به "اینترنت بدن‌ها" شده است.
 
رد یاب Nike + iPod به سال 2006 باز می‌گردد. اولین FitBit  یک سال بعد منتشر شد.
 
امروز، هر تلفن هوشمندی می‌تواند نحوه حرکت ما در شهر - چه دوچرخه سواری، چه دویدن یا راه رفتن - را اندازه گیری کند و هر قدمی را که بر می‌داریم تشخیص می‌دهد. حتی محرمانه‌ترین جنبه‌های زندگی ما می‌تواند برای محاسبه کالری سوزانده شده نظارت شود.
 
در چنین شرایطی، ممکن است استدلال شود که نیاز به آمادگی جسمانی در خانه احتمالاً کمتر مورد پیدا خواهد کرد. ما می‌توانیم فعالیت بدنی را به طور دقیق در همه جا رصد کنیم و داده‌های جمع آوری شده را با دیگران به اشتراک بگذاریم.
 
به عنوان مثال، بیایید به دوچرخه سواری نگاه کنیم: با استفاده ازStrava ، هر بخش خیابانی در یک شهر می‌تواند به یک مدار مسابقه مجازی تبدیل شود. فرمان کپنهاگ خود ما (که اکنون توسط استارت آپ MIT فوق ستاره تولید شده است) را می توان به هر دوچرخه‌ای خوراند که باعث می‌شود گشتاور فردی با فرکانس زیر ثانیه اندازه گیری شود. در نتیجه، هم عملکرد موتور فرمان و هم عملکرد چرخ سوار را می‌توان به صورت بلادرنگ ارزیابی کرد.
 
تمام داده‌ها به صورت آنلاین ذخیره می‌شوند، از این رو چرخ می‌تواند از هوش مصنوعی برای ارائه اطلاعاتی در مورد مسیرها، سرعت و کالری سوخته شده بهترین استفاده را کند. و اصولاً به عنوان یک مربی شخصی آگاه عمل می‌کند.
 
علاوه بر این، این اطلاعات را می‌توان با دیگران به اشتراک گذاشت و در کنار آنها قرار گرفت. این امر چگونگی استفاده شهروندان از زیرساخت های عمومی را روشن می‌کند و فرصت‌هایی را برای پیشرفت شهرداری‌ها در خدماتشان باز می‌کند.
 

واقعیت افزوده بر تجربه می‌افزاید

واقعیت افزوده می‌تواند یک لایه جدید به ورزش شهری اضافه کند. در سال 2016، شاهد موفقیت بزرگ Pokemon Go  بودیم. این بازی واقعیت افزوده باعث شد انبوهی از ساکنان شهری به منظور بازی به فضاهای عمومی در سراسر جهان هجوم آورند.
 
در مصاحبه ای باFinancial Times ، توسعه دهنده بازی، جان هنک، بیان داشت:
 
«من فکر نمی‌کنم ما ساخته شده‌ایم که در یک اتاق تاریک با یک تکه الکترونیک بر روی سرمان بنشینیم. من به رفتن به بیرون و ایجاد ارتباطات اجتماعی واقعی عشق می‌ورزم.»
 
به طور مشابه، ما می‌توانیم اهداف تناسب اندام واقعیت افزوده را که از طریق محیط ساخته شده گسترش می‌یابد تصور کنیم - مانند آن چه در یک پارکور دیجیتالی واقعیت افزوده است.
 
آمیختگی واقعیت افزوده و کمیت چیزی است که ما در سالن اخیر پیمایشگر پاریس تصور کردیم. این ورزشگاه با تولید کننده تجهیزات بدنسازی Technogym و دفتر معماری غیر انتفاعی مستقر در نیویورک با نام Terreform ONE توسعه یافته است. واقعیت افزوده می‌تواند یک لایه جدید به ورزش شهری اضافه کند. در سال 2016، شاهد موفقیت بزرگ Pokemon Go  بودیم. این بازی واقعیت افزوده باعث شد انبوهی از ساکنان شهری به منظور بازی به فضاهای عمومی در سراسر جهان هجوم آورند. این سالن ورزشی یک کشتی به طول 20 متر است که با یک نوع انرژی خاص: انرژی انسانی در سرتاسر ساین می چرخد.
 
تولید کیلو وات ساعت نه تنها به ما امکان جا به جایی می‌دهد، بلکه باعث می‌شود ما هم تناسب اندام بیشتری داشته باشیم. انرژی بسیار خوبی که ما تولید می‌کنیم به روشی جایگزین برای اندازه گیری تمرین بدنی و ملموس ساختن آن تبدیل می‌شود.
 
در همه اطراف قایق، صفحات نمایش واقعیت افزوده، میزان انرژی تولید شده و همچنین اهداف فردی و جمعی را در اختیار مهمانان قرار می‌دهند. با حرکت شرکت کنندگان در سطح شهر، این اهداف دائماً به روز می‌شوند. قلمرو دیجیتالی و فیزیکی با نسخه تقویت شده آن تمرین جوهری پاریسی آمیخته شده است: قدم زدن.
 
استفاده از شهر به عنوان یک زمین بازی پیشرفته دیجیتالی بدون عوارض جانبی غیر منتظره و گاه منفی نیست. "نمایشگر نمایش دیجیتالی" یک پدیده در حال رشد است، به رهبری افراد شوخ طبع که فضای شهری را در مسیری که قصد دارند شکل‌های ناپسند را بر روی نقشه‌های آنلاین ترسیم کنند، برای همه در معرض دید قرار می‌دهند.
 
توجه به یک نکته جدی‌تر ضروری است: این که Pokemon Go برای ارتکاب صدها جرم مورد استفاده قرار گرفت – با ایجاد فرصت برای سرقت، دزدی و تجاوز. حتی Strava متهم شده است که مردم را در معرض خطر قرار می‌دهد، زیرا دوچرخه سواران آماتور قصد دارند سوابق شخصی خود را در این شهر بهبود بخشند و اغلب نوارهای آسفالت آرام را با مسیرهای دوچرخه سواری مجازی اشتباه می‌گیرند.
 
با این وجود، اگر یاد بگیریم چگونه این گونه خطرات را مدیریت کنیم و از آنها برای بهبود طراحی فضای عمومی شهری استفاده کنیم، فناوری امروز این پتانسیل را دارد که فعالیت بدنی را به فضاهای عمومی در فضای باز بازگرداند. از این رو می‌تواند لذت بردن از شهرها را غنی سازد و دو بعد زندگی شهری را که از زمان تبدیل فردپلاتز فردریش لودویگ جان در برلین در قرن نوزده جدا مانده‌اند، مجدداً متحد کند.
 
منبع: چارلو راتی - Massachusetts Institute of Technology