همه چیز درباره هپاتیت

علائم هپاتیت چیست؟

اغلب اوقات هپاتیت در مرحله حاد با علائمی همراه نیست اما اگر دارای علامت باشد عمومی خواهند بود و برخی از آن ها عبارتند از:

خستگی

حالت تهوع

کاهش اشتها

تب خفیف

درد خفیف شکمی 
 

برخی علائم خاص تر نیز عبارتند از

زردی پوست و چشم

رنگ تیره ادرار. 1
 

انواع هپاتیت

5 نوع هپاتیت وجود دارد که هر کدام به دلایل متفاوتی رخ می دهند. اما چیزی که در همه آنها مشترک است، عفونی و متورم شدن کبد است.
 

هپاتیت A

هپاتیت A معمولا با نوشیدن یا خوردن چیزی که به ویروس هپاتیت آلوده است، به وجود می آید. این نوع هپاتیت نسبت به انواع دیگر هپاتیت خطر کمتری دارد و بیشتر مواقع خودش به مرور درمان می شود و کبد را دچار تورم طولانی مدت نخواهد کرد.

با اینحال 20 درصد افرادی که به این نوع هپاتیت مبتلا می شوند، مجبورند در بیمارستان بستری شوند. برای پیشگیری از این نوع هپاتیت می توان واکسن زد.
 

هپاتیت B

این نوع هپاتیت به روش های مختلفی به وجود می آید. از رابطه جنسی با فرد مبتلا گرفته تا استفاده از سرنگ مشترک میان معتادان به مواد مخدر.

ویروس این نوع هپاتیت می تواند از مادر به نوزاد، هنگام تولد و یا حتی زمان جنینی، منتقل شود.

بیشتر بزرگسالان مبتلا، درمان می شوند اما برخی از آنها به صورت حامل باقی می مانند.

بدین منظور که با وجود اینکه علائم هپاتیت در آنها از بین رفته، می توانند دیگران را مبتلا کنند.
 

هپاتیت C

این نوع هپاتیت در اثر تماس با خون یا سرنگ های آلوده منتقل می شود. همچنین سوزن های آلوده هنگام خالکوبی نیز می توانند هپاتیت C به وجود آورند.

گاهی اوقات بیماران مبتلا به این نوع هپاتیت ممکن است علایمی نداشته باشند یا علایم بسیار ملایم باشند.اما هپاتیت C در برخی موارد منجر به سیروز کبدی می شود.



در این بیماری کبد دچار التهاب شدید می شود. این نوع هپاتیت هرسال جان بیش از 16000 نفر را در ایالات متحده می گیرد و حدود 85 درصد از مبتلایان به بیماری مزمن کبدی مبتلا می شوند.
 

هپاتیت D

این هپاتیت در افرادی که مبتلا به هپاتیت B هستند، رخ می دهد و وضعیت بیماری آنها را بدتر می کند.

این هپاتیت هم از مادر به نوزاد و هم از راه ارتباط جنسی منتقل می شود.
 

هپاتیت E

این نوع هپاتیت بیشتر در آسیا، مکزیک، هند و آفریقا رخ می دهد و مانند هپاتیت A با خوردن و نوشیدن مواد غذایی آلوده به ویروس به وجود می آید.
 

هپاتیت F

محققان بنا بر بررسی هایشان، احتمال وجود ویروسی را می دهند که فرد را به هپاتیت مبتلا می کند.

این ویروس از هیچ یک از ویروس های شناخته شده نبوده و البته تحقیقات بیشتری لازم است تا وجود آن کاملا ثابت شود.
 

هپاتیت G

بررسی هایی نشان داده است که این نوع عفونت از طریق انتقال خون و تزریق منتقل می شود.

این نوع هپاتیت نسبتا ملایم است و معمولا میان افرادی که دریافت کننده خون هستند، دیده می شود.

گاهی اوقات این نوع هپاتیت به همراه هپاتیت C در فرد مبتلا مشاهده می شود. 2
 

مراحل آزمایش و تشخیص هپاتیت

از دیگر نکات مهم در مورد این ویروس این است که به تدریج به کبد آسیب می‌رساند.

یک کبد سالم مواد شیمیایی مورد نیاز بدن را می‌سازد و مواد سمی را از خون خارج می‌ کند.

اما وقتی فردی به این بیماری مبتلا می شود، کبد ملتهب شده و بافت طبیعی آن تخریب شده و به جای آن بافت فرسوده باقی می ماند.

پس از تشخیص پزشک آزمایش کبد انجام می‌گیرد. این کار از طریق آزمایش‌های خون، سونوگرافی و نمونه برداری از کبد انجام می شود و کار بسیار آسانی است.

فرد را به صورت موضعی بی حس کرده و با استفاده از سوزن، نمونه گیری انجام می شود. البته بیمار باید حداکثر یک روز در بیمارستان بستری شود.
 

درمان هپاتیت

در اکثر موارد برای این بیماری، درمان خاصی وجود ندارد، مانند غالب عفونت‌های ویروسی، بدن با مکانیزم (ساز و کار) دفاعی خود، معمولاً بر عامل بیماری غلبه می‌کند. اگر چه نیازی به آن نیست که در مورد فعالیت و رژیم غذایی کودک‌تان سخت‌گیری کنید، ولی باید مصرف روزانه‌ی خوراک روزانه‌اش را بر حسب اشتها و انرژی مورد نیازش تنظیم کنید.

از مصرف آسپرین و استامینوفن خودداری کنید، زیرا به علت آسیب و عمل ناکافی کبد امکان مسمومیت با این دو دارو وجود دارد.

همچنین قابل ذکر است، کودکانی که به علت یک بیماری دراز مدت، با داروهایی خاص تحت درمان هستند، باید برای تنظیم مجدد مقدار داروهای مصرفی، به پزشک خود مراجعه کنند. زیرا کبد آنها در شرایط بیماری، قادر به تحمل مصرف مقادیر زیادی از دارو نمی‌باشد.

انواع اندکی دارو برای درمان هپاتیت B و C در دسترس است، که بسیاری از آنها برای مصرف هپاتیت کودکان، هنوز مورد تایید قرار نگرفته‌ اند.

اگر هپاتیت کودکتان مزمن شود، متخصص کودکان شما را به متخصص دیگری معرفی خواهد کرد تا به وسیله او تحت نظر و در صورت لزوم مورد درمان دارویی قرار گیرد.


 

پیشگیری

شستشوی دست‌ ها قبل از خوردن غذا و بعد از برگشت از توالت یکی از مهمترین اقدامات پیشگیری کننده است.

به کودکان در همان سنین بسیار پایین باید آموخت دست‌ هایشان را در مقابل این ویروس شستشو دهند.

اگرکودکتان در یک مرکز مراقبت قرار دارد، باید اطمینان حاصل کنید که کارکنان این مراکز بعد از تعویض پوشک بچه‌ ها و نیز قبل از دادن غذا به آنها دست‌ هایشان را می‌ شویند.

هپاتیت A از طریق صحبت، دست دادن و بازی با یک کودک مبتلا یا در مراکز تجمع کودکان منتقل نمی‌ شود.

این بیماری وقتی می‌تواند به فرد دیگری سرایت کند که، تماس مستقیمی با غذا یا آب آلوده به مدفوع فرد مبتلا، ایجاد شود.

این ویروس از راه بوسیدن، به دهان بردن اسباب بازی‌ های مشترک و استفاده از ظروف غذاخوری، به دیگران منتقل می‌ شود.

ولی برای ابتلا به هپاتیت B باید تماس مستقیم با خون یا مایعات بدن شخص مبتلا ایجاد شود.

اگر مشکوک به آن هستید که کودکتان با یک شخص مبتلا در تماس بوده است، فورا با پزشک در میان بگذارید، تا اقدامات لازم انجام شود.

اگر احتمال عفونت در کار باشد بسته به اینکه با کدام ویروس این بیماری درگیر می‌باشد، پزشک اقدام به تزریق گاما گلوبولین یا واکسن هپاتیت خواهد کرد.

قبل از سفر به خارج از کشور با کودک خود با پزشک مشورت کنید تا احتمال خطر ابتلا به این بیماری را در کشورهای مقصد تعیین کند.

در بعضی شرایط معین تزریق گاماگلوبولین یا واکسن هپاتیت A ممکن است ضرورت داشته باشد.

امروز توصیه می شود همه نوزادان، شیرخواران و بزرگسالان برضد هپاتیت B واکسینه شوند. 3

پی نوشت:
1.www.namnak.com
2.www.asriran.com
3.www.healthiumshop.com