دیفتری بسیار مسری و خطرناک است

انواع بیماری دیفتری

 

دیفتری حلق 

در ابتدا روی کناره های برجسته حلق را غشا می پوشاند و سپس در قسمتهای دیگر آن پخش می شود به طوری که ممکن است سقف دهان از جلو و مری و حنجره را از عقب بپوشاند و گاهی زبان کوچک را نیز کاملا بپوشاند در انواع شدید و سخت آنژین دیفتری غدد لنفاوی و نسوج قدامی گردن به طور واضح متورم می شود. به طور کلی اثرات سمی و عوارض ناشی از آن در دیفتری حلق و لوزه بسیار شدید تر و شایعتر از سایر انواع دیفتری است.
 

دیفتری حنجره

در این نوع دیفتری مجرای تنفسی مسدود می شوند و این نوع بیماری به تدریج ایجاد شده و پیشرفت می کند صدای بیمار می گیرد و سرفه هایی شدید همانند سیاه سرفه می کند در عرض 24 ساعت اختلالات تنفسی پیشرفت کرده و مشخص می گردد که به ریه بیمار هوای کافی وارد نمی شود و بیمار سیانوزه می شود .در صورتیکه با استفاده از تراکئوستومی راه تنفسی باز نشود بیمار بعد از تقلای زیاد از حال رفته و در اثر خفگی خواهد مرد .
 

دیفتری لوزه 

در ابتدای بیماری فقط در روی یکی ازلوزه ها و در یک نقطه کوچک وجود دارد که به رنگ سفید متمایل به زرد می باشد.
 
البته یکی دیگر از انواع دیفتری نوع پوستی است که در اثر رعایت نکردن بهداشت پدید می آید.از انواع نادر این بیماری نوع دیفتری چشمی می باشد. 4
 

چه عاملی سبب ابتلا به دیفتری می شود؟

نوعی باکتری به نام کورینه‌باکتریوم دیفتری سبب دیفتری می شود. این بیماری معمولا از طریق تماس فرد به فرد یا از طریق تماس با اشیائی که به این باکتری آلوده هستند مانند فنجان یا دستمال آلوده شیوع می یابد. همچنین ممکن است هنگامی که فرد آلوده عطسه، سرفه یا تنفس عمیق میکند به این ویروس آلوده شوید.

حتی اگر فرد آلوده نشانه ای از بیماری دیفتری را نشان ندهد، باز هم به مدت شش هفته پس از ابتلا به عفونت قادر به انتقال عفونت باکتریایی است.

باکتری ها اغلب بینی و گلو را آلوده می کنند. هنگامی که شما آلوده می شوید، باکتری ها مواد خطرناکی به نام توکسین آزاد می کنند.

این توکسین ها از طریق جریان خون شما پخش می شوند و اغلب باعث ایجاد پوشش ضخیم و خاکستری در این مناطق از بدن می شوند:

بینی

گلو

زبان

مجاری تنفسی

در برخی موارد، این سموم می توانند به سایر اعضای بدن، از جمله قلب، مغز و کلیه نیز آسیب برسانند.

این آسیب ها می توانند به عواقب احتمالا کشنده منجر شوند، مانند:

میوکاردیت، یا التهاب عضله قلب

فلج

نارسایی کلیه
 

علائم دیفتری چه هستند؟

علائم دیفتری اغلب در عرض دو تا پنج روز بعد از عفونت بروز میکنند.

برخی از افراد هیچگونه نشانه ای را تجربه نمی کنند، در حالی که برخی دیگر علائم خفیفی دارند که شبیه به سرماخوردگی هستند.

علائم قابل مشاهده و رایج دیفتری پوشش ضخیم و خاکستری در گلو و لوزه ها است.

سایر علائم رایج عبارتند از:

تب

لرز و احساس سرما

غدد لنفاوی متورم در گردن

سرفه با صدای بلند و لرزان

گلو درد

کبودی پوست

جاری شدن آب از دهان

احساس کلی ناراحتی یا تشویش

علائم دیگری که ممکن است با پیشرفت عفونت بروز کند، شامل موارد زیر می باشند:

دشواری در تنفس یا بلع

تغییر در بینایی

لکنت زبان

نشانه های شوک، مانند رنگ پریدگی و پوست خشک و بی روح

عرق کردن و ضربان قلب سریع

اگر بهداشت را رعایت نکنید یا در یک منطقه گرمسیری زندگی کنید، ممکن است به دیفتری پوستی مبتلا شوید. دیفتری پوستی معمولا باعث ایجاد زخم و قرمزی در ناحیه آلوده می شود. 1
 

چگونه دیفتری تشخیص داده می شود؟

پزشک شما احتمالا یک معاینه فیزیکی برای بررسی گره های لنفاوی متورم انجام خواهد داد.

آنها همچنین درباره سابقه پزشکی و علائمی که در اختیار دارید، از شما سوالاتی می پرسند.

پزشک شما ممکن است معتقد باشد که دیفتری دارید اگر یک پوشش خاکستری بر روی گلو یا لوزه ها داشته باشید.

اگر پزشک  نیاز به تایید و تشخیص بهتری داشته باشد، نمونه ای از بافت آسیب دیده را نمونه بردار می کند و آن را برای آزمایش به آزمایشگاه ارسال می کند.
 

چگونه مانع از آن شویم؟

با استفاده از آنتی بیوتیک ها و واکسن ها،  ابن بیماری قابل پیشگیری است. واکسن دیفتری DTaP نام دارد.

این واکسن به کودکان در سن های زیر داده می شود:

2 ماه

4ماه

6 ماه

15 تا 18 ماه

4 تا 6 سال

در موارد نادر، یک کودک ممکن است واکنش حساسیتی به واکسن داشته باشد. این مورد می تواند منجر به تشنج  شود، که بعدا خود از بین می رود. 

واکسن ها تنها 10 سال طول می کشند، بنابراین کودک شما مجددا باید در سن 12 سالگی واکسینه شود.

برای بزرگسالان توصیه می شود یک بار یک داروی تقویت کننده دیفتری- تتنوس-سوراخدار تهیه  کنید.

هر 10 سال بعد، شما واکسن tetanus-difteria (Td) خواهید گرفت. با انجام این مراحل می توانید از خود یا فرزندتان در آینده از دیفتری  محافظت کنید. 2
 

درمان

درمان بستگی به شدت علائم شما دارد. کزاز معمولاً با انواع درمان‌ها و داروها، از قبیل موارد زیر درمان می‌شود:

آنتی بیوتیک ها مانند پنی سیلین برای کشتن باکتری‌ها در بدن شما

ایمونوگلوبولین کزاز (TIG) برای خنثی کردن سم‌هایی که باکتری‌ها در بدن شما تولید کرده‌اند.

شل کننده‌های عضلانی برای کنترل اسپاسم عضلات

تزریق واکسن کزاز همراه با درمان

تمیز کردن زخم برای از بین بردن منبع باکتری

در برخی موارد، یک روش جراحی به نام دبرید زخم برای حذف بافت مرده یا آلوده استفاده می‌شود.

اگر دچار بلع و تنفس دشوار باشید، ممکن است نیاز به یک لوله تنفس یا دستگاه تهویه (دستگاهی که هوا را به داخل و خارج از ریه‌ها جابجا می‌کند) داشته باشید.

پیامدهای بیماری کزاز یا دیفتری

اسپاسم های عضلانی شدید در نتیجه کزاز می‌توانند عواقب جدی برای سلامتی در پی داشته باشند، از جمله:

مشکلات تنفسی ناشی از اسپاسم تارهای صوتی (لارنگواسپاسم) و اسپاسم های عضلاتی که تنفس را کنترل می‌کنند.

پنومونی (عفونت ریه‌ها)

آسیب مغزی به دلیل کمبود اکسیژن

ریتم قلب غیر طبیعی

شکستگی‌های استخوانی و شکستگی ستون فقرات به علت اسپاسم عضلانی و تشنج

عفونت‌ های ثانویه به علت ماندن طولانی مدت در بیمارستان. 3

پی نوشت:
1.www.rastineh.com
2.www.drdr.ir
3.www.yjc.ir
4.www.beytoote.com