همه چیز درباره عارضه منوراژی

علت خونریزی شدید قاعدگی

در برخی موارد، علت خونریزی شدید قاعدگی ناشناخته است، اما تعدادی از شرایط ممکن است باعث منوراژی شوند.

علل شایع آن عبارتند از:
 

عدم تعادل هورمون های جنسی

در طول یک چرخه قاعدگی عادی، تعادل بین هورمون های استروژن و پروژسترون میزان بافت پوشش رحم (آندومتر) که در دوران قاعدگی ریخته می شود را تنظیم می کند. اما عدم تعادل این هورمون ها باعث افزایش رشد بیش از حد آندومتر و خونریزی شدید می شود.

برخی از عوامل مانند سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS)، چاقی، مقاومت به انسولین و مشکلات تیروئید می توانند باعث عدم تعادل این هورمون ها شوند.
 

اختلال عملکرد تخمدان ها

در برخی موارد ممکن است تخمدان ها در طی چرخه قاعدگی، تخمک (تخمک گذاری) را آزاد نکنند در این شرایط بدن هورمون پروژسترون تولید نمی کند و تعادل بین هورمون ها مختل می شود.
 

فیبروئید رحم

فیبروئید رحم و حتی پولیپ ها که به صورت تومورهای غیر سرطانی (خوش خیم) در سال های باروری زنان ظاهر می شوند می توانند دوره قاعدگی زنان را طولانی تر و شدیدتر کنند.
 

سایر علل ها 

آدنومیوز، این وضعیت اغلب باعث خونریزی شدید و دوره های دردناک می شوند.

سرطان، سرطان رحم و سرطان دهانه رحم می تواند باعث خونریزی بیش از حد در دوران قاعدگی شود.

اختلالات خونریزی ارثی، برخی از اختلالات خونریزی می تواند باعث خونریزی غیر طبیعی در دوران قاعدگی شود.

عوارض بارداری، یک دوره شدید قاعدگی می تواند ناشی از سقط جنین و عوارض بارداری و اختلالات جفت باشد.

دستگاه داخل رحمی (IUD)، منوراژی یک اثر جانبی شناخته شده در استفاده از دستگاه داخل رحمی غیر هورمونی برای کنترل تولد است.

سایر شرایط پزشکی، تعدادی از بیماری های دیگر مانند بیماری های کبد یا کلیه، ممکن است با خونریزی شدید قاعدگی همراه باشند.

عوارض جانبی داروها برخی داروهای خاص، از جمله داروهای ضد التهاب، داروهای هورمونی مانند استروژن و پروژستین ها و ضد انعقاد کننده هایی مانند وارفارین (کوادمین، جانتوهن) یا آنوکساپارین (لوونوکس) می توانند در خونریزی شدید یا طولانی مدت قاعدگی نقش داشته باشند.
 

عوامل خطر خونریزی شدید قاعدگی

عوامل خطر که باعث این اختلال می شوند به عواملی مانند سن و وضعیت زن بستگی دارد، به نحوی که ترشح کم پروژسترون می تواند باعث خونریزی شدید قاعدگی شود. آسیب های رحمی مانند فیبروم ها، پولیپ ها و آدنومیوز خطر بروز خونریزی شدید قاعدگی در زنان با سنین باروری را افزایش می دهد. 1


 

نشانه ها

خونریزی نرمال در قاعدگی

هر 21 تا 35 روز اتفاق می افتد.

4 تا 5 روز به طول می انجامد.

کل خون از دست رفته دراین دوران حدود 2-3 قاشق سوپ خوری است (33 تا 44 میلی لیتر)

چرخه قاعدگی برای تمام خانم ها یکسان اتفاق نمی افتد. قاعدگی شما ممکن است منظم و یا نامنظم ، سبک و یا بسیار سخت، دردناک و یا بدون درد، طولانی و یا کوتاه باشد  و با این وجود به عنوان یک قاعدگی نرمال در نظر گرفته شود. در حالی که در منوراژی ،خونریزی قاعدگی حدود5 /5 قاشق سوپ خوری (81 میلی لیتر) و یا بیشتر خواهد بود .
 

علائم و نشانه های منوراژی

جریان خونی که یک یا چند تامپون یا پد بهداشتی را در طی یک ساعت خیس کند و این امر برای چند ساعت متوالی ادامه داشته باشد.

زمانی که برای کنترل خونریزی نیاز به 2 تامپون همزمان باشد.

دوران خونریزی بیش از 7 روز طول بکشد.

لخته های بزرگ خونی در خونریزی مشاهده شود.

خونریزی بسیار شدید بوده و در انجام فعالیت های روزمره شما اختلال ایجاد کند.

خستگی، کوفتگی، سستی و تنفس کوتاه (علائم کم خونی).
 

عوارض

 

خونریزی شدید و طولانی مدت

خونریزی شدید و طولانی مدت می تواند بروز بیماری های دیگری را نیز به همراه داشته باشد.
 

کم خونی فقرآهن

در این نوع از کم خونی، هموگلوبین کمتر از حد نرمال است.  هموگلوبین ماده ای است که گلبول قرمز خون را برای حمل اکسیژن به بافت های بدن توانا می سازد. کمبود هموگلوبین می تواند در نتیجه فقر آهن باشد. منوری ژیا آهن بدن را تخلیه کرده و ریسک آنمی فقر آهن را افزایش می دهد.

علائم آن شامل : رنگ زرد ، خستگی و بی حالی است . رژیم غذایی فرد نیز نقش بسیار مهمی در آنمی فقر آهن دارد. در بیشتر موارد آنمی خفیف است، ولی آنمی های خفیف نیز می توانند سبب خستگی و کوفتگی شوند. کم خونی های حد مرزی  و یا آنمی های شدید سبب تنفس کوتاه و بریده ، افزایش ضربان قلب وسر درد های شدید می شوند.
 

دردهای شدید و جدی

خونریزی های بسیار شدید معمولا با کرامپ های قاعدگی(dysmenorrhea) همراه است. گاهی کرامپ ناشی از منوراژی آنقدر شدید است که نیاز به دارو و یا در مواردی جراحی ضروری خواهد بود. 2
 

درمان منوراژی

درمان تخصصی برای اختلال منوراژی مبتنی بر عوامل مختلفی است ، از جمله:

تاریخچه کلی پزشکی

علت و شدت بیماری

تحمل بیمار نسبت به داروهای خاص و روش های درمانی

احتمال شدید تر شدن اختلال منوراژی

برنامه ریزی ها مرتبط به فرزندآوری

تاثیر شرایط بر سبک زندگی

نظر و ترجیح شخصی بیمار

دارو ها برای درمان منوراژی

درمان پزشکی برای اختلال منوراژی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
 

داروهای ضدالتهابی استروئیدی

مانند ایبوپروفن ، ناپروکسین سدیم به کاهش خونریزی در قاعدگی کمک می ‎کنند.
 

داروهای NSAID

به درمان گرفتگی های دردناک در دوره قاعدگی کمک می ‎کنند.
 

ترانکسامیک اسید

این دارو به کاهش میزان خونریزی در دوره قاعدگی کمک می ‎کند و فقط در زمان خونریزی باید مصرف شود.
 

داروهای ضدبارداری خوراکی

قرص های ضد بارداری می‎توانند به تنظیم چرخه قاعدگی و کاهش میزان خونریزی در آن کمک کنند.
 

داروی پروژسترون خوراکی

هورمون پروژسترون می‎تواند به اصلاح عدم تعادل هورمون و کاهش منوراژی کمک کند.
 

IUD هورمونی

این دستگاه داخل رحمی نوعی از پروژسترون بنام لوونورژسترول را آزاد می‎کند که باعث نازک شدن لایه رحم و کاهش میزان خونریزی و درد در دوره قاعدگی شود.

در صورتی که اختلال منوراژی به دلیل استفاده از داروهای هورمونی بروز پیدا کند، تغییر و یا قطع مصرف دارو به درمان این مشکل کمک خواهد کرد.

در صورتی که بیمار به دلیل اختلال منوراژی دچار کم خونی شده باشد، ممکن است پزشک برای او مصرف مکمل آهن را تجویز کند.

همچنین در صورتی که بیمار دچار کم خونی نشده باشد اما از کمبود آهن رنج می‎ببرد نیز، مصرف مکمل آهن برای او ضروری خواهد بود.


 

عمل جراحی برای درمان منوراژی

در صورت عدم موفقیت درمان با دارو ممکن است درمان منوراژی نیازمند انجام عمل جراحی باشد.
 

اتساع و کرتاژ (D&C)

در این روش پزشک برای کاهش خونریزی قاعدگی ، طی یک عمل جراحی، دهانه رحم را باز کرده و سپس بافت آستر رحم را ساکشن می‎کند، اگرچه این روش معمول است و خونریزی شدید را درمان می‎کند، در صورت عود مجدد منوراژی ممکن است نیازمند انجام روش های D&C اضافی در بیمار باشد.
 

آمبولیزاسیون شریان رحمی

برای خانم هایی که منوراژی در اثر فیبروم ایجاد می‎شود، هدف از این روش کوچک کردن هرگونه فیبروم در رحم با مسدود کردن شریان های رحمی و قطع خونرسانی آن ها است. در طی آمبولیزاسیون شریان رحمی، جراح سوند را از طریق شریان بزرگ در ران (شریال فمورال) عبور می‎دهد و آن را به شریان رحمی هدایت می‎کند (جایی که رگ خونی با موادی تزریق می‎شود که باعث کاهش جریان خون به فیبروم می‎شود).
 

جراحی سونوگرافی متمرکز شده

مشابه آمبولیزاسیون شریان رحمی، عمل جراحی سونوگرافی متمرکز، خونریزی ناشی از فیبروم ها را با کوچک کردن فیبروم ها درمان می‎کند.

در این روش از امواج فراصوت برای از بین بردن بافت فیبروئیدی استفاده می‎شود. در این روش هیچگونه برشی در بدن بیمار ایجاد نخواهد شد.
 

میومکتومی

این روش شامل انجام عمل جراحی به منظور برداشتن فیبروم های رحمی است. بسته به اندازه، تعداد و محل قرارگیری فیبروم ها، جراح ممکن است با استفاده از جراحی باز شکمی، از طریق ایجاد چندیدن برش کوچک (لاپاروسکوپی) یا از طریق دهانه رحم (هیستروسکوپی) عمل میومکتومی را انجام دهد.
 

فرسایش آندومتر

این روش شامل از بین بردن (قطع کرد) پوشش رحم (آندومتر) است. در این روش از لیزر، فرکانس رادیویی یا گرما استفاده شده و به این وسیله بافت آندومتر از بین می‎رود.

بعد از انجام عمل فرسایس آندومتر، اکثر بیماران، دوره های قاعدگی بسیار سبک تری را تجربه خواهند کرد.

بارداری بعد از انجام عمل فرسایش آندومتر عوارض جانبی زیادی به دنبال دارد و بنابراین در صورت انجام این روش درمانی استفاده از یک روش پیشگیری از بارداری به صورت موثر تا دوران یائسگی پیشنهاد می ‎شود.

برای انجام جراحی آندومتر از یک حلقه سیم الکتروشیمیایی برای از بین بردن پوشش رحم استفاده می‎شود.
 

هیسترکتومی

این روش درمانی به منظور برداشتن رحم و دهانه رحم صورت می‎پذیرد. این روش یک روش دائمی است که باعث عقیم سازی بیمار شده و دوره های قاعدگی را به پایان می‎رساند. عمل هیسترکتومی تحت بیهوشی بیمار انجام می‎شود و نیازمند بستری شدن بیمار است. برداشتن تخمدان ها در این روش درمانی، منجر به بروز یائسگی زودرس در او خواهد شد.

بسیاری از این اقدامات جراحی به صورت سرپایی انجام می‎شود؛ اگرچه ممکن است بیمار برای انجام عمل های جراحی ذکر شده نیازمند بیهوشی عمومی باشد، اما به احتمال زیاد بعد از گذشت یک روز از عمل جراحی می‎تواند مرخص شود. میومکتومی شکم یا هیسترکتومی معمولا نیازمند بستری شدن بیمار هستند. 3

پی نوشت:
1.www.pezeshket.com
2.www.mihanpezeshk.com
3.www.namnak.com