خوشا شيراز و وضع بي‌مثالش

شاعر : حافظ

خداوندا نگه دار از زوالش خوشا شيراز و وضع بي‌مثالش
که عمر خضر مي‌بخشد زلالش ز رکن آباد ما صد لوحش الله
عبيرآميز مي‌آيد شمالش ميان جعفرآباد و مصلا
بجوي از مردم صاحب کمالش به شيراز آي و فيض روح قدسي
که شيرينان ندادند انفعالش که نام قند مصري برد آن جا
چه داري آگهي چون است حالش صبا زان لولي شنگول سرمست
دلا چون شير مادر کن حلالش گر آن شيرين پسر خونم بريزد
که دارم خلوتي خوش با خيالش مکن از خواب بيدارم خدا را
نکردي شکر ايام وصالش چرا حافظ چو مي‌ترسيدي از هجر