منم که گوشه ميخانه خانقاه من است

شاعر : حافظ

دعاي پير مغان ورد صبحگاه من است منم که گوشه ميخانه خانقاه من است
نواي من به سحر آه عذرخواه من است گرم ترانه چنگ صبوح نيست چه باک
گداي خاک در دوست پادشاه من است ز پادشاه و گدا فارغم بحمدالله
جز اين خيال ندارم خدا گواه من است غرض ز مسجد و ميخانه‌ام وصال شماست
رميدن از در دولت نه رسم و راه من است مگر به تيغ اجل خيمه برکنم ور ني
فراز مسند خورشيد تکيه گاه من است از آن زمان که بر اين آستان نهادم روي
تو در طريق ادب باش و گو گناه من است گناه اگر چه نبود اختيار ما حافظ