منم که گوشه ميخانه خانقاه من است
شاعر : حافظ
دعاي پير مغان ورد صبحگاه من است |
|
منم که گوشه ميخانه خانقاه من است |
نواي من به سحر آه عذرخواه من است |
|
گرم ترانه چنگ صبوح نيست چه باک |
گداي خاک در دوست پادشاه من است |
|
ز پادشاه و گدا فارغم بحمدالله |
جز اين خيال ندارم خدا گواه من است |
|
غرض ز مسجد و ميخانهام وصال شماست |
رميدن از در دولت نه رسم و راه من است |
|
مگر به تيغ اجل خيمه برکنم ور ني |
فراز مسند خورشيد تکيه گاه من است |
|
از آن زمان که بر اين آستان نهادم روي |
تو در طريق ادب باش و گو گناه من است |
|
گناه اگر چه نبود اختيار ما حافظ |
|