مراقبت های طولانی مدت پس از فاجعه COVID-19

تصویر: انزوای خانه های مراقبت طولانی مدت برای محافظت از ساکنان در برابر COVID-19 نشان داد که چقدر مراقبت از جانب اعضای ملاقات کننده فامیل می آید. پرس کانادایی/رایان رمیورز
 
شکی نیست که COVID-19 پیامدهای مخربی در مراقبت طولانی مدت از ساکنان خانه های مراقبت، کارکنان و خانواده ها داشته است. رسانه ها داستان های دلخراشی در مورد وضعیت خانه های مراقبت و تصاویری از ساکنین که از پشت پنجره ها به نظاره می نشینند ارائه کرده اند. گزارش های متعددی عوامل مؤثر بر این فاجعه را مستند کرده اند و بار دیگر آن چه را که باید تغییر کند مشخص کرده اند.
 هرچه بیشتر بدانیم، بهتر می توانیم کار کنیم.با این حال، همان طور که اغلب در بلایا اتفاق می افتد، نشانه هایی از نوری که از ویرانی بیرون می آید وجود دارد. در این جا ما سه پیشرفت امیدوار کننده بر اساس پروژه تحقیقاتی فعلی خود، "COVID-19، خانواده ها و مراقبت های طولانی مدت" را برجسته می کنیم.
 

شوراهای خانواده

اول، همان طور که از طریق مصاحبه های خود با اعضای خانواده ها آموخته ایم، افراد بیشتری در شوراهای خانواده شرکت می کنند و شوراهای خانواده بیشتری در شکل گیری سیاست ها و شیوه ها بسیار مؤثر هستند.
 
شورای خانواده متشکل از خانواده و دوستان ساکنان خانه مراقبت طولانی مدت است. اگر چه وجود شوراهای خانواده در قانون خانه های مراقبت طولانی مدت مجاز است، اما گروه ها باید خود هدایت شوند و به طور دموکراتیک اداره شوند و اهداف خود را تعیین کنند. نقش کلی آنها در بهبود کیفیت زندگی برای ساکنان، می تواند شامل آموزش، حمایت از همسالان و پیگیری تغییرات مثبت در خانه ها و سیستم مراقبت طولانی مدت باشد. این که آیا شورای خانواده وجود دارد یا نه و نحوه عملکرد آن، در هر خانه متفاوت است و توسط آن خانه تعیین می شود.
 
 
در انتاریو، شوراهای خانواده در قانون حاکم بر مراقبت های طولانی مدت گنجانده شده اند، اما الزامی نیستند. مطمئناً شوراهای خانواده از دیرباز نقشی اساسی داشته اند. اما همه خانه ها دارای شوراهای فعال نبوده اند و همه شوراها اقدامی را انجام نداده اند که اقدامات همه گیری باعث تحریک آن اقدامات بوده باشد.
 
در دوران همه گیری:
 
* با قطع از زندگی روزمره قبل در خانه های مراقبت و محدودیت تأثیر آن بر تنهایی، تعداد بیشتری از اعضای خانواده به شوراها پیوستند.
 
* شوراها که از ارتباطات ضعیف خانه های مراقبت ناامید شده بودند، خود به وسایل ارتباطی بسیار مؤثری تبدیل شدند.
 
* شوراها که با رهنمودهای دولتی گیج کننده تحریک شده بودند، دستور العمل ها را دقیق تر بررسی کرده اند تا به منابع مهم اطلاعاتی برای خانواده ها و حتی گاهی برای مدیریت تبدیل شوند.
 
شوراهای بیشتری تلاش خود را در رابطه با خانه و دولت افزایش داده اند، از طریق شبکه های شورای خانواده ارتباط برقرار کرده و اطلاعات را در حوزه های قضایی به اشتراک گذاشته اند تا کار حمایتی خود را گسترش دهند. در عین حال، همه گیری، افراد بیشتری را در بین عموم مردم از شرایط مراقبت طولانی مدت آگاه و مصمم به تغییر کرده است.
داده های خوب منجر به تصمیم گیری های خوب می شود.

مشارکت های اساسی

دوم، ممنوعیت ورود خانواده ها به خانه های مراقبت، کمک های اساسی آنها را نمایان کرد. همان طور که مدت هاست در تحقیقات خود آموخته ایم، خانواده ها - که منظور ما اغلب زنان است – کاری بسیار بیشتر از بغل کردن انجام می دهند. آنها غذا و فعالیت های مناسب فرهنگی تهیه می کنند، لوازم و لباس های تمیز می خرند و در غذا خوردن و راه رفتن کمک می کنند. آنها نظارت، حمایت و تفسیر می کنند، و دندان ها را مسواک می زنند و موها را شانه می کنند – که این ها فقط برخی از راه هایی است که از طریق آنها آنان شکاف مراقبت را پر می کنند.
   
تصویر: یک گوشی هوشمند در دستان یک زن که تصویری از یک زن با ماسک و یک مرد روی ویلچر را نشان می دهد. استر هلادکوویچ تصویری از خودش و پدرش هاینز زیبل در اولین ملاقاتش از او در هشت ماه گذشته، که به دلیل محدودیت های COVID-19  ملاقات ممکن نبود، در اتاوا در ماه مه 2021 ، را در دست گرفته است. مطبوعات کانادا / جاستین تانگ
 آگاهی از تأمین تجهیزات حفاظتی شخصی، تعداد تخت ها و نحوه پیکر بندی آنها در خانه ها به توسعه برنامه هایی برای جدا سازی ساکنان آلوده کمک می کند. به عنوان مثال، یک زن که با عمه خود ملاقات کرد گفت:
 
"من صورتش را می شستم. من موهای او را کوتاه می کردم، زیرا او ترجیح می داد، به جای استخدام کسی، من این کار را انجام دهم. و من به او کمک می کردم که مرتب بماند. دست هایش اغلب کثیف بود، بنابراین من دست های او را خیس می کردم تا آنها را تمیز کند. من به او کمک می کردم که پروتزهایش را تمیز کند، دندان هایش را مسواک بزند، و دهانش را بشوید. و من در تماس با خانواده به او کمک می کردم. "
 
او همچنین صندلی چرخدار عمه اش را تمیز می کرد و هر چیزی را که متوجه می شد خوب به نظر نمی رسید، تمیز می کرد. او توجه کارکنان را به نیازهای عمه اش، مانند عینک گم شده اش، جلب می کرد، و عمه اش را بیرون می برد.
 
"من او را بیرون می بردم، و این برای من یک کار بزرگ بود زیرا آنها حقِ داشتنِ هوای تازه را تداشتند. من تا آن جا که می توانستم او را بیرون می بردم حتی اگر فقط یک گردش به سمت پیاده رو و برگشت بود. و او واقعاً عاشق بیرون بودن و بو کردن هوا و دیدن ترافیک بود. منظورم این بود که او اهمیتی نمی داد که در بیرون چیست. این درست مثل این بود که بخشی از زندگی باشی. "
 
با ممنوعیت ملاقات با خانواده، هیچ یک از این جنبه های مراقبت برای عمه وی در پی COVID-19 ارائه نشد.
 
اگر چه کمبود پرسنل در طول همه گیری بحرانی بود، غیبت های خانوادگی نشان می داد که کمبودهای مزمن پرسنل قبل از همه گیری باعث شده است که خانه ها برای مراقبت های وسیع هر روز وابسته به بستگان باشند.
کشورهای دارای مقررات متمرکز و سازماندهی مراکز مراقبت طولانی مدت عموماً موارد کمتری از ابتلا و مرگ و میر ناشی از COVID-19 را دارند.

مراقبت ضروری

ثالثاً، ممنوعیت بازدید کنندگان، همراه با انزوای اجباری ساکنان در اتاق های خود و فشار کارکنان برای تمرکز بر مراقبت های بالینی، ماهیت اساسی مراقبت های اجتماعی و خدماتی را که اغلب به عنوان مکمل رد می شوند، برجسته کرد. این ها شامل غذا، لباس، خانه داری و لباسشویی می شوند.
 
پس از استقرار نیروهای مسلح برای ارائه کمک در خانه های مراقبت طولانی مدت در بحران COVID-19، گزارشی بر عدم وجود این خدمات اساسی و عدم مراقبت های اجتماعی حیاتی تأکید می کرد. به طور خاص، به "عدم مشاهده حمایت روانشناختی از این ساکنان"، عدم وجود ملحفه تمیز و عدم دسترسی به تغذیه کافی اشاره شده است.
   
تصویر: مردی از پنجره به مرکز اجتماع Camilla Care در می سیساگا، آنتونیو نگاه می کند و مشرف به صلیب هایی است که نشان دهنده افرادی است که در طول همه گیری COVID-19 جان باختند. پرس کانادا/ناتان دنت
 
تصاویر شگفت انگیز ساکنان در پنجره ها و گزارش مرگ ناشی از انزوا نیز نشان دهنده عدم مراقبت اجتماعی است. مراقبت های بالینی بدون شک ضروری است، اما COVID-19 نشان می دهد که برای زندگی کافی نیست.
 افرادی که در مراکز مراقبت طولانی مدت و اقامتگاه سالمندان زندگی می کنند، با اقدامات انجام شده برای جلوگیری از شیوع COVID-19 ، زندگی شان به طور نامتناسب تحت تأثیر قرار گرفته است. شکی نیست که ما باید سخت کار کنیم تا مطمئن شویم که این بار درس های آموخته شده از بیماری همه گیر بار دیگر با گذر بحران فوراً فراموش نشود. این شامل حمایت از خانواده ها و شوراهای خانواده می شود. همچنین به معنای شناخت طیف وسیعی از مراقبت های اساسی است.
 

کنترل COVID-19 در خانه های مراقبت طولانی مدت

 
تصویر: گلهایی روی نیمکت رو به روی خانه مراقبت Orchard Villa درPickering ، Ont.  در 27 آوریل 2020. مطبوعات کانادا / فرانک گان
 
افرادی که در مراکز مراقبت طولانی مدت و اقامتگاه سالمندان زندگی می کنند، با اقدامات انجام شده برای جلوگیری از شیوع COVID-19 ، زندگی شان به طور نامتناسب تحت تأثیر قرار گرفته است. علاوه بر مواردی مانند فاصله گذاری اجتماعی و شستن دست ها، سیاست های کشور و سایر کشورها، شاملِ قرنطینه در اتاق های جداگانه و دسترسی محدود یا عدم دسترسی به اعضای خانواده، که اغلب مراقبان نیز هستند، شده است.
 
مؤسسه کانادایی اطلاعات سلامت (CIHI) (Canadian Institute for Health Information) به جمع آوری و ارائه داده های مربوط به سیستم های سلامتی کشور و ارائه تجزیه و تحلیل قابل مقایسه عملکرد آنها اختصاص داده شده است. پس از سه ماه اول تجربه COVID-19، ما نحوه مدیریت COVID-19 را در کشورهای مختلف در شرایط مراقبت طولانی مدت بررسی کردیم.
 تصاویر شگفت انگیز ساکنان در پنجره ها و گزارش مرگ ناشی از انزوا نیز نشان دهنده عدم مراقبت اجتماعی است. اقدامات محدود کننده پاسخی به تهدید وحشتناکی بود که سلامت عمومی را تهدید می کرد. لازم به یاد آوری است که در مدل سازی اولیه بهار، همه گیری COVID-19 در کانادا همان مسیری را دنبال می کرد که در ایتالیا وجود داشت. تمام سطوح دولتی در کانادا اقدامات فوق العاده ای را برای جلوگیری از تجمع بیش از حد سیستم های بیمارستانی کشور با بیماران COVID-19  انجام دادند.
 

تأثیر COVID-19 در مراقبت های طولانی مدت

در حالی که کشور در مدیریت تأثیر بر بیمارستان ها تا حد زیادی موفق بوده است، اما در مورد امکانات مراقبت طولانی مدت نمی توان همین را گفت. بیش از 80 درصد از مرگ و میر ناشی از COVID-19 در کشور تحت مراقبت طولانی مدت بوده است.
 
در 25 ژوئن، CIHI  یک تحلیل بین المللی منتشر کرد که نشان می دهد چگونه کانادا را در پاسخ به COVID-19 در مراقبت طولانی مدت با 16 کشور دیگر سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD) مقایسه می کند. تجزیه و تحلیل بر سه حوزه مقایسه متمرکز شده است: موارد و مرگ و میر، ویژگی های سیستم سلامت پایه، و واکنش سیاست.
   
تصویر: یک کارگر مراقبت از خانه در خارج از خانه مراقبت طولانی مدت Orchard Villa در پیکرینگ، انتاریو، در 26 مه 2020 نشان داده می شود. پرس کانادا/فرانک گان
 همه گیری، افراد بیشتری را در بین عموم مردم از شرایط مراقبت طولانی مدت آگاه و مصمم به تغییر کرده است.در زمان نهایی شدن گزارش ما، تعداد موارد گزارش شده از مرگ و میر ناشی از بیماری کووید -19 در بین مراقبت های طولانی مدت در سراسر جهان از 28 در استرالیا تا 30،000 در ایالات متحده و بیش از 10،000 در هر یک از کشورهای فرانسه، ایتالیا، اسپانیا و انگلستان متفاوت بوده است.
 

کانادا و  OECD

در حالی که نرخ کلی مرگ و میر COVID-19 کانادا در مقایسه با سایر کشورهای OECD نسبتاً پایین است (176 مرگ در میلیون نفر در کانادا در مقابل متوسط 266 مرگ در میلیون نفر ​​OECD) ، این بالاترین درصد مرگ و میر در مراقبت های طولانی مدت است. بیش از 5000 نفر از ساکنان خانه های مراقبت طولانی مدت جان خود را از دست داده اند. به عبارت دیگر، این خانه های مراقبت طولانی مدت کشور است که باعث مرگ و میر ناشی از COVID-19 می شود.
 
در حالی که خواندن اعداد و آمار این گزارش دشوار است، در آن درس هایی وجود دارد که می توانیم از آن استفاده کنیم. کانادا می تواند از نگاه مقایسه ای به سایر کشورها بهره مند شود. استرالیا، اتریش، هلند، مجارستان و اسلوونی اقدامات پیشگیرانه اجباری را در خانه های مراقبت طولانی مدت همزمان با دستورات ماندن در خانه و تعطیلی عمومی اجرا کردند و در مراقبت های طولانی مدت تعداد کمتری از عفونت ها و مرگ و میر ناشی از COVID-19 را داشتند.
   
تصویر: مرگ و میر ناشی از COVID-19 تا 25 مه 2020 در ساعت 9 بعد از ظهر: تعداد در میلیون نفر جمعیت (مراقبت های کلی و طولانی مدت) (CIHI) . ارائه شده توسط نویسنده
 رسانه ها داستان های دلخراشی در مورد وضعیت خانه های مراقبت و تصاویری از ساکنین که از پشت پنجره ها به نظاره می نشینند ارائه کرده اند. بسیاری از اقدامات کنترلی تأثیر داشت. این ها شامل آزمایش و ردیابی گسترده COVID-19 در خانه ها، بخش های جدا شده برای مدیریت خوشه ها، ارائه حمایت های اضافی برای کارگران مانند افزایش نیروی انسانی، تیم های تخصصی و تجهیزات حفاظتی شخصی است.
 
این گزارش همچنین نشان داد که کشورهای دارای مقررات متمرکز و سازماندهی مراکز مراقبت طولانی مدت عموماً موارد کمتری از ابتلا و مرگ و میر ناشی از COVID-19 را دارند. با این حال، اطلاعات بیشتری در کشور مورد نیاز است تا ارزیابی شود که چگونه مدل های سازمانی، در میان عوامل دیگر، بر نتایج تأثیر می گذارد.
 

اقدامات محلی

ما همچنین می توانیم اقدامات محلی اضافی در کشور را که مؤثر نشان داده شده است، بررسی کنیم.
 
به عنوان مثال، درKingston ، Ont. ، ترکیبی از بازرسی های اولیه اقدامات کنترل عفونت در خانه، در دسترس بودن پزشکان برای پیگیری سؤالات در مورد شیوه ها، و همچنین مشارکت قوی بین مراقبت های طولانی مدت، بهداشت عمومی و محلی بیمارستان ها باعث شده است که هیچ عفونت مراقبت طولانی مدت در داخل و اطراف ناحیه کینگستون تا به امروز وجود نداشته باشد.
   
تصویر: علائم هشداردهنده و اطلاعات مربوط به COVID-19 به همراه ایستگاه ضد عفونی کننده دست در داخل درهای خانه مراقبت طولانی مدت Hillsdale Terraces در اوشاوا، انتاریو، در 5 آوریل 2020 نشان داده شده است. پرس کانادا/داگ آیوز
 
در همین حال، بریتیش کلمبیا تا کنون در کنترل گسترش همه گیر تسهیلات موفق بوده است و تمام کارکنان مراقبت های طولانی مدت را به مدت شش ماه به عنوان کارمند عمومی در اختیار خود قرار داده است، و حقوق نسبی، کار تمام وقت و مزایای مرخصی استعلاجی را در اختیار کارگران قرار داده است. این امر به کارکنان اجازه می دهد که در صورت مواجهه با COVID-19  مرخصی بگیرند، وقت خود را صرفاً به یک مرکز اختصاص دهند و همچنین اطلاعات بهداشت عمومی را ساده کنند.
 
آگاهی از تأمین تجهیزات حفاظتی شخصی، تعداد تخت ها و نحوه پیکر بندی آنها در خانه ها به توسعه برنامه هایی برای جدا سازی ساکنان آلوده کمک می کند. داده های مربوط به سطوح کارکنان، از جمله تعداد کارهایی که در خانه های متعدد انجام می شود به شناسایی شکاف ها در سراسر کشور کمک می کند. انجام آزمایشات زودتر و جامع تر از پرسنل مراقبت و مراقبت های طولانی مدت، داده های مربوط به میزان عفونت در ساکنان و کارکنان را بهبود می بخشد، که هم برای شناسایی و هم برای کنترل شیوع بیماری ها کلیدی هستند.
 

اهمیت داده ها

در کشور، ما اطلاعات بالینی غنی ای برای ساکنان خانه های مراقبت طولانی مدت داریم. این به خانه ها اجازه می دهد تا مراقبت های خود را برنامه ریزی کنند، نحوه عملکرد آن را ارزیابی کرده و خطر را کنترل کنند (مانند خطر زخم های فشاری یا افتادن). این داده ها از اقدامات کیفیتی گزارش شده از جمله سقوط، بدتر شدن افسردگی یا بدتر شدن درد، پشتیبانی می کند. گسترش داده های مراقبت بلند مدت به همه استان ها، گزارش کامل کیفیت اقدامات مراقبتی را ممکن می سازد. گزارش یک مجموعه استاندارد از شاخص های پان کانادایی می تواند به بهبود کیفیت مراقبت از همه افرادی که در خانه های مراقبت طولانی مدت زندگی می کنند، کمک کند.
 
در نهایت، ما می دانیم که داده های خوب منجر به تصمیم گیری های خوب می شود. با اطلاعاتی که در اختیار داریم و فرصتی برای شروع جمع آوری و استفاده از اطلاعات بیشتر، اتخاذ تصمیمات بهتر امکان پذیر است. هزاران نفر در سراسر کشور - از هر قشری که هستند - فداکاری های قابل توجهی را برای حفاظت از دیگران انجام داده اند. وقتی از آنها می خواهیم این کار را دو باره انجام دهند، ما بهترین توضیح ممکن را در مورد چرایی این امر به آنها بدهکار هستیم.
 
هرچه بیشتر بدانیم، بهتر می توانیم کار کنیم.
 
منبع:
پت آرمسترانگ، ژاکلین کویینیر، روت لوندز، York University, Canada، هیو آرمسترانگ، Carleton University، جیمز استراترز، Trent University، دیوید اوتول، Queen's University, Ontario