به خشک ريش گري در هري نديدستي

شاعر : انوري

ز هجو روي سياهي که نوبتي بيندبه خشک ريش گري در هري نديدستي
که مرغ ذکر تو تا جاودان از آن چيندکنون به خيمه زدن دانه‌اي پراکندي
چنان نشنيد کان شيوه عقل بگزينددر آن دو لفظ سخن چاردست و پاي شتر
که چوب خيمه در آن نيز نيک بنشيندمکن به عذر و تلطف دل مرا درياب