اميد و بيم دهد خلق را مسخر خويش

شاعر : انوري

بدين دو خويشتن از خلق بازپس دارماميد و بيم دهد خلق را مسخر خويش
هزار ناکس پيشم گرش به کس دارممرا چو در دل از اين هر دو هيچ نيست ازو