آتش عشق تو ديد صبرم و سيماب شد

شاعر : خاقاني

هستي من آب گشت، آب مرا آب شد		آتش عشق تو ديد صبرم و سيماب شد
سوخته چون سيم گشت، کشته چو سيماب شد		از تف عشق تو دل در کف سودا فتاد
کوره عجب گرم بود سوخته پرتاب شد		سوخت مرا عشق تو جان به حق النار برد
چشم تو با زلف گفت، زلف تو در تاب شد		دوش گرفتم به گاز نيمه‌ي دينار تو
بس که سر شبروان، در شب مهتاب شد		شب همه مهتاب و من کردم سربازيي
باک نکردم که صبح آفت نقاب شد		هم به پناه رخت نقب زدم بر لبت
خاصه وفا در جهان گوهر ناياب شد		اين چه حديث است باز من که و عشق تو چه
عمر سبک پاي گشت، بخت گران خواب شد		چيست به ديوان عشق حاصل کارم جز آنک
هرچه شبان پروريد روزي قصاب شد		هستي خاقاني است غارت عشق اي دريغ

#شعروادب #دیوان اشعار #خاقانی #اشعار خاقانی

مقالات مرتبط

تازه های مقالات

ارسال نظر

نظرات کاربران