ز ژاژ مطين که طيان نمايد | | ملک منطق الطير طيار داند |
سرير کيان تاج کيوان نمايد | | بماناد شاه جهان کز جلاش |
نه عمري که تا حشر پايان نمايد | | برات بقا باد بر دست عمرش |
که دور فلک هفت بنيان نمايد | | قوي چار بينان ارکانش چندان |
که اکسير زرهاي آبان نمايد | | شه اختران زان زر افشان نمايد |
زر سامري نقد ميزان نمايد | | برآرد ز جيب فلک دست موسي |
چه معني که معلول و حيران نمايد | | نه خورشيد هم خانهي عيسي آمد |
نه نارنج و زر هر دو يکسان نمايد | | ز نارنج اگر طفل سازد ترازو |
ز خورشيد نارنج گيلان نمايد | | فلک طفل خوئي است کاندر ترازو |
که ابر خزان چتر سلطان نمايد | | مگر خيمه سلطان انجم برون زد |
شمر سينهي باز خزران نمايد | | هوا پشت سنجاب بلغار گردد |
به زرنيخ تصوير بستان نمايد | | به دمهاي سنجاب نقاش آبان |
از آن صدرهي روز نقصان نمايد | | به دامان شب پارهاي در فزايد |
بر آقسنقر آثار خذلان نمايد | | قراسنقر آنگه که نصرت پذيرد |
نثار سر شاه کيهان نمايد | | خزان از درختان چو صبح از کواکب |
که تاج سر آل سامان نمايد | | شهنشاه اسلام خاقان اکبر |
که کمتر غلامش قدرخان نمايد | | سپهدار اسلام منصور اتابک |
سر تيغ بهرام افسان نمايد | | سر آل بهرام کز بهر تيغش |
که خاک درش آب حيوان نمايد | | سکندر جهادي و خضر اعتقادي |
کيومرث طهمورث امکان نمايد | | جهان دار شاه اخستان کز طبيعت |
روان سوز دجال طغيان نمايد | | به تاييد مهدي خصالي که تيغش |
سگي حلقه در گوش فرمان نمايد | | فلک در بر او چو چوب در او |
کمالش ز بابل خراسان نمايد | | قبولش ز هاروت ناهيد سازد |
ز جودش جهان مست احسان نمايد | | ز باسش زمان دست انصاف بوسد |
عقيم خزان بکر نيسان نمايد | | ز يک نفخهي روح عدلش چو مريم |
ازو حامل تازه زهدان نمايد | | عجوز جهان مادر يحيي آسا |
که هر ناخنش معن و نعمان نمايد | | به ناخن رسد خون دل بحر و کان را |
تصاوير اين هفت ايوان نمايد | | ز يک عکس شمشيرش اين هفت رقعه |
فلک حلقه و ماه سندان نمايد | | در ايوان شاهي در دولتش را |
عدو را که بيمار عصيان نمايد | | مزور پزد خنجر گوشت خوارش |
که سرسام سوداش بحران نمايد | | خيالي که بندد عدو را عجب ني |
تيمم گهي در بيابان نمايد | | اگر بوي خشمش برد مغز دريا |
چو درياش نيلوفرستان نمايد | | وگر رنگ عفوش پذيرد بيابان |
زباني مقامات رضوان نمايد | | وگر باد خلقش وزد بر جهنم |
شماخي نظير صفاهان نمايد | | ز گل شکر لفظ و تفاح خلقش |
هزاهز در اقليم توران نمايد | | در اقليم ايران چو خيلش بجنبد |
ملک شاه طفل دبستان نمايد | | به تعليم اقليم گيري ملک را |
علي الروس در روس و الان نمايد | | تف تيغ هنديش هندوستان را |
هم از سگ نژادان شيطان نمايد | | اگر خود فرشته شود بد سگالش |
امير آخورش شاه ختلان نمايد | | چو بر خنگ ختلي خرامد به ميدان |
فنا خسرو و تخت ايران نمايد | | پلاس افکن آخور استرانش |
چو ماه از کواکب سپه ران نمايد | | شبي کز شبيخون کشد تيغ چون خور |
زحل خود و مريخ خفتان نمايد | | ز شاه فلک تيغ و مه مرکب او |
که حراقش اروند و ثهلان نمايد | | شراري جهد ز آهن نعل اسبش |
اجل ساقي و وحش مهمان نمايد | | ز بس کاس سرها و خون جگرها |
همه رنگ زرنيخ و قطران نمايد | | لب و کام وحش از دل و روي خصمان |
بر اين حصن فيروزه غضبان نمايد | | چو پيکانش از حصن ترکش برآيد |
از آن خرمگس رنگ پيکان نمايد | | اسد گاو دل، کرکسان کلک زهره |
چو قلعي حل کرده لرزان نمايد | | تن قلعهها پيش پولاد تيغش |
که البرز تخم سپندان نمايد | | بر گرز سندان شکافش عجب ني |
سپهر از سر عجز حيران نمايد | | در اعجاز تيغ ملک بوالمظفر |
بر او فتح روئين دژ آسان نمايد | | چو روئين تن اسفنديار است هر دم |
عروس ظفر در شبستان نمايد | | از آنگه که بالغ شد اقبالش او را |
نه تعويذ جان، حرز ايمان نمايد | | مرا بين که آيات ابيات مدحش |
کز او گوشها بحر عمان نمايد | | بديهه همي بارم از خاطر اين در |
وگر عنصري جان حسان نمايد | | ازين شعر خجلت رسد عنصري را |
زبان ساحر و خامه ثعبان نمايد | | بخندم به نظم هر ابله اگر چه |
بر آن نخل مومين که علان نمايد | | بلي نخل خرماي مريم بخندد |
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}