عيدي است فتنه‌زا ز هلال معنبرش

شاعر : خاقاني

دل کان هلال ديد نشيند برابرشعيدي است فتنه‌زا ز هلال معنبرش
ديوانه‌ي هوا ز هلال معنبرشآري چو فتنه عيد کند شيفته شود
هم عيد و هم هلال بديدم بر اخترشمن شيفته چو بحر و مسلسل چو ابر از آنک
تا نعل برنهاد چو هاروت کافرشماندم چو کودکان به شب عيد بي قرار
کز نيکويي چو عيد عزيز است منظرشمهجور هفت ماهه منم ز آن دو هفته ماه
تا چار ماه روزه گشايم به شکرشچون ماه چار هفته رسيدم به بوي عيد
ز آن رخ دهد که گندم گون است پيکرشگر صاع سرسه بوسه به عيدي دهد مرا
شب روز عيد کرد مرا ماه اسمرشدوشم در آمد از در غم خانه نيم‌شب
رومي سلب حمايل و زنار دربرشعيد مسيح رويش و عود الصليب زلف
شوريده زلف و مقنعه‌ي عيد بر سرشدستار در ربوده سران را به باد زلف
آب چه مقنع و ماه مزورشبرده مهش به مقنعه عيدي و چاه سيم
بر جانم از شناعه زدن کرد زيورشبر کوس عيد آن نکند زخم کان زمان
من همچو خوشه سجده کنان پيش عرعرشگيسو چو خوشه بافته وز بهر عيد وصل
چشمم چو طشت خون ز رقيب جگر خورشجان ريختم چو بلبله بر عيد جان خويش
در طشت خون بديدم ماه منورشدر طشت آب ديد توان ماه عيد و من
ديدم به صبح نيم هلال سخنورشبيني هلال عيد به هنگام شام و من
آتش ز لاله برگ و چليپا ز عنبرشچون ديدمش که عيد سده داشت چون مغان
مي‌ديدمش ز دور و نرفتم فراترشآن آتشي که قبله‌ي زردشت و عيد اوست
چون نيشکر چگونه مزم آتش ترشدر کعبه کرده عيد و ز زمزم مزيده آب
عيد است و نورهان شده ملک سکندرشبودم در اين که خضر درآمد ز راه و گفت
پس پيش کش به حضرت شاه مظفرشخاقانيا وظيفه‌ي عيدي بيار جان
شش روز و پنج وقت ز چار اصل گوهرشخاقان اکبر آنکه دو عيد است در سه بعد
تا رنگ يافت گوهر ذات مطهرشبل شش هزار سال زمان داشت رنگ عيد