مانند علي سرخ عضنفر توئي ارچه | | در بيشهي صولت چو علي شير وغائي |
گر تيغ علي فرق سري يک سره بشکافت | | از نسل فريدوني نز آل عبائي |
روزي که بر اعدا کني آهنگ شبيخون | | البرز شکافي تو اگر گرز گرائي |
آوازهي کوست نپذيرد به صدا کوه | | خود روزبه آئي که شه روز بهائي |
از گرد سياه سپهت بر تن گردون | | ترسد که شود سست دل از سخت صدائي |
اين يک تنه صد لشکر جرار چو خورشيد | | قطني شود اين ازرق عين الرسائي |
محتاج به لشکر نهاي ايرا که ز دولت | | کرايش اين دائرهي سبز وطائي |
دولت نبرد منت رسمي و معاشي | | دارندهي لشکرگه اين هفت بنائي |
جمشيد کياني، نه که خورشيد کياني | | قرآن چه کند زحمت بوعمرو و کسائي |
چون فضل ربيعي، نه که چون فصل ربيعي | | کز نور عياني، همه رخ عين سنائي |
قدر توبر افلاک سپه راند و پسش گفت | | کز جود طبيعي همه لطفي و نمائي |
از طالع ميلاد تو ديدند رصدها | | ما در تو نگنجيم که بس تنگ فضائي |
تسيير براندند و براهين بفزودند | | اختر شمران، رومي و يوناني و مائي |
کردند همه حکم که رد پانصد و هشتاد | | هيلاج نمودند که جاوي بقائي |
خواهند ز تو امن، فزع يافتگان ز آنک | | ابخاز به دست آوري و روم گشائي |
گرچه ملک الغرب توئي تا ابد، اما | | در ظلمت و در خوف چراغي و رجائي |
هرچند که لنبک دهد آسايش بهرام | | بر تخت خراسان ملک الشرق توشائي |
صد منزل از آن سوي فلک رفت ثنايت | | بهرام به شاهي به و لنبک به صقائي |
زلزال فنا گر بدرد سقف جهان را | | وز قدر تو صد منزل از آن سوي ثنائي |
ايران به تو شد حسرت غزنين و خراسان | | توسد همه رخنهي زلزال فنائي |
في وصف معاليک معاني تناهت | | چون گفتهي من رشک معزي و سنائي |
جان پيشکشت سازم اگر پيش من آئي | | افديک به نفسي و معاديک فدائي |
سر نعل بهاي سم اسبت کنم آن روز | | دل روي نمايت دهم ار روي نمائي |
دل جاي تو شد، خواه روي خواه نشيني | | کائي به کمين دل من ران بگشائي |
خورشيد مني، من به چراغت طلبم ز آنک | | بر تو نرسد حکم که تو خانه خدائي |
گه گه به سر روزن چشمم گذري تيز | | من در شب هجران و تو در ابر خفائي |
اين غارت جان چيست خود اين جنگ تو با کيست؟ | | بيمار توام باز نپرسي و نيائي |
هيچ افتدت امشب که بر افتادگي من | | گرگ آشتيي کن، مکن اين گرگ ربائي |
يا بر شکر خويش مرا خواني مهمان | | رحم آري و بر کاهش جانم نفزائي |
تو بر جگري دست نيالائي و حقا | | يا بر جگر ريش به مهمان من آئي |
خستي دل خاقاني و روزيش نپرسي | | جز بر جگري نيست مرا دست روائي |
او در سخن از نابغه برده قصب السبق | | کاي خستهي پيکان من آخر تو کجائي |
کيخسرو ايران ملک المغرب کز قدر | | چون خسرو نعمان کرم از حاتم طائي |
داراي ملوک عجم، اسکندر ثاني | | بر خسرو توران رسدش بار خدائي |
اقليم گشائي که ز جاسوسي عدلش | | کز چشمهي جودش نکند خضر جدائي |
شاهي که دهد صدمهي کرناي فتوحش | | بيجاده نيارد که کند کاه ربائي |
توقيع ملک ديد جهان گفت زهي حرز | | گوش کر پيران فلک را شنوائي |
شمشير ملک ديد هدي گفت فديناک | | هم داعيهي امني و هم دفع وبائي |
در شانهي دست ظفر آئينهي غيبي | | طاغوت پرستان را طاعون و بلائي |
از سهم تو زنگار گرفت آينهي چرخ | | هم آينه هم صيقل شمشير قضائي |
اي تيغ ملک در کف رخشانش همانا | | کز آينهي مملکه زنگار زدائي |
ذوق تو برد عارضهي احمقي از خصم | | در چشمهي حيوان ورق زهر گيائي |
اي نيزهي شاه، اي قلم تختهي نصرت | | احسنت زهي زهر که ترياق شفائي |
اي دست ملک بخبخ اگر ساغر و شمشير | | از نقطهي دولت الف عز و علائي |
اي جود ملک واهب رزقي و جهان را | | ماهي و نهنگند، تو درياي سخائي |
اي رايت شه نادره لرزاني و قائم | | اميد به توست و تو ضماندار وفائي |
اي پرچم رايات ملک چشم بدت دور | | بحر عدني گوئي يا کوه صفائي |
چون نقش بصر در سيهي نور سپيدي | | کز پر غراب آمده در فر همائي |
هستي حجر الاسود و کعبه علم شاه | | چون زلف بتان در ظلمان اصل ضيائي |
اي نامزد خاتم جمشيد که بر تو | | تا کعبه به جاي است بر آن کعبه بجائي |
اي راي ملک ذات سپهري که دو وقت | | ختم است جهانداري و حقا که سزائي |
اي تحت لوايت همه آفاق، ندانم | | يا صاعقه خشمي تو و يا ابر رضائي |
چون آدم و داود خليفه توئي از حق | | ظل ملک العرشي يا عرش لوائي |
گر رحمت حق هست عطا پاش و خطا پوش | | حق زي تو پناهد که پناه خلفائي |
هست از تو عطاها و خطا نيست زهي شاه | | تو رحمت حق بر همه آفاق عطائي |
بهرام اسد هيبتي ار چه که به بخشش | | عيسي عطائي، ملک الموت خطائي |
چون ماه همه عزم و چو شعري همه سعدي | | خورشيد فلک همت و برجيس حيائي |
بودند کيان بهتر آفاق و نيايت | | چون تير همه فهم و چو کيوان همه رائي |
رستم ظفري بل که فرامرز شکوهي | | بهتر ز کيان بود و تو بهتر ز نيائي |
در کشور دولت چو نبي شهر علومي | | جمشيد فري بل که کيومرث دهائي |
امسيت و خيل الشعرا تحت لوائي | | اصبحت و راس الامرا تحت جناحيک |
ختم الامرائي به و ختم الشعرائي | | درشان تو و من به سخا و سخن امروز |
کز عدل قبول آور اخلاص دعائي | | باد از مدد عدل تو پيوند حياتت |
ادريس بقا باش که فردوس لقائي | | بر تخت شهنشاهي و در مسند عزت |
کورا ابد الدهر جهاندار تو بائي | | دادار جهان مشفق هر کار تو بادا |
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}