چه خوش داشت نظم روان عنصري | | به تعريض گفتي که خاقانيا |
ز ممدوح صاحبقران عنصري | | بلي شاعري بود صاحبقران |
غزلگو شد و مدحخوان عنصري | | ز معشوق نيکو و ممدوح نيک |
نکردي ز طبع امتحان عنصري | | جز ار طرز مدح و طراز غزل |
به مدح و غزل درفشان عنصري | | شناسند افاضل که چون من نبود |
نکردي به سحر بيان عنصري | | که اين سحر کاري که من ميکنم |
به يک شيوه شد داستان عنصري | | ز ده شيوه کان حيلت شاعري است |
همان شيوهي باستان عنصري | | مرا شيوهي خاص و تازه است و داشت |
که حرفي ندانست از آن عنصري | | نه تحقيق گفت و نه وعظ و نه زهد |
ز محمود کشور ستان عنصري | | به دور کرم بخششي نيک ديد |
ز يک فتح هندوستان عنصري | | به ده بيت صد بدره و برده يافت |
ز زر ساخت آلات خوان عنصري | | شنيدم که از نقره زد ديگدان |
خسک ساختي ديگدان عنصري | | اگر زنده ماندي در اين دور بخل |
پريوار جز استخوان عنصري | | نخوردي ز خوانهاي اين مردمان |
زدي بوسه چون پر نان عنصري | | به بوي دو نان پيش دونان شدي |
چو من در نيام دهان عنصري | | ز تير فلک تيغ چستي نداشت |
چو من در سه شاخ بنان عنصري | | ز ني دور باش دو شاخي نداشت |
بزرگ آيت و خرده دان عنصري | | نبوده است چون من گه نظم و نثر |
نبود آفتاب جهان عنصري | | به نظم چو پروين و نثر چو نعش |
نه سحبان يعرب زبان عنصري | | اديب و دبير و مفسر نبود |
به زر بود خرم روان عنصري | | چنانک اين عروس از درم خرم است |
ستد زر و شد شادمان عنصري | | دهم مال و پس شاد باشم کنون |
به دولت بر از آسمان عنصري | | به دانش بر از عرش گر رفته بود |
به دولت شدن چون توان عنصري | | به دانش توان عنصري شد وليک |
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}