مرا اي بخت ياري کن چو يار از دست بيرون شد

شاعر : خواجوي کرماني

بده صبري درين کارم که کار از دست بيرون شد		مرا اي بخت ياري کن چو يار از دست بيرون شد
دلم خون گشت و زين دستم نگار از دست بيرون شد		نگارين دست من بگرفت و از دست نگارينش
بريزم مهره مهر ار چه ما را ز دست بيرون شد		شکنج افعي زلفش که با من مهره مي‌بازد
ولي از بخت ياري کو چو يار از دست بيرون شد		من آنگه بختيار آيم که يارم بختيار آيد
که بلبل را ز عشق گل قرار از دست بيرون شد		صبا گو باد مي پيما و سوسن گو زبان مي‌کش
که چون بادش بصد دستان بهار از دست بيرون شد		مگر مرغ سحر خوانرا هم آوازي بدست آيد
گل اين ساعت بدست آرم که خار از دست بيرون شد		مي اکنون در قدح ريزم که خواجو مي پرست آمد

#اشعارخواجوی کرمانی #شعروادب #دیوان اشعار #خواجوی کرمانی

مقالات مرتبط

تازه های مقالات

ارسال نظر

نظرات کاربران