بازدید : 1359

|

تاریخ : چهارشنبه، 3 فروردين 1390

مرا وقتي نگاري خرگهي بود

مرا وقتي نگاري خرگهي بود

شاعر : خواجوي کرماني

که قدش غيرت سرو سهي بود		مرا وقتي نگاري خرگهي بود
نه از سيبش مرا روي بهي بود		نه از باغش مرا برگ جدائي
ز مويش گر چه بيم گمرهي بود		بشب روشن شدي راهم ز رويش
نه از مستي ز عين روبهي بود		ز چشم آهوانش خواب خرگوش
مراد از عمر خويشم کوتهي بود		سخن کوته کنم دور از جمالش
که از نارش دمي دستم تهي بود		رخم پر ناردان مي‌شد ز خوناب
کسي کو جان بداد آنکس رهي بود		ز مردان رهش خواجو در اين راه

#اشعارخواجوی کرمانی #شعروادب #دیوان اشعار #خواجوی کرمانی

مقالات مرتبط

تازه های مقالات

ارسال نظر

نظرات کاربران