گر يار يار باشدت اي يار غم مخور

شاعر : خواجوي کرماني

گنجت چو دست مي‌دهد از مار غم مخورگر يار يار باشدت اي يار غم مخور
اندک بنوش باده و بسيار غم مخوربر مقتضاي قول حکيمان روزگار
گر رهن شد بخانه‌ي خمار غم مخوردستار صوفيانه و دلق مرقعت
اقرار کن برندي و زانکار غم مخورکارت چو شد ز دست و تو انکار مي‌کني
چون گل بدست باشدت از خار غم مخورچون دوست در نظر بود از دشمنت چه غم
چون يار حاضرست ز اغيار غم مخوربا طلعت حبيب چه انديشه از رقيب
ور غمگسار غم بود اي يار غم مخورگردرد دل دوا شود ايدوست شاد زي
چون سر ز دست رفت ز دستار غم مخورچون زر به دست نيست ز طرار غم مدار
وز اعتراض مردم هشيار غم مخورخواجو مدام جرعه‌ي مستان عشق نوش