برگ نسرين ترا بي خار مي‌يابم هنوز
شاعر : خواجوي کرماني
| باغ رخسارت پر از گلنار مي‌يابم هنوز | | برگ نسرين ترا بي خار مي‌يابم هنوز | | خوشترست اما منش بيمار مي‌يابم هنوز | | دوش مي‌گفتي که چشم ناتوانم خوشترست | | سوز عشقش همچنان از دار مي‌يابم هنوز | | تا نپنداري که بنشست آتش منصور از آنک | | کاين زمان در دامن کهسار مي‌يابم هنوز | | از سرشک چشم فرهاد اي بسا لعل و گهر | | ليک در دل حسرت دلدار مي‌يابم هنوز | | همچو خسرو جان شيرين باختم در راه عشق | | عکس رويش بر در و ديوار مي‌يابم هنوز | | ماه کنعانم برفت از کلبه‌ي احزان ولي | | وز نسيم صبح بوي يار مي‌يابم هنوز | | اول شب بود کان يار از شبستانم برفت | | دامنش پر نافه‌ي تاتار مي‌يابم هنوز | | جز نسيمي کان به چين زلف او بگذشت دوش | | خلوتش در خانه خمار مي‌يابم هنوز | | گر چه خواجو شد مقيم خانقاه اما مدام |
|
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}