ترا که گنج گشودي ز زخم مار چه غم

شاعر : خواجوي کرماني

چو شاخ گل بکف آيد ز نوک خار چه غمترا که گنج گشودي ز زخم مار چه غم
چو غنچه پرده بر اندازد از هزار چه غماگر هزار فغان کرده است بلبل مست
چو مي ز جام فرح نوشد از خمار چه غممعاشري که مدام از قدح گزيرش نيست
بصورت ار نشوي زائر مزار چه غمدر آنزمان که شود وصل معنوي حاصل
اگر چنانکه بود دوري ديار چه غمميان ليلي و مجنون چو قرب جاني هست
چو روزگار برآمد ز روزگار چه غمز روزگار مينديش و کار خويش بساز
مرا که ترک شتر کرده‌ام ز بار چه غمبزير بار غم ار پست گشته‌ام غم نيست
ز رنج خاطر درويش دلفگار چه غمترا چه غم بود از درد ما که سلطان را
گرش مراد نهد چرخ در کنار چه غمدرين ميان که گرفتار عشق شد خواجو