ترا که گنج گشودي ز زخم مار چه غم

ترا که گنج گشودي ز زخم مار چه غم شاعر : خواجوي کرماني چو شاخ گل بکف آيد ز نوک خار چه غم ترا که گنج گشودي ز زخم مار چه غم چو غنچه پرده بر اندازد از هزار چه غم اگر هزار فغان کرده است بلبل مست چو مي ز جام فرح نوشد از خمار چه غم معاشري که مدام از قدح گزيرش نيست بصورت ار نشوي زائر مزار چه غم در آنزمان که شود وصل معنوي حاصل اگر چنانکه بود دوري ديار چه غم ميان ليلي و مجنون چو قرب جاني هست چو روزگار برآمد ز روزگار چه غم ز روزگار مينديش و کار...