ما سر بنهاديم و به سامان نرسيديم

شاعر : خواجوي کرماني

در درد بمرديم و بدرمان نرسيديمما سر بنهاديم و به سامان نرسيديم
جان نيز بداديم و بجانان نرسيديمگفتند که جان در قدمش ريز و ببر جان
در گرد سراپرده‌ي سلطان نرسيديمگشتيم گدايان سر کويش و هرگز
در سايه‌ي آن سرو خرامان نرسيديمچون سايه دويديم به سر در عقبش ليک
از سر بگذشتيم و به ميدان نرسيديمرفتيم که جان بر سر ميدانش فشانيم
در چشمه‌ي خورشيد درفشان نرسيديمچون ذره سراسيمه شديم از غم و روزي
هرگز به لب چشمه‌ي حيوان نرسيديمدر تيرگي هجر بمرديم و ز لعلش
چون يوسف گم گشته به کنعان نرسيديمايوب صبوريم که از محنت کرمان
در کفر بمانديم و بايمان نرسيديماز زلف تو زنار ببستيم و چو خواجو